ριν συνεχίσουμε, να σας εξηγήσω καλύτερα τί εννοώ με τα ωροσκόπια.
Ας υποθέσουμε πως έχουμε ένα άτομο, που ζει μία ζωή πχ 80 ετών, πεθαίνει, και μετενσαρκώνεται μετά από 20 χρόνια. Το όλον, 100. Στα 100 αυτά χρόνια ο Πλούτωνας θα έχει μετακινηθεί πεντέξη ζώδια προς τα εμπρός, ο Ποσειδώνας γύρω στα εννέα με δέκα, και ο Ουρανός θα έχει κάνει μία πλήρη περιστροφή, συν καναδυό ζώδια ακόμη. Άρα, τουλάχιστον το 13.5% των αστρικών θέσεων (3 στους 11 "πλανήτες" στα ζώδια - οι "οίκοι" δεν είναι απαραίτητο να διαφέρουν) του ωροσκοπίου του συγκεκριμένου ατόμου θα είναι αναγκαστικά διαφορετικό.
Άρα, μιλάμε γιά άλλον χαρακτήρα, δηλαδή άτομο αρκετά διαφορετικό από αυτό που υπήρξε στην προηγούμενη ζωή του. Θεωρητικά, τουλάχιστον. Κοιτάξτε, όμως - ως παράδειγμα:
- Παρατηρούμε το πάτωμα του δωματίου μας, και βλέπουμε ότι αποτελείται από τέσσερεις πλευρές, ανά δύο απέναντι ίσες μεταξύ τους, συν τέσσερεις γωνίες των 90°.
- Παρατηρούμε το ταβάνι, τα ίδια.
- Παρατηρούμε το οικόπεδο του σπιτιού μας, τα ίδια.
- Το τραπέζι, όπου τρώμε, τα ίδια.
Και αν οι ουράνιες θέσεις τριών (ή περισσοτέρων) άστρων διαφέρουν από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, αποτελώντας το 13.5% της πιθανής διαφοράς, έ! Το υπόλοιπο 86.5% μπορεί να είναι το ίδιο!!!
Τί να πούμε, επομένως, και τί ν' αναφωνήσουμε, παρατηρώντας το ίδιο αφαιρετικό νοητικό σχήμα να επαναλαμβάνεται μ' επιμονή; Γιά παράδειγμα, ο Άρης σε 120° με τον Ποσειδώνασυνεχώς! Κάθε φορά! Σε κάθε ενσάρκωση! Ακόμη περισσότερο, ο Άρης πχ στον "τρίτο οίκο", συν όλα τα υπόλοιπα. Κι ακόμη περισσότερο, τα παραπάνω συν πχ ο Δίας σε 90° με τον Κρόνο, συνεχώς. Κι ακόμη... Κι ακόμη...
Ο άνθρωπος, δηλαδή, αποτελεί κάτι σαν γεωμετρικό σχήμα σε κάποιον υπερ-χώρο.
Θυμάμαι (μέσα στην ομίχλη των αναμνήσεών μου), πως; κάποτε κάναμε -στο πανεπιστήμιο- κάποιο μάθημα ονόματι "Γραμμική Άλγεβρα - Αναλυτική Γεωμετρία". Κι εκεί μέσα ένα κεφάλαιο είχε να κάνει με τις ισομετρίες. Τ' είν' τούτο, τώρα, έ;
Είναι το να μετακινείς ένα αντικείμενο στον χώρο, διατηρώντας τις διαστάσεις του. Πχ να τομετατοπίζεις, να το στρίβεις, να το καθρεφτίζεις, και καναδυό άλλα. Γιά να το καταλάβετε καλύτερα, θα σας δώσω το περίφημο παράδειγμα της "αίθουσας με την ενθουσιώδη διάλεξη"! (Όχι, δεν τό 'πε κανένας μεγάλος Μαθηματικός αυτό. Εγώ το είπα! Τί, δηλαδή; Δεν σας κάνει; :-) )
Έστω, λοιπόν, ένας ομιλητής σε μία διάλεξη, ο οποίος ενθουσιάζει το κοινό του. (Εμένα εννοώ, αλλά σας το φέρνω γλυκά-γλυκά, να το αντέξετε! Χέχέ! :-) ) Η αίθουσα διαλέξεων πριν την ομιλία θα είναι κάπως έτσι:
Ενώ μετά το τέλος της διάλεξης, που όλοι ορμάνε να μου πάρουν αυτόγραφο :-) , η αίθουσα θα μεταβληθεί περίπου σ' αυτό εδώ:
Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια, γιά να καταλάβετε τί εστί "ισομετρία". Αν, μάλιστα, οι καρέκλες είχαν στόφες διαφορετικού χρώματος, η εικόνα γιά το "αφαιρετικό επίπεδο" του ωροσκοπίου, που μετατοπίζεται (στρίβει, καθρεφτίζεται) από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, θα ήταν πλήρης. Απλώς, καμμία αίθουσα διαλέξεων που σέβεται τον εαυτό της δεν έχει καρέκλες διαφορετικού χρώματος και διαφορετικής κατασκευής!
Μάλιστα... Το όν δίπουν, άπτερον (και πλατυώνυχον - που πρόσθεσε αργότερα ο Πλάτων, βλέποντας τον Διογένη με τον μαδημένο κόκκορα να παραμονεύει) είναι ένα σύνολο από (αστρολογικές και "πυθαγορικές") ιδιότητες, που μετατοπίζεται στον χρόνο - αποκτώντας ένα σώμα κάθε φορά.
Η όλη φάση θυμίζει κάτι κινηματογραφικά έργα με βαρυποινίτες στις ηπαπάρα, που φοράνε ριγέ στολή, είναι δεμένοι χεροπόδαρα με αλυσίδες και σιδερόμπαλλες, περπατάνε σα ρομπότ (διότι δεν έχουν ελευθερία κινήσεων), και τραγουδάνε μπλούζ όλοι μαζί, σκάβοντας με τον κασμά ...όλοι μαζί. Υπό την βλοσυράν εποπτείαν μπάτσου κρατούντος καραμπίναν.
Σ' αυτό το σημείο, θα πεταγόντουσαν διάφοροι εξυπνάκηδες, που δήθεν-τάχαμ ξέρουν απ' έξω τα περί καρμάτων, και θα λέγανε:
- Άαααα, δεν είναι εκπληκτικό αυτό! Δεν ξέρεις ότι πρέπει να μάθεις καλά το καρμικό μάθημά σου, γιά να σου δοθεί η ελευθερία να ...προχωρήσεις στο επόμενο; Άλλως τε, μην κρίνεις μονάχα από τρεις ενσαρκώσεις!
Αηδίες!... αν θέλετε τη γνώμη μου. (Γιά να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερη έκφραση.) Όσοι γνωρίζουν καλά Αστρολογία, και εννοώ ΚΑΛΆ, θα σας πουν ότι πολλές φορές ένα γενέθλιο ωροσκόπιο δείχνει εντελώς διαφορετικά πράγματα, απ' όσα πρεσβεύει στην πραγματική ζωή το άτομο του ωροσκοπίου. Άρα, δεν πρόκειται ούτε περί καρμάτων, ούτε περί αρμάτων! :-)
Πρόκειται απλά περί μαθηματικού πεπερασμένου "δειγματοχώρου", δηλαδή συνόλου συγκεκριμένων πιθανών καταστάσεων, που κάποιοι παράγοντες φροντίζουν να τις περιορίζουν ακόμη περισσότερο. Παρακάτω θα δούμε ποιοί μπορεί να είναι αυτοί οι παράγοντες, γιατί το κάνουν αυτό, και αν υπάρχει οδός διαφυγής. Μ' άλλα λόγια, ποιοί είναι οι "μάγκες", που μας λένε τί θα κάνουμε και πώς, και αν είναι πράγματι τόσο τραγικά τα πράγματα, ώστε να μην υφίσταται γλυτωμός.
Πριν απ' αυτά, όμως, θα περάσουμε "κάποιους" από μίαν μικράν ανάκρισιν... με το πορτατίφ! (Όπως στις παλιές Ελληνικές ταινίες! :-) )
iii. Τα λαμόγια
Πολλές φορές έχω παραπονεθεί, γιά το ότι τα ερευνητικά συμπεράσματα που βρήκα, ήδη τα ξέρουν ως παγιωμένη γνώση οι κακοί της υπόθεσης - και μάλιστα, πολύ πριν από μένα.
Έ, εδώ είναι η μοναδική φορά, που τους την έφερα! :-) Όχι, δεν τα γνωρίζουν αυτά που γράφω εδώ.
Πού το ξέρω; Θα μου επιτρέψετε να μη δώσω απάντηση ούτε σ' αυτή την απορία σας. Αλλά έχω βεβαιωθεί χίλια τοις εκατό.
Υπάρχει, όμως, και μία πλευρά του θέματος, απείρως σημαντικώτερη από το αν ξέρουν ή δεν ξέρουν "κάποιοι" το περιεχόμενο των ερευνών μου - γι' αυτό και κάνω παράκαμψη στη συζήτησή μας, γιά να την καλύψω:
Δεν το ήξεραν που δεν το ήξεραν, πάει καλά. Αλλά τώρα, εφ' όσον το έγραψα, το ξέρουν.Άρα, αν βάλουν μπρος τους υπερ-υπολογιστές τους, θα βρουν σύντομα ποιός μετενσαρκώθηκε σε ποιόν. Θα έχουν τα πάντα χαρτί και καλαμάρι στην εκτύπωση...
...Ώστε, αν κάποια άτομα τους αντιστάθηκαν στο παρελθόν, να τα μεταβάλουν οι κακοί ...σε παρελθόν και σε τούτη τη ζωή, όποτε το θελήσουν. Ένας πληρωμένος δολοφόνος αρκεί.
Δεν χρειάζεται να καταφύγουν σε πολλά-πολλά. Δεν χρειάζονται πχ απαγωγές υπόπτων, ναρκώσεις, υπνώσεις, και λοιπά ταλαιπωρητικά. Αρκεί η αντιγραφή των ημερομηνιών γεννήσεων και θανάτων απ' τα ληξιαρχεία (μετά το 1950 μέχρι και στην Αφρική τηρούνται συστηματικά ληξιαρχεία), και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Γι' αυτό και δημιουργήθηκαν αυτά τα μηχανάκια, ώστε να κάνουν -ως τάχιστα- βαρετές δοκιμές επί βαρετών δοκιμών, που δεν θέλουμε να τις κάνουμ' εμείς. Κι άμα βρουν αποτέλεσμα, ειδοποιούν τ' αφεντικό. Τόσο απλά!
Μπερδεγουέη, η μαθηματική αυτή μέθοδος δεν ισχύει γιά σχέσεις ημερομηνιών γεννήσεων με γονείς, παιδιά, συζύγους, φίλους. (Τό 'ψαξα κι αυτό! Τί νομίζατε; :-) ) Αν ίσχυε, θά 'χατε μεν ένα καλό πεδίο έρευνας, αλλά θα στένευε κι άλλο το σύνολο πιθανών ημερομηνιών γεννήσεων!
Τότε, εφ' όσον αντιλαμβάνομαι τους κινδύνους, γιατί τα γράφω αυτά;
Τα γράφω, γιά να ξεμπροστιάσω τις ψυχές, που μπορούν να φέρουν την αλλαγή προς το καλύτερο στον κόσμο μας, αλλ' ακόμη κρύβονται. Έϊ, λεβέντες, ξέρω πως υπάρχετε, ξέρω πως ξαναγεννηθήκατε κάπου εδώ κοντά! Αλλά, πάρτε το χαμπάρι: Ουκέτι καιρός!Βγήτε, λοιπόν, απ' τις κρυψώνες σας, και βγάλτε και τα σπαθιά απ' τα θηκάρια!
Κι αν εσείς νομίζετε πως θα δράσετε κάπου στο μέλλον, όποτε το κρίνετε πρόσφορο, κτλ κτλ,εγώ θα σας τρέξω από τώρα, κι ας με μισήσετε. Γι' αυτό βγάζω το λουρί απ' τα λερναία τέρατα και τα ξαμολάω απάνω σας, γιά να σας αναγκάσω να βγήτε έξω, και μάλιστα ως συντεταγμένος στρατός. Στο κάτω-κάτω, είδατε τί έγραψε ο αυτόχειρας της πλατείας Συντάγματος: "- Ας βρισκόταν ο πρώτος, που θά 'παιρνε το όπλο, κι εγώ αμέσως θ' ακολουθούσα δεύτερος!"
Χρειάζεται αρχηγός, λοιπόν. Χρειάζεστε αρχηγό! Κι εφ' όσον κάποιος πρέπει να γίνει αρχηγός, αλλά δεν αναλαμβάνει κανείς...
...Να δοκιμάσω του λόγου μου;
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ