Η σκέψη είναι μαγεία. Γι' αυτό ας προσέχουμε τι ευχόμαστε.
![]()
Η ιστορία δεν αποτελεί αστικό μύθο, αλλά πραγματικότητα. Τα «ίχνη» της, όμως, χάθηκαν στο πέρας των δεκαετιών και κανείς πλέον δεν γνωρίζει πού ακριβώς συνέβη το γεγονός που θα σας περιγράψω λίγο παρακάτω. Μπορεί, μάλιστα, να μην έλαβε χώρα σ' ένα μόνο σημείο του πλανήτη, αλλά αντιθέτως να επαναλήφθηκε πάμπολλες φορές και με τρόπο μυστήριο, σχεδόν μαγικό. Γι' αυτό κάποια στιγμή «μεταφράστηκε» ως αστικός μύθος.
Σε κάποιο σημείο της Γης, μια - κατά τ' άλλα ευγενική - γυναίκα γύρω στα 40, έκανε μια ευχή: να βρει πάσει θυσία και με οποιονδήποτε τρόπο 1 εκατομμύριο δολάρια. Η σκέψη αυτή είχε στοιχειώσει το νου και την καρδιά της. «Θέλω να μου έρθουν ένα εκατομμύριο δολάρια», σκεφτόταν. Η σκέψη αυτή ήταν τόσο έντονη, λες και οι λέξεις που την αποτελούν αποκτούσαν σάρκα και οστά.
Και η εμμονή της ήταν τόσο ισχυρή, ώστε μετατράπηκε σε πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, υλοποιήθηκε. Μια ηλιόλουστη μέρα, ο ταχυδρόμος της γειτονίας χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της για να της παραδώσει έναν φάκελο από μια ασφαλιστική εταιρεία. Ο γιος της είχε πεθάνει - εκείνη μόλις μάθαινε το τραγικό γεγονός - κι εκείνη κατ' επέκταση, είχε πλέον γίνει η νόμιμη δικαιούχος μιας ασφάλειας ζωής. Η γυναίκα μόλις είχε «κερδίσει» το πολυπόθητο ποσό: 1.000.000 δολάρια.
![]()
Ναι, η σκέψη είναι μαγεία. Το ίδιο και η μίζερες σκέψεις, η πλέον σκοτεινή πλευρά αυτής της ιδιότυπης μαγείας, η οποία είναι μαύρη σαν το μελάνι, και δύσκολα μπορεί να σβηστεί. Αλλά ακόμη κι αν κάποτε ξεθωριάσει, αφήνει ανεξίτηλα μια μεγάλη και χοντροκομμένη μουντζούρα. Αν όμως οι αρνητικές σκέψεις μπορούν να υλοποιηθούν, σκεφτείτε τι μπορούν να κάνουν οι θετικές!
Τα τελευταία δύο με τρία χρόνια, ζούμε μέσα στην απόλυτη αρνητίλα: «Πάει, θα πεινάσουμε, η κρίση θα χτυπήσει την πόρτα μας σαν τον χάρο…». Η λέξη «κρίση» χρησιμοποιείται καθημερινά περισσότερες φορές ακόμη και από την πιο φωτεινή λέξη, το «καλημέρα!». Κρίση, κρίση, κρίση. Μια απίστευτη μυρωδιά πνευματικού θανάτου έχει κατακλύσει τον ουρανό της χώρας, σαν την αιθαλομίχλη. Βαρεθήκατε; Κι εγώ μαζί!
Βαρέθηκα σε τέτοιο σημείο, που σκέφτομαι σοβαρά να μην γράψω ποτέ ξανά γι' αυτήν. Ίσως έτσι να θέλω μέσα μου να την ξορκίσω, δεν ξέρω… Σίγουρα, πάντως, επιθυμώ να την αποδραματοποιήσω. Και ίσως έτσι να χάσει τη δύναμή της. Να γίνει ένα απλό φάντασμα, το κενό, το τίποτα. Αυτήν τη μαγική ισχύ που έστειλε στην κόλαση, 11.000.000 ψυχές. Ανοίξτε διάπλατα τις πόρτες, για να φύγει η μπόχα της αρνητικότητας και του πεσιμισμού. Μόνο έτσι θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.
Κείμενο: Πάνος Παπαδάκης
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Η ιστορία δεν αποτελεί αστικό μύθο, αλλά πραγματικότητα. Τα «ίχνη» της, όμως, χάθηκαν στο πέρας των δεκαετιών και κανείς πλέον δεν γνωρίζει πού ακριβώς συνέβη το γεγονός που θα σας περιγράψω λίγο παρακάτω. Μπορεί, μάλιστα, να μην έλαβε χώρα σ' ένα μόνο σημείο του πλανήτη, αλλά αντιθέτως να επαναλήφθηκε πάμπολλες φορές και με τρόπο μυστήριο, σχεδόν μαγικό. Γι' αυτό κάποια στιγμή «μεταφράστηκε» ως αστικός μύθος.
Σε κάποιο σημείο της Γης, μια - κατά τ' άλλα ευγενική - γυναίκα γύρω στα 40, έκανε μια ευχή: να βρει πάσει θυσία και με οποιονδήποτε τρόπο 1 εκατομμύριο δολάρια. Η σκέψη αυτή είχε στοιχειώσει το νου και την καρδιά της. «Θέλω να μου έρθουν ένα εκατομμύριο δολάρια», σκεφτόταν. Η σκέψη αυτή ήταν τόσο έντονη, λες και οι λέξεις που την αποτελούν αποκτούσαν σάρκα και οστά.
Και η εμμονή της ήταν τόσο ισχυρή, ώστε μετατράπηκε σε πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, υλοποιήθηκε. Μια ηλιόλουστη μέρα, ο ταχυδρόμος της γειτονίας χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της για να της παραδώσει έναν φάκελο από μια ασφαλιστική εταιρεία. Ο γιος της είχε πεθάνει - εκείνη μόλις μάθαινε το τραγικό γεγονός - κι εκείνη κατ' επέκταση, είχε πλέον γίνει η νόμιμη δικαιούχος μιας ασφάλειας ζωής. Η γυναίκα μόλις είχε «κερδίσει» το πολυπόθητο ποσό: 1.000.000 δολάρια.
Τα τελευταία δύο με τρία χρόνια, ζούμε μέσα στην απόλυτη αρνητίλα: «Πάει, θα πεινάσουμε, η κρίση θα χτυπήσει την πόρτα μας σαν τον χάρο…». Η λέξη «κρίση» χρησιμοποιείται καθημερινά περισσότερες φορές ακόμη και από την πιο φωτεινή λέξη, το «καλημέρα!». Κρίση, κρίση, κρίση. Μια απίστευτη μυρωδιά πνευματικού θανάτου έχει κατακλύσει τον ουρανό της χώρας, σαν την αιθαλομίχλη. Βαρεθήκατε; Κι εγώ μαζί!
Βαρέθηκα σε τέτοιο σημείο, που σκέφτομαι σοβαρά να μην γράψω ποτέ ξανά γι' αυτήν. Ίσως έτσι να θέλω μέσα μου να την ξορκίσω, δεν ξέρω… Σίγουρα, πάντως, επιθυμώ να την αποδραματοποιήσω. Και ίσως έτσι να χάσει τη δύναμή της. Να γίνει ένα απλό φάντασμα, το κενό, το τίποτα. Αυτήν τη μαγική ισχύ που έστειλε στην κόλαση, 11.000.000 ψυχές. Ανοίξτε διάπλατα τις πόρτες, για να φύγει η μπόχα της αρνητικότητας και του πεσιμισμού. Μόνο έτσι θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.
Κείμενο: Πάνος Παπαδάκης
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ