Το κείμενο που ακολουθεί αναφέρεται στον τρόπο που είναι οργανωμένη η πνευματική χειραγώγηση της ανθρωπότητας. Αποτελεί ένα γενικό μίγμα από πληροφορίες και αν και έχει σαν βάση τους εργάτες του φωτός, επεκτείνεται παντού. Δεν έχει να κάνει δηλαδή μόνο με μια πνευματική ομάδα αλλά αναλύει το γενικότερο πλαίσιο οργάνωσης. Έτσι ώστε ο αναγνώστης να αρχίσει να αντιλαμβάνεται την μεγαλύτερη εικόνα. Για το λόγο αυτό θα ήταν αφελές να πει κάποιος που δεν αναφέρεται εδώ η δική του πνευματική ομάδα, ότι δεν γράφουμε για αυτούς. Έχω ξαναγράψει ότι όλες ανεξαιρέτως οι ομάδες πλέον είναι ελεγχόμενες κεντρικά. Κάθε συνάθροιση δηλαδή στην οποία υπάρχει κάποιος άτυπα ή τυπικά εκπαιδευτής ή δάσκαλος, είναι υπό έλεγχο.
Πως γίνεται αυτό; Ο κάθε δάσκαλος, εκπαιδευτής, αρχηγός ή καθοδηγητής, δεν εμφανίστηκε από το πουθενά. Υπήρξε και αυτός κάπου μαθητής για μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα. Το ίδιο κι εκείνος που τον εκπαίδευσε ή τον βοήθησε να δημιουργήσει την νέα ομάδα. Όλο το κύκλωμα ελέγχεται από την σχολή του Σαμαέλ Αούν Βεόρ που έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση, και η οργάνωση αυτή ξεκίνησε από τις αρχές περίπου του 20ου αιώνα. Η κύρια ομάδα η οποία δρα σαν χωνευτήριο, εργαστήριο και πεδίο δοκιμών της ψυχολογίας των μαζών είναι οι εργάτες του φωτός ή light workers.
Για τους light workers και την συνολική τους οργάνωση, έχω ξεκινήσει να γράφω από την πρώτη σχετικά στιγμή που ξεκίνησα. Κι αυτό διότι είναι το κύριο σημείο που θα πρέπει να εστιάσει ο αναγνώστης. Όλες οι δοκιμές πάνω στις αντιδράσεις των μαζών στην πνευματική καθοδήγηση γίνεται εδώ. Από εδώ ξεκίνησε και εδώ συνεχίζει να γίνεται. Είναι ο κεντρικός πυλώνας της χειραγώγησης της ανθρωπότητας για την εγκαθίδρυση της νέας τάξης πραγμάτων, την Πανθρησκεία και την Παγκόσμια κυβέρνηση.
Ο στόχος ένας και μοναδικός. Ετοιμάζει την Παγκόσμια συνείδηση. Κι αυτό διότι οι αδελφότητες γνωρίζουν ότι τα επόμενα 2000 περίπου, η ανθρωπότητα θα παρουσιάζει διευρυμένες ικανότητες αντίληψης της συνείδησης και της συνειδητότητας. Η αιτία είναι η αστρολογική θέση του άξονα του πλανήτη η οποία καθώς περιστρέφεται έκκεντρα και αλλάζει θέση στο ζωδιακό, δημιουργεί και τις κατάλληλες προϋποθέσεις στον πληθυσμό των όντων που βρίσκονται πάνω στον πλανήτη. Η αλλαγή του ψυχισμού όμως, προϋποθέτει και την κατάλληλη οργανωμένη θρησκεία για τον έλεγχο των ψυχών τους (θα γράψω σε άλλη ανάρτηση περισσότερο αναλυτικά σχετικά περί ψυχής) Έτσι, έχουν πάρει απόφαση ότι τα επόμενα 2000 χρόνια, θα πρέπει να δημιουργήσουν μια νέα θρησκεία η οποία να καταφέρει να ελέγξει τις μάζες.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι το χρονικό διάστημα αυτό των επόμενων 2000 περίπου ετών, οι μάζες θα έχουν αποτινάξει το καθεστώς φόβου που είχαν τα προηγούμενα 2000 χρόνια (εποχή του Παγκόσμιου Σωτήρα) και θα βρίσκονται σε μια κατάσταση όπου το κάθε ένα άτομο θα έχει τη δυνατότητα να μην εξαρτάται τόσο από τους άλλους αλλά θα μπορεί να διαμορφώνει και να κρατά τη δική του αποκλειστικά συνείδηση και με αυτή θα μπορεί να συμμετέχει ελεύθερα στο σύνολο. Αυτό σημαίνει ότι το κάθε άτομο θα μπορεί να συμμετέχει στις κοινότητες και τις κοινωνίες διατηρώντας μια σχετική αυτονομία συνείδησης. Θα μπορεί δηλαδή να διαμορφώνει προσωπική άποψη και να την διατυπώνει περισσότερο ελεύθερα το οποίο θα του δίνει την παράλληλη ικανότητα να δέχεται δίπλα του περισσότερο ανεκτικά την άποψη των άλλων χωρίς να επηρεάζεται ή να ενοχλείται από αυτές. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σταθεί ο αναγνώστης για λίγο και να το σκεφτεί, διότι αποτελεί και το κλειδί, τόσο στην κοινωνία που έρχεται όσο και στο λόγο που προσπαθούν απεγνωσμένα οι αδελφότητες να μας ελέγξουν.
Στην εποχή που ζούμε και που αυτή τελειώνει σε λίγα χρόνια, ο άνθρωπος διακατεχόταν από μια απροσδιόριστη ψυχική ανασφάλεια που τελικά οδηγούσε σε φόβο με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Ζητούσε πάντα απεγνωσμένα κάποιον προστάτη και οτιδήποτε αντιλαμβανόταν που μπορούσε να αποτελεί κίνδυνο τα κατέστρεφε. Οι αδελφότητες αυτό το γνώριζαν και το χειρίστηκαν μια χαρά δημιουργώντας τις προϋποθέσεις σωτηρίας και προστασίας για όλους. Ο έλεγχος αυτός βασιζόταν στην αυτόματη διακυβέρνηση όλων από όλους. «Ο φόβος φύλαγε τα έρημα» και αυτός που φοβόταν περισσότερο κρατούσε τους υπόλοιπους υποταγμένους. Έτσι κανένας δεν μπορούσε να αναπτύξει δική του αυτόνομη άποψη, μιας και αμέσως η εκπαιδευμένη κοινωνία τον απομόνωνε και τον απομάκρυνε για λόγους «ασφαλείας». Οι μηχανισμοί είναι γνωστοί σε όλους. Ιερά εξέταση, αστυνομοκρατούμενες κοινωνίες, ολοκληρωτικά καθεστώτα και άλλα διάφορα ήταν στην ημερήσια διάταξη της κοινωνικής διοίκησης.
Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν. Οι άνθρωποι αρχίζουν και αποβάλλουν το φόβο από πάνω τους και έτσι αρχίζουν να επιτρέπουν στον εαυτό τους και στους άλλους να διαμορφώνουν αυτόνομα άποψη για κάθε θέμα. Μπορούν να ακούν ευκολότερα κάποιον άλλον, να τον αξιολογούν, να κατανοούν τη διαφορετική του άποψη, χωρίς να είναι ανάγκη να αλλάζουν τα δικά τους πιστεύω. Και στο τέλος, αν πρέπει να πάρουν μια συνολική απόφαση, να μπορούν να αποδεχθούν ευκολότερα μια συμβιβαστική τελική λύση που θα αποτελείται από τις απόψεις όλων. Η τελική απόφαση στις κοινωνίες του μέλλοντος, θα είναι η κεντρική συνισταμένη όλων των επί μέρους αποφάσεων. Όχι η καλύτερη πρόταση, όχι η πρόταση που θα έχει τους περισσότερους ψήφους, όχι η πρόταση του πιο δυνατού, ούτε του περισσότερο γνωστού μιας και η επιρροή του κάθε ένα στους άλλους μειώνεται στο ελάχιστο. Στις κοινωνίες του μέλλοντος, οι αποφάσεις θα είναι το συνολικό μίγμα των επί μέρους απόψεων. Μπορεί να αντιληφθεί αυτή την έννοια ο αναγνώστης;
Αυτό όμως προέρχεται από τις συνειδήσεις. Τον τρόπο που χρησιμοποιεί ο κάθε ένας τις πληροφορίες (θα μιλήσουμε για τον τρόπο που λειτουργούν οι συνειδήσεις σε ειδική ανάρτηση). Η συνείδηση του κάθε ενός διαμορφώνει τις τελικές απόψεις του και οι απόψεις του την τελική απόφαση που μπορεί να πάρει σε κάθε θέμα. Το κατανοεί αυτό ο αναγνώστης; Μπορεί να κατανοήσει αυτό που αλλάζει στην ανθρωπότητα; Τη συνείδηση του ο κάθε ένας, θα μπορεί, -χωρίς να μεταβάλλει τη δική του άποψη- να την συνυπολογίζει ώστε να μπορεί να διαμορφώσει μαζί με άλλους μια κοινή. Ο άνθρωπος του μέλλοντος θα διαθέτει την ικανότητα, να δημιουργεί το εκχύλισμα πολλαπλών συνειδήσεων για κάποιο θέμα. Μεγαλειώδες δεν είναι;
Όμως όσο είναι μεγαλειώδες για τον άνθρωπο άλλο τόσο πρόβλημα είναι για αυτούς που τον ελέγχουν. Για τις αδελφότητες που έχουν μάθει να δημιουργούν ένα αυτόματο σύστημα διακυβέρνησης σε σχήμα πυραμίδας. Αν οι άνθρωποι δηλαδή, ολόκληρη η ανθρωπότητα, αποκτήσει τη δυνατότητα και ικανότητα να χειρίζεται έτσι τη συνείδησή της, πως θα μπορέσουν να τους ελέγξουν; Αν συγκεντρωθούν εκατό άτομα και βγάλουν μια συνισταμένη πως θα μπορέσουν να ελέγξουν εκατό διαφορετικές συνειδήσεις ώστε να είναι σίγουροι ότι θα καταλήξουν στο αποτέλεσμα που θέλουν οι αδελφότητες; Καταλαβαίνουμε τώρα, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αδελφότητες; Αν αφήσουν την ανθρωπότητα έτσι όπως πάει, δεν θα μπορούν να την ελέγξουν διοικητικά μετά. Μια ανθρωπότητα έξι (και βάλε) δισεκατομμυρίων συνειδήσεων, είναι Αδύνατον να ελεγχθούν μία-μία ξεχωριστά. Με τίποτε! Δεν υπάρχει τρόπος, παρά μόνο ένας! Ποιος; Μονάχα αν καταφέρουν, και διαμορφώσουν στα μέλη της ανθρωπότητας, την ίδια ακριβώς συνείδηση. Μπορεί να καταλάβει τώρα ο αναγνώστης το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι αδελφότητες;
Εδώ και εκατό περίπου χρόνια προσπαθούν να διαμορφώσουν μια παγκόσμια κατάσταση, ώστε να μπορούν να διαμορφώνουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε κάθε άτομο, σε κάθε άνδρα, σε κάθε γυναίκα, παιδί, γέρο, δάσκαλο, μαθητή, στρατιώτη, γιατρό, παπά, τους πάντες έναν-έναν, την ίδια ακριβώς συνείδηση. Όλοι copy-paste την ίδια ακριβώς. Αλλιώς το παιχνίδι το χάσανε. Το χάνουν το παιχνίδι, το καταλαβαίνει ο αναγνώστης; Μπορείτε να καταλάβετε τώρα περί τίνος πρόκειται; Μπορείτε να αντιληφθείτε τι συμβαίνει; Έτσι αποφάσισαν, εδώ και εκατό χρόνια, να ξεκινήσουν την διαμόρφωση σε όλους μιας ενιαίας ίδιας σε όλους άποψης περί θρησκείας, κυβέρνησης, ενημέρωσης, εκπαίδευσης, ντυσίματος, πολέμου, διασκέδασης, τιμωρίας, φόβου, χαράς, από τα πάντα. Και για να μην ξεφύγουμε, την προετοιμασία της πνευματικής καθοδήγησης και της θρησκείας την ανέλαβε η οργάνωση «εργάτες του φωτός».
Κύριο μέλημα της οργάνωσης ήταν να ξεκινήσουν την εκπαίδευση στην αυτόματη διακυβέρνηση. Να εκπαιδεύσουν δηλαδή τους ανθρώπους να δέχονται εντολές από κάποιον που δεν βλέπουν. Κάποιον που δεν γνωρίζουν. Κάποιον που ενώ τους είναι παντελώς άγνωστος, εκείνοι να τον υπακούσουν τυφλά. Πως θα γίνει αυτό; Πως θα παραμείνει ενωμένο ένα πλήθος ακούγοντας κάποιον που δεν θα δει ποτέ. Απλό. Στην αρχή θα είναι κάποιος που θα στέλνει μηνύματα από μακριά, όπως από άλλο πλανήτη (φαινομενικά). Θα παρουσιάζεται δηλαδή τόσο μακριά που θα είναι αδύνατον να πάνε εκείνοι να τον βρουν. Ο κάποιος αυτός θα είναι μια οντότητα που θα έχει επίσης κάτι μυθικό, όπως ένα πολύ ψηλό θρησκευτικό και πνευματικό αξίωμα. Θα είναι ένας άγγελος, ένας δαίμονας, ένας θεός, ένας ήρωας, ένας μάντης. Τα μηνύματα θα μεταφέρουν φόβο. Θα περιγράφουν άσχημες και προβληματικές καταστάσεις που συμβαίνουν στη ζωή των ανθρώπων, οι οποίες έχουν δρομολογηθεί και θα συμβούν. Μόλις εγκατασταθεί ο φόβος μέσα στην ψυχή των ανθρώπων θα έχει επιτευχθεί το πρώτο βήμα. Αμέσως μετά θα τους δοθεί η λύση, η οποία θα προέρχεται πάλι από τον ίδιο ντυμένη πάντα με αυτό που ο άνθρωπος έχει τη μέγιστη ανάγκη. Την αγάπη. Μια λύση όμως που δεν θα οδηγεί πουθενά μιας και εν τω μεταξύ θα έχει δημιουργηθεί άλλη κατάσταση φόβου, μηνύματος, θεού, αγάπης και πάλι από την αρχή.
Ενώ το πρώτο στάδιο έχει φόβο και αγάπη, το δεύτερο στάδιο έχει φως και γνώση. Το έχω ξαναγράψει και θα το ξαναγράψω. Όλο το πλαίσιο οδηγεί στην εγκαθίδρυση μιας εωσφορικής θρησκείας. Μπορεί να σας κάνει εκτύπωση πως μια εωσφορική θρησκεία μιλάει για φως αλλά πριν διατυπώσει ο αναγνώστης την απορία θα πρέπει να καταλάβει ότι μιλούν για φως, χωρίς να εξηγούν ποιο φως. Κι εδώ θα πρέπει να κάνω μια παρένθεση. Ο Εωσφόρος μεταφέρει φως. Το λέει το όνομά του. Φέρει φως. Φως δηλαδή ενέργεια και πληροφορία. Στη σημερινή εποχή, ο σύγχρονος αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει τις έννοιες της ενέργειας και της πληροφορίας σαν φως, έτσι δεν είναι; Κάτι που πριν από εκατό χρόνια θα ήταν αδύνατον! Ο εωσφόρος χρειάζεται να μεταφέρει ψυχές στο χώρο που έχει αποφασίσει να κυριαρχεί. Βαραίνει το κλίμα ε; Κι όμως! Το φως που μεταφέρει ο εωσφόρος, είναι η ενεργειακή πληροφορία της πηγής, η οποία περιέχεται μέσα στην ψυχή. Αυτή είναι και η ανάγκη του για ψυχές. Χρειάζεται ψυχές της πηγής. Χρειάζεται ψυχές, δηλαδή ενεργειακή πληροφορία, δηλαδή φως από το «άκρο του Ων», δηλαδή από το «άκρο που υπάρχει», να τις μεταφέρει στο άλλο «άκρο του Μη Ων» (που δεν υπάρχει) ώστε να το κυριαρχήσει. Καταλαβαίνω ότι μια πληροφορία σαν αυτή είναι δύσκολο να κατανοηθεί ακόμα, αλλά έτσι είναι. Θα γράψω για αυτό και σε άλλη ανάρτηση…
Καταλαβαίνω ότι οι απορίες που έχετε είναι πάρα πολλές. Καταλαβαίνω ότι αρχίζετε και κάνετε απίστευτες σκέψεις διαβάζοντας αυτές τις γραμμές. Κι αυτό διότι θεωρείτε οι περισσότεροι από εσάς ότι το μεταφυσικό στοιχείο είναι κάτι που δεν μας αγγίζει. Ότι είναι κάτι που μπορούμε να μιλάμε για αυτό αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορεί να υπάρξει στην πραγματικότητά μας. Λυπάμαι αλλά η κατάσταση είναι πια εντελώς διαφορετική. Ας συνεχίσουμε όμως! Οι εργάτες του φωτός λοιπόν, είναι αυτό ακριβώς που λέει η λέξη. Ακριβώς όμως. Εργάτες. Έχουν μια εργασία να κάνουν. Μεταφορική εργασία. Είναι δηλαδή couriers. Μεταφέρουν ψευδή μηνύματα σε σας και ύστερα μεταφέρουν την ψυχή σας στον εωσφόρο. Δεσμεύουν την ψυχή σας στον αισθητό κόσμο που ζούμε, με μοναδικό δώρο, την αύξηση των αισθήσεων από πέντε σε άπειρες (αυτό θα το εξηγήσουμε στις αναρτήσεις περί ψυχής), με αποτέλεσμα πια το ερέθισμα, η πληροφορία, που μεταφράζεται σε αίσθηση να γίνεται άπειρο και αυτό.
Απλά θα σας πω τούτο. Μια ψυχή που δεν έχει προλάβει να απαλλαγεί από τον εσωτερικό πόνο, ο πόνος αυτός που προέρχεται τώρα από τις πέντε μόνο αισθήσεις, γίνεται άπειρος. Η κόλαση δηλαδή δεν είναι φωτιά που καίει από καζάνια. Είναι άπειρη ενέργεια που διαπερνάει την ψυχή μόλις οι αισθήσεις γίνουν άπειρες. Μόλις οι ενεργειακοί αισθητήρες της περιρρέουσας πληροφορίας γίνονται άπειροι. Κάτι που θέλει ο εωσφόρος. Άπειρη ενέργεια από όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές στον κόσμο που επέλεξε να κυριαρχήσει. Έτσι ο χώρος αυτός ο αισθητός, η ψευδαίσθηση, θα υπάρχει χωρίς να υπάρχει πραγματικά. Για να το αντιληφθεί αυτό ο αναγνώστης, θα πρέπει να σταματήσει τη λειτουργία του νου του και να λειτουργήσει τη νόηση μαζί με το συναίσθημα του. Μόνο έτσι θα μπορέσει να έχει (χωρίς σκέψη) την αίσθηση για αυτό που γράφω. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αρχίσει να αντιλαμβάνεται περί τίνος πρόκειται. Μόνο έτσι θα κατορθώσει να αρχίσει να βάζει τις εικόνες τη μία δίπλα στην άλλη ώστε σε λίγο να μπορέσει να δει τη μεγάλη που βρίσκεται από πίσω. Είναι εκεί. Απλά ακόμη δεν έχουμε αρκετές συνάψεις για να τη δούμε.
Η μεγάλη παγίδα όμως είναι η ιστορία με την ανέλιξη. Κατ αυτή, οι άνθρωποι μπορούν να ανέλθουν στην τέταρτη και πέμπτη διάσταση. Τους έδωσαν την πληροφορία χωρίς να εξηγήσουν τι ακριβώς είναι οι διαστάσεις αυτές. Αντίθετα τους υποσχέθηκαν ότι αν κάποιοι δεν μπορέσουν να περάσουν μόνοι τους, τότε θα τους βοηθήσουν οι εργάτες του φωτός. Αυτή εξάλλου ήταν η δουλειά τους. Όλοι τότε θεώρησαν ότι στις διαστάσεις αυτές θα περάσουν, με τα σώματά τους, τις οικογένειές τους, τα άτομα που αγαπούν ή ότι άλλο. Η μεταφορά αυτή μάλιστα ετοιμαζόταν να γίνει με τους μηχανισμούς ανέλιξης οι οποίοι ετοιμάζονταν.
Ειδικοί δηλαδή μηχανισμοί υψηλής τεχνολογίας (κάτι σαν κλωβοί) στους οποίους θα έμπαιναν μέσα και θα μεταφέρονταν στην άλλη διάσταση. Δεν είχε δει κανένας αυτούς τους κλωβούς μέχρι πριν μερικές βδομάδες όπου άνθρωποι της αδελφότητας, έκαναν επίδειξη με ανθρώπους. Εκεί έγινε γνωστό στα μέλη της αδελφότητας, ότι οι κάψουλες αυτές, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν δύο πράγματα. Πρώτον να απομονώνουν την ενέργεια της ψυχής ώστε να τη χρησιμοποιήσουν στο άκρο του Μη Ων και δεύτερον να απομονώνουν τη ζωτικότητα του ανθρώπου ώστε να τη χρησιμοποιούν τα μέλη της αδελφότητας ώστε να παραμένουν στον αισθητό κόσμο για περισσότερο χρόνο.
Φτάσαμε στο σημείο όπου οι καιροί, μας ξεπέρασαν. Η έκπληξη της επιστημονικής φαντασίας δεν μπορεί πια να κάνει αίσθηση στον άνθρωπο. Φτάσαμε στην στιγμή της δικής μας ευθύνης, η οποία μοιάζει για μια ακόμη φορά να απομακρύνεται. Μερικές φορές, όταν φτάνω στο σημείο αυτό, προσπαθώ να αισθανθώ και να αντιληφθώ τις καταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί τον καιρό που έμεινε σαν μύθος σε γραφές μόνο. Τον καιρό που η ίδια αδελφότητα μας έφερνε για μια ακόμη φορά (ίσως την πρώτη τότε) στο ίδιο σημείο της ευθύνης και της απόφασης. Τη στιγμή του Μήλου της Εύας. Τη στιγμή που το φως της γνώσης, είχε προκαλέσει για ακόμη μια φορά τον άνθρωπο πριν τον οδηγήσει στην πτώση. Θα πρέπει όμως να αντιληφθούμε ότι εκείνη η στιγμή, ήταν κάτι σαν πρώτη φάση. Η κβαντική μας πτώση στον αισθητό κόσμο. Η στιγμή της δημιουργίας του καναλιού κατάβασης ψυχών σε αυτόν.
Τώρα ίσως βρισκόμαστε στο επόμενο στάδιο της μόνιμης ή όχι παραμονής μας εδώ. Μια φάση παρόμοια, που πάλι έχει να κάνει με συναίσθημα και γνώση. Μια στιγμή που θα μας δώσει την ευκαιρία να αλλάξουμε αυτό που είμαστε σε αυτό το χώρο. Γνωρίζω ότι είναι πολύ μεγάλο για μας, σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα ώστε να το αντιληφθούμε. Είμαι σίγουρος όμως ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να βάλουμε τις εικόνες στη σειρά. Ότι μπορούμε να τραβηχτούμε πίσω ώστε να αρχίσουμε να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. Είμαι εδώ για να σας μάθω να βλέπετε. Αρνούμαι να σας χαϊδέψω τις αισθήσεις. Όπως αρνούμαι να μιλήσω για τα αισθήματά μου για σας. Είμαι ένας άνθρωπος μόνο…
(Συνεχίζεται)
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ