Γράφει ο Zervas Georgios Marios / Αφύπνιση Συνείδησης
Τον συγγραφέα-εναλλακτικό ερευνητή David Icke τον γνωρίζουν αρκετοί και δεν χρειάζεται συστάσεις. Ελάχιστοι απεναντίας, γνωρίζουν τις ακριβείς απόψεις και αντιλήψεις πού αντανακλά το πλούσιο συγγραφικό του έργο. Οι περισσότεροι τον κατατάσσουν ανάμεσα στις πολυάριθμες εναλλακτικές φωνές πού ανεδείχθησαν χάριν του διαδικτύου και πρεσβεύουν λίγο πολύ τις ίδιες συμβατικές απόψεις : πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας, επικείμενη διαστατική ανάληψη της στο αστρικό πεδίο, αποκόμιση εμπειριών και γνώσεων μέσω του τροχού της μετενσάρκωσης,ενσωμάτωση της Γης στην Γαλαξιακή αυτοκρατορία μέχρι το τέλος του 2012, ολοκληρωτική πίστη - υπακοή στις επιταγές της ‘’Θεϊκής Ιεραρχίας ‘’ και εξόφληση και απαλλαγή από το ‘’κακό’’ Κάρμα πού επιβαρύνει τον ‘’αμαρτωλό’’ άνθρωπο, εξαναγκάζοντας τον να βιώνει τραυματικές εμπειρίες πού όμως τον ‘’εξαγνίζουν’’ και τον αναμορφώνουν, ουδείς λόγος φυσικά για τιμωρία.
Οι περισσότερο διαβασμένοι και οξυδερκείς συμφωνούν όμως, πως ο ίδιος μέσω των έργων του δηλώνει κατηγορηματικά ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ σε οποιοδήποτε από τα παραπάνω. Και δεν διστάζει να επισημαίνει συνεχώς την σφαλερότητα τέτοιων απαρχαιωμένων- παραπλανητικών πεποιθήσεων, που λίγο πολύ, ευθύνονται για τα δεινά της ανθρωπότητας και τον πνευματικό της λήθαργο.
Στο βιβλίο ‘’Ιστορίες από την Χρονοδίνη’’ πρωτοεισήγαγε την έννοια του Μάτριξ, αναγνωρίζοντας το Σύμπαν ως μια τρισδιάστατη ολογραφική ψευδαίσθηση, έναν ζωντανό πολυδιαστατικό οργανισμό, με ατομιστική συνείδηση, μοχθηρά σχέδια και παρασιτικές επιβουλεύσεις, αποκομμένο από τον ωκεανό της απεραντοσύνης του Αιωνίου Ενός.
Έναυσμα των αναζητήσεων του στο προκείμενο θέμα αποτέλεσε μια εμπειρία με ένα ψυχοδραστικό φυτό στα δάση του Αμαζονίου τον Ιανουάριο του 2003. Το επονομαζόμενο φυτό ‘’δάσκαλος’’ Αϊαουάσκα (Ayahuasca). Οι γηγενείς του Αμαζονίου το αποκαλούν ‘’φυτό των θεών’’, αναμφίβολα γιατί επιτρέπει στον χρήστη να δει τις διαστάσεις στις οποίες ζουν οι ‘’θεοί’’ των μύθων. Χρησιμοποιείται επίσης από τους Σαμάνους της Νότιας Αμερικής εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Όσο ο ίδιος βρισκόταν υπό την επήρεια του αφεψήματος κατάφερε να ‘’διαπεράσει’’ το φράγμα της Χρονοδίνης, το βασίλειο τον πέντε αισθήσεων, και να μεταφέρει την συνειδητή αντίληψη του σε ανώτερα πεδία κατανόησης και επίγνωσης. Κάπου εκεί τον υποδέχτηκε μια δυνατή γυναικεία φωνή η οποία άρχισε να εξιστορεί τα χρονικά της δημιουργίας του Μάτριξ, την υποδούλωση των Θείων σπινθήρων σε αυτό και την πολυαναμενόμενη τελική κατάρρευση του ελέγχου που ασκούσε, με αποτέλεσμα, την επιστροφή της παγιδευμένης συνείδησης στο πνευματικό της σπίτι, ‘’κάνοντας μια συνειδητή επανασύνδεση με το Άπειρο’’.
Όλα αυτά περιγράφονται λεπτομερώς στο 12ο κεφάλαιο του βιβλίου. Έχω επιλέξει τα σημαντικότερα σημεία του κεφαλαίου για να αποδώσω όσο το δυνατόν καλύτερα και πιο περιληπτικά τις κεντρικές ιδέες πού αναφέρονται σε αυτό. Τις λεγόμενες ‘’Συνομιλίες με το Ένα’’.
Αν και στα επόμενα 2 κεφάλαια παρουσιάζει ένα πλήθος στοιχείων από ανοιχτόμυαλους επιστήμονες που ουσιαστικά επιβεβαιώνουν και τεκμηριώνουν αυτά που έμαθε, την αξιοπιστία και την εγκυρότητα όλων αυτών που παραθέτω πιο κάτω αφήνω να την κρίνει μόνο ο αναγνώστης.
Το Ένα
Στην παραλλαγμένη μου κατάσταση, έμαθα ότι όλα όσα υπάρχουν είναι μια ‘άπειρη συνείδηση, η οποία μου αναφέρθηκε ως το ‘’Άπειρο, η μοναδικότητα και το ‘’Ένα’’. Στην χειραγωγημένη, απατηλή πραγματικότητα μας έχουμε απομακρυνθεί από το ‘’Ένα’’ (νοητικά όμως) και επομένως βλέπουμε τα πάντα χωριστά και σε δυάδες αντί να βλέπουμε ότι όλα συνδέονται, όλα είναι η ίδια Άπειρη Μοναδικότητα. Αυτή η απατηλή αίσθηση αποσύνδεσης είναι η φυλακή του μυαλού πού ονομάζω Μάτριξ.
Η Χρονοδίνη.
Οι λέξεις στην πρώτη συνεδρία Αϊαουάσκα έλεγαν ότι ο ‘’κόσμος’’ των πέντε αισθήσεων που βιώνουμε κάθε μέρα είναι μια ‘’Χρονοδίνη’’ πού γυρνά ξανά και ξανά, επαναλαμβάνοντας την ίδια σειρά θεμάτων, αν όχι λεπτομερειών. Εκείνο το οποίο ονομάζουμε ‘’μέλλον’’ κάποια στιγμή γίνεται ‘’παρελθόν’’ και συστρέφεται για να επαναλάβει το ‘’παρόν’’ ξανά και ξανά.
Αυτό συμβαίνει στην Χρονοδίνη. Οι ίδιες εμπειρίες επαναλαμβάνονται συνεχώς. Το Μάτριξ είναι μία δίνη, κάτι σαν ρουφήχτρα σε ένα ποτάμι, και η Χρονοδίνη –η δική μας πραγματικότητα των πέντε αισθήσεων- βρίσκεται στο βαθύτερο σημείο της σπείρας. Σκεφτείτε το Μάτριξ σαν μία ρουφήχτρα και το Άπειρο Ένα σαν το ποτάμι.
Το Μάτριξ εξακολουθεί να είναι το ‘’ποτάμι’’, το Άπειρο Ένα, αλλά σαν ρουφήχτρα ή στρόβιλος λειτουργεί στον δικό του μικρό κόσμο, με το δικό του σχέδιο. Το Μάτριξ έχει ξεχάσει ότι είναι το Άπειρο- η ρουφήχτρα έχει ξεχάσει ότι είναι το ποτάμι. Το Μάτριξ /Χρονοδίνη γυρίζει γύρω-γύρω, σαν επαναλαμβανόμενη σπείρα ή κύκλος, μία φυλακή των συνειδήσεων που έχουν παγιδευτεί από τα θέλγητρα και τις ψευδαισθήσεις του. Κι αυτή η φυλακισμένη συνείδηση έχει ξεχάσει πια ότι είναι η Άπειρη Μοναδικότητα.
Συνομιλίες με το ‘’Ένα’’.
Η Χρονοδίνη περιβάλλεται από ένα Μάτριξ ‘’μη φυσικών επιπέδων’’(ενεργειακές αόρατες διαστάσεις, αιθερικό πεδίο-αστρικό πεδίο κ.ο.κ ) πού επίσης έχουν χάσει την επαφή τους με την Άπειρη Μοναδικότητα. Αυτές οι μη- φυσικές διαστάσεις του Μάτριξ συμβολίζονται στην εικόνα του εξωφύλλου με τη δικτυωτή σφαίρα που περιβάλλει την Χρονοδίνη. Τα μη-‘’φυσικά’’ επίπεδα είναι οι διστάσεις στις οποίες επιστρέφουν οι περισσότερες ‘’ανθρώπινες’’ συνειδήσεις μετά από μία ‘’ζωή’’ στο βασίλειο των πέντε αισθήσεων, τη στιγμή που ονομάζουμε ‘’θάνατο’’. Έχουν ελευθερωθεί από το φυσικό σώμα, εξακολουθούν όμως να είναι δέσμιες του Μάτριξ.
Το Μάτριξ είναι ένα αυτόνομο σύστημα που έχει χάσει την επαφή του με το Άπειρο το οποίο βρίσκεται πέρα από την απατηλή πραγματικότητα του. Στην πραγματικότητα είναι το Άπειρο, είναι όλα, δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Το έχει απλώς ξεχάσει. Η φωνή είπε ότι το επίπεδο- κλειδί του Μάτριξ είναι η επαναλαμβανόμενη Χρονοδίνη που σε εμάς είναι γνωστή ως κόσμος των πέντε αισθήσεων.
Αυτή είναι η ‘’πηγή ενέργειας’’ που τροφοδοτεί όλο το σύστημα. Ο κύκλος δημιουργήθηκε για να προσδώσει ένα αίσθημα οικειότητας που θα κατεύναζε τον φόβο του αγνώστου, και στην αρχή ήταν μια πολύ περισσότερο ευχάριστη εμπειρία από ότι είναι στην δική μας πραγματικότητα.(Κάτι ανάλογο εξάλλου αναφέρουν και Αρχαίοι Έλληνες ιστορικοί μιλώντας για το χρυσό γένος την περίοδο βασιλείας του Κρόνου (Χρόνος), ο Κρόνος αποτελεί άλλη μια κωδική ονομασία του Αρχιτέκτονα, του κατώτερου δημιουργού του υλικού σύμπαντος- Μάτριξ. )
Όταν οι άνθρωποι φοβούνται συνέχισε η φωνή, βρίσκουν βαθιά ανακούφιση στο οικείο και προβλέψιμο και αυτό συνέβη στο συλλογικό επίπεδο του υποσυνείδητου νου. Ήταν ένας τρόπος για να μπορέσει το υποσυνείδητο να σφυρίζει περπατώντας στο σκοτάδι, έτσι ώστε να ακούει κάτι οικείο και να μην φοβάται το άγνωστο. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος της ανθρωπότητας στην καθημερινή της ζωή; Ο φόβος του αγνώστου. Ο υποσυνείδητος νους είχε πλάσει έναν ονειρικό κόσμο ο οποίος επρόκειτο να γίνει εφιάλτης.
Επτά μήνες μετά από αυτά τα βιώματα της Βραζιλίας, έπεσε στα χέρια μου ένας αρχαίος Ινδουιστικός μύθος . Έλεγε ότι η ανθρώπινη συνείδηση είχε ξεκινήσει σαν ένα κυματάκι που αποφάσισε να φύγει από τον ωκεανό της συνείδησης – τον ‘’χωρίς χρόνο, χωρίς χώρο, τον αιώνιο’’. Όταν ξύπνησε σε ένα ‘’αποκομμένο’’ περιβάλλον, λέει ο μύθος, ξέχασε ότι ήταν μέρος του ατελείωτου ωκεανού και ένιωσε αποχωρισμένο.
Η φωνή είπε ότι αυτή η συναισθηματική κατάσταση είχε συλλογικά οδηγήσει στην δημιουργία της ψευδαίσθησης –το Μάτριξ- δηλαδή αυτού το οποίο οι άνθρωποι θεωρούν αληθινό.
Το Μάτριξ Φρανκενστάιν.
Μέχρι αυτό το σημείο, το Μάτριξ και η Χρονοδίνη των πέντε αισθήσεων ήταν ακόμη μόνο μια συλλογική προβολή του νου, σαν αυτές που πλέον έχουν επισημανθεί από τους πιο φωτισμένους επιστήμονες. Για να επιβιώσει αυτή προβολή, ήταν απαραίτητο ο υποσυνείδητος νους να διατηρεί αυτήν την πραγματικότητα, όπως μια μηχανή προβάλλει την ταινία πάνω στην οθόνη. Ωστόσο, η προβολή της σκέψης πήρε από μόνη της δική της ‘’ζωή’’ όταν απέκτησε πρόσβαση σε μια πηγή ενέργειας, ανεξάρτητη από εκείνη που την πρόβαλλε. Αυτή η πηγή ενέργειας, συνέχισε η φωνή ήταν ο φόβος.
Το Μάτριξ- η προβαλλόμενη πραγματικότητα του υποσυνείδητου νου – απορρόφησε την ενέργεια που είχε δημιουργηθεί κυρίως μέσα στην Χρονοδίνη των πέντε αισθήσεων και έφτιαξε δική του ζωή και σχέδιο. Αυτό το σχέδιο αφορούσε την παραγωγή όσο το δυνατόν περισσότερου φόβου, ώστε το ίδιο να παίρνει μεγαλύτερη δύναμη. Το Μάτριξ έγινε Φρανκενστάιν. Το πεδίο των σκέψεων που είχαν δημιουργηθεί ή προβληθεί είχε πλέον πρόσβαση σε μία πηγή ενέργειας η οποία του επέτρεπε να γίνει το ίδιο δημιουργός και προβολέας της δικής του απατηλής πραγματικότητας.
Ο υποσυνείδητος νους κατασκεύασε το Μάτριξ/ Χρονοδίνη για να έχει έναν, προβλέψιμο, οικείο ‘’κόσμο’’, του ξέφυγε όμως ο έλεγχος. Ο υποσυνείδητος και ο συνειδητός νους των πέντε αισθήσεων έγιναν υποχείρια αυτού ‘’πλάσματος’’ (το κτήνος της βίβλου) στο οποίο είχε μεταβληθεί το Μάτριξ, που τώρα πια είχε δική του επίγνωση.
Το υποσυνείδητο είχε δημιουργήσει τη φυλακή πλάθοντας μια αποκομμένη κατάσταση αυταπάτης και τώρα αυτό και ο ενσυνείδητος νους βρίσκονται σε ένα κελί δικής τους κατασκευής, και το ‘’κελί’’ υπαγορεύει τα γεγονότα. Ο λόγος για τον οποίο η προβολή του Μάτριξ χρειάζεται την ενέργεια του φόβου για να δυναμώνει είναι γιατί το ίδιο είναι φόβος και έχει ίδια επίγνωση, είπε η φωνή. Δημιουργήθηκε αρχικά από τον φόβο του υποσυνείδητου νου και, ως προβαλλόμενος φόβος, αυτή είναι η μοναδική πηγή ενέργειας στην οποία έχει πρόσβαση για να συντηρηθεί. Όσο περισσότερο φόβο προκαλεί χειραγωγώντας πολέμους, διαμάχες, αγωνίες, ενοχές, εχθρότητα και άλλα, τόσο περισσότερη δύναμη παίρνει για να αναπαράγει φόβο.
Τα προγράμματα των Ερπετοειδών.
Ο ανώτατος χειραγωγός του Μάτριξ και της Χρονοδίνης των πέντε αισθήσεων, είπε η φωνή, είναι το ίδιο το υλικό του Μάτριξ και πηγή της δύναμης του είναι η συνείδηση που έχει παγιδευτεί μέσα στα τείχη των δονήσεων του. Το Μάτριξ είναι μια αυτόνομη δύναμη που ηθελημένα χειραγωγεί για να διασφαλίσει την δική του επιβίωση, προκαλώντας τα απαραίτητα γεγονότα για τη δημιουργία φόβου πού το ενδυναμώνει. Για το Μάτριξ , οι άνθρωποι είναι πράγματι ‘’μπαταρίες’’ ή σταθμοί παραγωγής ενέργειας και εμείς του δίνουμε τη δύναμη που χρειάζεται για να διατηρεί τη δική μας φυλακή.
Τα ερπετοειδή πραγματικά ‘’υπάρχουν’’ είπε η φωνή, αλλά είναι ολογραφικές προβολές σκέψεως του Μάτριξ , κάτι σαν τους πράκτορες ή τα προγράμματα αναγνώρισης που χειραγωγούσαν στην ταινία Μάτριξ. Μπορούν να λειτουργούν ως προβολή ερπετοειδούς η κρυμμένα πίσω από μια φαινομενικά ανθρώπινη μορφή, ακριβώς όπως στην ταινία τα προγράμματα αναγνώρισης έπαιρναν διάφορες ανθρώπινες μορφές. Τα ερπετοειδή και οι άλλοι προβαλλόμενοι πράκτορες του Μάτριξ δεν είναι ‘’αληθινοί’’ με την έννοια που αποδίδει η ανθρώπινη αντίληψη. Είναι προβολές, πεδία σκέψης ή πολύ προηγμένα λογισμικά.
Η φωνή είπε ότι όταν οι Ερπετοειδείς απορροφούν ανθρώπινο φόβο, τον απορροφούν για λογαριασμό του ίδιου του Μάτριξ, γιατί είναι προβολές του Μάτριξ. Χωρίς όμως να το γνωρίζουν. Στην πραγματικότητα, οι Ερπετοειδείς, τα άλλα ‘’δαιμονικά όντα’’ και η ιεραρχία των Πεφωτισμένων δεν γνωρίζουν ποιος στ’ αλήθεια είναι ο απώτατος αφέντης τους – το ίδιο το Μάτριξ. Χειραγωγούνται και οι ίδιοι οι χειραγωγοί.
Το ‘’πρόγραμμα αναγνώρισης’’ των Ερπετοειδών δεν έχει ανθρώπινα συναισθήματα είπε η φωνή, γιατί δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πρόγραμμα αναγνώρισης, χωρίς συνείδηση σαν την ανθρώπινη συνείδηση. ‘’Εάν προγραμμάτιζες ένα κομπιούτερ να σκοτώνει παιδιά, πιστεύεις ότι θα αντιμετώπιζε κάποιο συναισθηματικό πρόβλημα με αυτό;’’ Ρώτησε η φωνή. Και βέβαια όχι, θα ακολουθούσε απλώς τον προγραμματισμό του, γιατί τα κομπιούτερ δεν έχουν αισθήματα. Κάνουν ότι έχουν προγραμματιστεί να κάνουν.
Το ίδιο συμβαίνει με τους Πεφωτισμένους και τους Ερπετοειδείς- στην ουσία, είναι πολύ προχωρημένο λογισμικό ηλεκτρονικού υπολογιστή. Είναι κάτι σαν τις ψηφιακές φιγούρες που εμφανίζονται στις ταινίες δίπλα στους ηθοποιούς. Φαίνονται όμοιοι, όμως δεν είναι.
Τα κομπιούτερ, που δεν έχουν συναισθήματα επεξεργάζονται πιο γρήγορα και πιο αποδοτικά τις πληροφορίες από τον ανθρώπινο νου στην αποκομμένη του μορφή, και κατά τον ίδιο τρόπο, οι προβολές του προγράμματος αναγνώρισης του Μάτριξ έχουν καταφέρει να ξεγελάσουν και να ξεπεράσουν τους ανθρώπους. Αυτό όμως μπορεί να συνεχιστεί μόνο μέχρις ότου θυμηθεί η ανθρωπότητα ποια είναι στ’ αλήθεια και από πού πραγματικά έρχεται, και να επανασυνδεθεί με τον πραγματικό και Άπειρο εαυτό της.
Τότε η ευφυΐα των προβαλλόμενων ολογραφικών χειραγωγών θα είναι παρασάγγες κατώτερη των νοητικών ικανοτήτων των ανθρώπων και όπως μου είπε αυτή η στιγμή δεν αργεί να έρθει. Αυτό ακριβώς συνέβη στον χαρακτήρα Νίο (Neo= One) της πρώτης ταινίας Μάτριξ όταν συνήλθε από την αυταπάτη της ζωής και του θανάτου και τον ονειρικό κόσμο στον οποίο ζούσε. Μόλις έφτασε στο σημείο επανασύνδεσης της συνείδησης, οι πράκτορες, τα προγράμματα αναγνώρισης, όλα όσα μέχρι τότε ήταν παντοδύναμα, ξαφνικά έγιναν ασήμαντα.
Η Αγάπη δεν εγκαταλείπει.
Η φωνή είπε ότι το Μάτριξ, και ιδιαίτερα η Χρονοδίνη των πέντε αισθήσεων, δονητικά είχαν γίνει τόσο πυκνά και η φυλακισμένη συνείδηση είχε τόσο πολύ χαθεί μέσα στην ψευδαίσθηση, ώστε το Άπειρο Ένα άρχισε να παρεμβαίνει στο παιχνίδι. Ο έλεγχος που ασκούσαν το Μάτριξ και η Χρονοδίνη σιγά-σιγά κατέρρεε και η παγιδευμένη συνείδηση θα μπορούσε να ‘’γυρίσει σπίτι’’ κάνοντας μια συνειδητή επανασύνδεση με το Άπειρο.
Δεν υπάρχει ‘’Θεός’’ όπως τον εννοούν οι άνθρωποι, μόνο η Απεραντοσύνη ή ‘’Μοναδικότητα’’ της ύπαρξης. ‘’Όλα θα συναχθούν μέσα, και κανένα πρόβατο δεν θα μείνει μόνο στον αγρό.’’ (Η παραβολή του απολωλώς αμνού.) Το Άπειρο είναι η ισορροπία όλων των πραγμάτων, ενώ το Μάτριξ είναι η προμελετημένη και χειραγωγημένη έλλειψη ισορροπίας, στην οποία η Μοναδικότητα έχει διαιρεθεί σε πόλους και ζεύγη.
Η διαδικασία της απαλλαγής από τον έλεγχο του Μάτριξ προχωρούσε καλά, είπε η φωνή. Εκφράσεις του Απείρου είχαν εισχωρήσει στο Μάτριξ και ιδίως στο πιο πυκνό επίπεδο του, την Χρονοδίνη, και ήδη ρίζωνε η ενέργεια που θα διέλυε την δόνηση του φόβου που το συντηρούσε. Αυτέ οι εκφράσεις του Απείρου που έπαιρναν ανθρώπινη μορφή, στο μεγαλύτερο μέρος της φυσικής τους ζωής δεν είχαν αντιληφθεί τον ρόλο τους και πολλές εξακολουθούν να μην τον έχουν αντιληφθεί.
Και αυτό γιατί έπρεπε να βιώσουν τις συναισθηματικές και πνευματικές καταστάσεις που κρατούν την ανθρωπότητα στην σκλαβιά της απομόνωσης και κάνοντας το να συντονιστούν με τις χαμηλές συχνότητες δόνησης αυτών των καταστάσεων ύπαρξης. Όταν θα γίνει αυτό, το Άπειρο θα μπορέσει να εμφυσήσει την ενέργεια της Μοναδικότητας και ισορροπίας σε αυτούς τους ‘’ανθρώπους’’ και να μετατρέψει τις πνευματικές και συναισθηματικές συχνότητες στις οποίες βασίζονται το Μάτριξ και η Χρονοδίνη.
Το πιο σημαντικό επίπεδο του Μάτριξ που πρέπει να μεταμορφωθεί είναι η Χρονοδίνη των «πέντε αισθήσεων». Αυτό είναι το πιο πυκνό επίπεδο και λειτουργεί σαν «άγκυρα» ή φώς που προσελκύει τα έντομα και προμηθεύει το μεγαλύτερο μέρος της ‘’ενέργειας φόβου’’ που συντηρεί την οντότητα του Μάτριξ. Η μεταμόρφωση θα έρθει όταν η Άπειρη Μοναδικότητα διαπεράσει τον τοίχο των δονήσεων και τον φόβο –την παγωμένη δόνηση.
Να θυμάσαι ποιος είσαι.
Μετά από αυτό μεταφέρθηκα σε ένα βασίλειο απερίγραπτης ευδαιμονίας. Δεν υπήρχε ‘’χρόνος’’ και δεν υπήρχε ‘’χώρος’’. Όλα απλώς υπήρχαν. Δεν είχα σώμα. Ήμουν μόνο μια συνείδηση και ήμουν όλα. Δεν υπήρχαν διαχωρισμοί, ούτε πολώσεις, ούτε μαύρο και άσπρο, δεν υπήρχαν εμείς και εκείνοι.
Ήμουν άπειρος, συγχρόνως όμως είχα απόλυτη συναίσθηση του εαυτού μου, ως ‘’άτομο’’ με το δικό μου πρίσμα οράσεως μέσα στο σύνολο. Αυτό είμαστε όλοι και εάν μπορούσαν οι άνθρωποι να βιώσουν την ευδαιμονία του Μοναδικού(oneness), ο κόσμος των πέντε αισθήσεων θα μεταμορφωνόταν στο λεπτό. Δεν υπήρχε δόνηση της ενέργειας, όπως υπάρχει στο Μάτριξ. Τη βίωνα είτε ως ηρεμία ή ως κύματα ωκεανού που κινούνται αργά με τέλεια αρμονία. Από εδώ ερχόμαστε και εδώ θα γυρίσουμε.
«Εάν δονείται, είναι ψευδαίσθηση. Το Άπειρο δεν δονείται, είναι η αρμονία και η Μοναδικότητα (oneness) των πάντων. Μόνο η ψευδαίσθηση δονείται- ότι έχει δημιουργηθεί από την φαντασία και την πλάνη του νου.»
Το Μάτριξ της Νέας Εποχής. Κάρμα-Μετενσάρκωση-‘’Εξέλιξη’’ (Δώστε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό το σημείο.)
Εάν ενδιαφέρεστε για τις ιδέες της ‘’Νέας Εποχής’’ και μερικών Ανατολικών Θρησκειών και φιλοσοφιών, το επόμενο κομμάτι μπορεί να σας καταπλήξει. Η φωνή μου εξηγούσε ότι η πλειονότητα των ενσαρκωμένων συνειδήσεων που άφησαν το ‘’φυσικό’’ σώμα την στιγμή που ονομάζουμε ‘’θάνατο’’, δεν επανασυνδέθηκαν συνειδητά με το Άπειρο. Αντιθέτως προχώρησαν σε άλλες ‘’μη φυσικές’’ διαστάσεις του Μάτριξ. ( Αυτές τις αόρατες ενεργειακές διαστάσεις τις ξέρουμε ως Αιθερικό πεδίο-Αστρικο πεδίο-Νοητικό πεδίο. Δεν έχουν την ίδια ‘’φυσικότητα’’ και πυκνότητα του υλικού πεδίου παρόλα αυτά αποτελούν μια πιο λεπτοφυή έκφραση του Υλικού Συμπαντικού Μάτριξ.)
Η συνείδηση μπορεί να έφυγε από την Χρονοδίνη, αλλά παρέμεινε στην μυγοπαγίδα, αν και σε λιγότερο πυκνή μορφή. Η μετενσάρκωση είναι ο κύκλος της συνείδησης που μπαίνει και βγαίνει στην Χρονοδίνη από άλλα επίπεδα του Μάτριξ. Η έννοια της μετενσάρκωσης είναι άλλο ένα δημιούργημα του Μάτριξ για να κρατά την συνείδηση σε έναν κύκλο υποδούλωσης, ενώ πιστεύει ότι ‘’εξελίσσεται’’ μέσω των εμπειριών, σύμφωνα με όσα πρεσβεύει η Νέα Εποχή. «Πιστεύεις ότι το Άπειρο χρειάζεται να μετενσαρκωθεί;» είπε η φωνή.
«Η συνείδηση μέσα στο Μάτριξ συνεχίζει να είναι το Άπειρο, επομένως γιατί χρειάζεται να μετενσαρκωθεί;» Δεν χρειάζεται απλώς, πιστεύει ότι χρειάζεται. Και επειδή, όπως λέγεται, «ο θάνατος δεν θεραπεύει την άγνοια», το ίδιο συμβαίνει και με τις συνειδήσεις σε άλλα επίπεδα του Μάτριξ, που παραμένουν παγιδευμένες μέσα στην ψευδαίσθηση. Αυτό σημαίνει ότι η συντριπτική πλειονότητα των πληροφοριών που ‘’διαβιβάζονται’’ μέσω των μέντιουμ στην Χρονοδίνη, προέρχονται από συνειδήσεις που βρίσκονται ακόμα μέσα στην παγίδα του Μάτριξ. Μπορεί να γνωρίζουν περισσότερα από εκείνες που βρίσκονται στην πυκνότητα της Χρονοδίνης, εξακολουθούν όμως να παραμένουν μέσα στον ιστό της ψευδαίσθησης.
Η φωνή μου είπε πως οι σκέψεις της Νέας Εποχής, και μερικές φιλοσοφίες της Ανατολής και πρωτόγονοι λαοί έχουν μεγαλύτερη φώτιση από τις θρησκείες και επιστήμες των συμβατικών κοινωνιών που βρίσκονται μέσα στην Χρονοδίνη. Η πραγματικότητα της Νέας Εποχής έχει κατανοήσει ότι το φυσικό βασίλειο είναι μόνο μία διάσταση ύπαρξης και ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες πέρα από τους δονητικούς τοίχους των ανθρώπινων αισθήσεων. Αυτό είναι καλό, αλλά εκείνο το οποίο δεν έχει γίνει αντιληπτό είναι ότι αυτές οι άλλες δονητικές συχνότητες εξακολουθούν να είναι επίπεδα του Μάτριξ.
Προμηθεύουν συνεχώς αποθέματα συνειδήσεων για να κατοικήσουν μέσα στην Χρονοδίνη και να παράγουν τον απαραίτητο φόβο που διατηρεί το Μάτριξ ‘’ζωντανό’’. Η πίστη της Νέας Εποχής σε μια ‘’Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα’’ ή σε μια ‘’Διοίκηση του Αστάρ’’ που επικοινωνεί με τους εκλεκτούς της ανθρώπους είναι χειραγωγήσεις της Χρονοδίνης από άλλα επίπεδα του Μάτριξ.
Στην πραγματικότητα, μερικά είναι επικοινωνίες μέσα από την Χρονοδίνη που είχαν εμφυτευτεί στον νου των μέντιουμ μέσω νοητικού ελέγχου και μορφών τεχνολογικής τηλεπάθειας. Εκείνοι που επικοινωνούν με άλλες συχνότητες μπορεί να αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν άλλοι ‘’κόσμοι’’ πέρα από τον ‘’φυσικό’’, αλλά εξακολουθούν να βρίσκονται μέσα στο βασίλειο της ψευδαίσθησης της Χρονοδίνης.
Διαβιβάζουν πως μετέβησαν σε ‘’Αίθουσες Μάθησης’’(Πράγματι, υπάρχουν στο αστρικό πεδίο, αλλά εξυπηρετούν το Μάτριξ, λειτουργώντας ως κέντρα προγραμματισμού και πλύσης εγκεφάλου για τις μη-ενσαρκωμένες συνειδήσεις.) σε μη φυσικούς κόσμους και πως η Γη είναι ένα πνευματικό ‘’πανεπιστήμιο’’ στο οποίο έρχονται οι άνθρωποι για να πάρουν σκληρά ‘’μαθήματα’’ και να εξασκήσουν το Κάρμα τους. Αυτό είναι ψευδαίσθηση, είπε η φωνή, μεγάλη ψευδαιαιαιαιαιαίσθηση!
«Πιστεύεις ότι το Άπειρο χρειάζεται να πάει σχολείο για να μάθει οτιδήποτε, αφού γνωρίζει όλα όσα υπάρχουν;» είπε η φωνή. Όσο για το Κάρμα (μια μορφή αστρικού χρέους το οποίο οι συνειδήσεις εξαναγκάζονται να ξεπληρώσουν μέσω των προσχεδιασμένων(Μοίρα, πεπρωμένο) ενσαρκώσεων τους. Αυτό το χρέος επιβαρύνεται συνεχώς, καθιστώντας εντελώς αδύνατη την εξόφληση του- ένας φαύλος κύκλος.) και την ιδέα ότι βιώνεις όσα έχεις αναγκάσει τους άλλους να βιώσουν, η φωνή ρώτησε: «Γιατί να χρειάζεται το Άπειρο να βιώσει όσα έχει αναγκάσει τον εαυτό του να βιώσει;»
Η ιδέα του Κάρμα είναι μια χειραγώγηση του Μάτριξ, για να εμπεδωθούν πίστεις μέσα στο πέρασμα του ‘’χρόνου’’ –αυτό είναι το Κάρμα μου από μια προηγούμενη ζωή ή χτίζω το Κάρμα μου για την επόμενη- και για να παραμένουν οι άνθρωποι σε μια κατάσταση ενοχής και απέχθειας για τον εαυτό τους. «Η Άπειρη Αγάπη δεν κρίνει τον εαυτό της, ούτε τον απεχθάνεται – αυτά είναι ψευδαισθήσεις της αποσύνδεσης».
‘’Νόμοι’’ της Φύσης- Επιβίωση του ισχυρότερου και Τροφική αλυσίδα.
«Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται τόσο να καταλάβουν τον λόγο για τον οποίο ένας ‘’Θεός της Αγάπης’’, δημιούργησε τους ‘’νόμους’’ των άγριων ζώων, κάτω από τους οποίους όλα βασίζονται στους σκοτωμούς και την επιβίωση;» Υπάρχει τόση αντίφαση μεταξύ της ‘’Θείας Αγάπης’’ και του μακελειού και του φόβου που είναι συνυφασμένα με την ‘’φύση’’.
Δεν υπάρχει όμως αντίφαση, είπε η φωνή, γιατί οι ‘’Νόμοι της φύσης’’ είναι δημιούργημα του Μάτριξ και όχι του Απείρου. «Πιστεύεις ότι το Άπειρο, εκεί που βρίσκεσαι τώρα, θα ήθελε να δει οτιδήποτε να υποφέρει και να ζει μέσα στον φόβο, πόσο μάλλον να έχει δημιουργήσει ένα οικοδόμημα στο οποίο αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα;»
Οι «Νόμοι» του φυσικού κόσμου καθρεφτίζουν την κατάσταση ύπαρξης του Δημιουργού τους, μια κατάσταση φόβου και απελπισμένης πάλης για επιβίωση. ( Ο προγραμματισμένος ‘’φόβος του θανάτου’’ και το ένστικτο επιβίωσης που ενυπάρχουν στην δημιουργία, μας φανερώνουν τις εσώτερες φοβίες του δημιουργού Αρχιτέκτονα-τον χειρότερο εφιάλτη του. Τον τερματισμό της ύπαρξης του)
Υπάρχουν, πρόσθεσε η φωνή, μερικές φαινομενικά όμορφες πλευρές της φύσης στον «Πλανήτη Γη» και εφόσον αντιλαμβανόμαστε ότι είναι ψευδαισθήσεις, μπορούμε να τις απολαμβάνουμε. Πρέπει όμως να προσέχουμε να μην γοητευτούμε από αυτά που βλέπουμε στη Γη, αλλιώς θα γίνουμε σαν έντομα που τα τραβά το φως, παγιδευμένοι από ψευδαισθήσεις που μας κρατούν σε μια κατάσταση αποσύνδεσης. Το μήνυμα είναι, απολαύστε αυτά που βλέπετε, αλλά να θυμάστε ότι αυτά που ‘’βλέπετε’’ είναι μόνο αυτά που σκέφτεστε ότι ‘’βλέπετε’’. Μια ψευδαίσθηση μπορεί να σας ελέγχει μόνον όταν πιστεύεται πως είναι αληθινή.
Γιατί ρωτάς αφού Γνωρίζεις;
Για να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από τις ψευδαισθήσεις του Μάτριξ πρέπει να νιώσουμε είμαστε το Άπειρο και όχι ένα θραύσμα νου χωμένο μέσα σε ένα σώμα. Δεν υπάρχει Έθολ Τζόουνς ή Τσάρλυ Σμιθ μόνο Άπειρη Συνείδηση. Όταν συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε το Άπειρο και όχι ένα ολόγραμμα μιας φανταστικής ‘’ύπαρξης’’, το Μάτριξ θα πάψει να μας ελέγχει.
Πάψε να ρωτάς, είπε η φωνή, και άρχισε να γνωρίζεις τις απαντήσεις. Δεν εννοούσε ρητορικές ερωτήσεις που χρησιμοποιούνται για λόγους έμφασης, αλλά εκείνες που πηγάζουν από την πεποίθηση ότι δεν γνωρίζεις κάτι. «Είσαι το Άπειρο επομένως ξέρεις τα πάντα. Πιστεύεις ότι το Άπειρο κάνει ερωτήσεις όταν γνωρίζει όλα όσα υπάρχουν;»
Όταν ταυτιζόμαστε με τον περιορισμό, την άγνοια και την απατηλή μας προσωπικότητα, αποσυνδεόμαστε από το Άπειρο που ξέρει τα πάντα και είναι τα πάντα. Όταν κάνουμε ερωτήσεις, αποδεχόμαστε ότι δεν ξέρουμε την απάντηση. Θα το έκανε αυτό το Άπειρο; Πάψε να ρωτάς και θα ξέρεις την απάντηση, και τροποποιώντας μια ατάκα από την από την πρώτη ταινία Μάτριξ, πρόσθεσε: «Δεν είναι η ερώτηση που σε εξοργίζει, είναι το γεγονός ότι την κάνεις».
Η ψυχίατρος Ρ. Ντ. Λέινγκ, είπε κάποτε: «Εάν δεν γνωρίζω ότι γνωρίζω, πιστεύω ότι δεν γνωρίζω». Οι άνθρωποι έχουν τόση έλλειψη αυτοπεποίθησης, ώστε στρέφονται σε άλλους για να τους πουν τι να σκεφτούν, αλλά εάν μπορούσαν να ελευθερώσουν το μυαλό τους από αυτήν την αμφιβολία και τον περιορισμό, απλώς θα ‘’γνώριζαν’’. Μην σκέφτεσαι πως έτσι πρέπει να είναι, γνώριζε το. Μην ρωτάς γνώριζε το.
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ