Ένας νόμος ο οποίος είναι πολύ προσφιλής σήμερα σε όλες τις εσωτεριστικές σχολές αλλά και στις επιστημονικές τάξεις είναι ο νόμος της εξέλιξης. Η ανοδική εξέλιξη σημαίνει ότι τίποτε δεν βρίσκεται σταματημένο, όλα ζουν και αναπτύσσονται μέσα στον χρόνο. Σύμφωνα με αυτήν όλα εξελίσσονται συνεχώς και ανοδικά με αποτέλεσμα όλα να γίνονται καλύτερα. Αυτό είναι πολύ βολικό, αφού έτσι δεν απαιτείται από εμάς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια. Από μια πρώτη ματιά αυτό φαίνεται να ισχύει, αφού είναι προφανές ότι ο πολιτισμός μας συνεχώς εξελίσσεται και τώρα είμαστε «πιο πολιτισμένοι» από τον προηγούμενο αιώνα. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, αλλά μόνο για το τεχνολογικό μέρος. Κανένας δεν μπορεί να φτάσει στην τελειότητα με την ανοδική εξέλιξη.
Μερικοί άνθρωποι γίνονται πιο καλοί αλλά οι περισσότεροι γίνονται τρομερά διεστραμμένοι. Ο άνθρωπος της αθωότητας, ο άνθρωπος του παράδεισου που υπήρχε πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια, είναι σήμερα μετά από την τόση ανοδική εξέλιξη ο άνθρωπος της ατομικής βόμβας και της βόμβας του υδρογόνου, ο διεφθαρμένος του χρήματος και του εγκλήματος.
Εσωτερικά δεν έχουμε αλλάξει καθόλου από την εποχή των σπηλαίων.
Εσωτερικά δεν έχουμε αλλάξει καθόλου από την εποχή των σπηλαίων.
Αντιθέτως έχουμε γίνει χειρότεροι. Τότε ο άνθρωπος σκότωνε για να επιζήσει, τώρα σκοτώνει για να απολαύσει περιττά αγαθά. Η βία, οι πόλεμοι, η πείνα, οι αρρώστιες, τα ναρκωτικά, η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι ιδιαίτερα έντονα στις μέρες μας. Όλοι κάθονται και απολαμβάνουν «τα καλά του πολιτισμού» τους, αγνοώντας ή μη θέλοντας να ξέρουν ότι αυτά τα «αγαθά» προέρχονται από την οικονομική αφαίμαξη του τρίτου κόσμου και ουσιαστικά φτιάχτηκαν με αίμα και ιδρώτα πεινασμένων λαών.
Μια πιο προσεκτική ματιά στην φύση, θα μας δείξει ότι ο νόμος της εξέλιξης έχει έναν σιαμαίο αδελφό. Πρόκειται για τον νόμο της καθοδικής εξέλιξης.
Παρατηρήστε έναν άνθρωπο: γεννιέται και μέσω της ανοδικής εξέλιξης μεγαλώνει και κάποτε η καθοδική εξέλιξη (τα γηρατειά) θα τον αναλάβει. Το σώμα του θα συρρικνωθεί και θα πεθάνει όπως επιτάσσει η φύση. Αλλά και ψυχικά συμβαίνει το ίδιο πράγμα. Σαν μωρό είναι αθώος, χωρίς κακίες, πονηριές κλπ.
Θα μεγαλώσει και θα αναπτύξει χιλιάδες ελαττώματα. Έπειτα θα καταντήσει ένας απολιθωμένος γέρος εγκλωβισμένος μέσα στις παλιές ιδέες του. Τι απέγινε η ορμή, ο αυθορμητισμός, η όρεξη για μάθηση, η έκπληξη μπροστά στο καινούριο, οι ριζοσπαστικές ιδέες που είχε σαν νέος; Αν η ανοδική εξέλιξη ήταν συνεχής, τότε και ένας γέρος θα ήταν το ίδιο επαναστατικός και ζωηρός (ψυχολογικά τουλάχιστον) όσο και τα εγγόνια του.
Εκείνο που συμβαίνει ότι ο άνθρωπος και σωματικά και πνευματικά είναι δεσμευμένος από τους δύο νόμους που δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο.
Μία άνοδο την ακολουθεί πάντα μία κάθοδος. Πάνω στον βασανιστικό «Τροχό του Σαμσάρα» όλα ανεβοκατεβαίνουν, αναπτύσσονται και τέλος πεθαίνουν.
Υπάρχει ανοδική εξέλιξη στον σπόρο που βλαστάνει, στον μίσχο που μεγαλώνει και εξελίσσεται, στο φυτό που δίνει τον καρπό του. Υπάρχει καθοδική εξέλιξη στο δέντρο που σταμάτησε να μεγαλώνει, που μαραίνεται, γερνάει και πεθαίνει.
Υπάρχει ανοδική εξέλιξη σε έναν πολιτισμό που αναπτύσσεται και καθοδική εξέλιξη όταν αυτός χάνεται. Έτσι πέρασαν μεγάλοι πολιτισμοί και αυτοκρατορίες. Που είναι οι Σουμέριοι, Βαβυλώνιοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί για να πούμε μερικούς από τους πιο γνωστούς; Απλά χάθηκαν από το προσκήνιο όταν γέρασαν όπως ακριβώς συμβαίνει και σε έναν άνθρωπο.
Σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο «όπως είναι πάνω έτσι είναι και κάτω. Και όπως είναι κάτω έτσι είναι και πάνω» και αυτό είναι απόλυτα αληθινό.
Ότι συμβαίνει σε ένα υποατομικό σωματίδιο, σε μικρόβιο, ένα φυτό, ένα ζώο, έναν άνθρωπο, θα συμβεί επίσης και στον μακρόκοσμο.
Ότι συμβαίνει σε ένα υποατομικό σωματίδιο, σε μικρόβιο, ένα φυτό, ένα ζώο, έναν άνθρωπο, θα συμβεί επίσης και στον μακρόκοσμο.
Ένας πλανήτης, ένας ήλιος, ένα ηλιακό σύστημα, ένας γαλαξίας και το ίδιο το σύμπαν θα υπακούσουν στον διπλό νόμο: θα γεννηθούν, θα εξελιχθούν ανοδικά, θα εξελιχθούν καθοδικά και αφού εξαντλήσουν τον χρόνο τους θα πεθάνουν.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει τώρα είναι να δούμε την προσωπική σχέση που έχουμε με τους δύο αυτούς μηχανικούς νόμους σύμφωνα με την Γνωστική θεωρία.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει τώρα είναι να δούμε την προσωπική σχέση που έχουμε με τους δύο αυτούς μηχανικούς νόμους σύμφωνα με την Γνωστική θεωρία.
Ο Παγκόσμιος Ωκεανός της Φωτιάς, αποτελείται φυσικά από αναρίθμητες σπίθες. Με τους κυματισμούς του, πολλοί Θεϊκοί σπινθήρες (Ουσίες) πετάγονται και με βάση κάποιο θεϊκό σχέδιο κατεβαίνουν υλοποιούμενοι όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα να εμφανισθούν στον φυσικό κόσμο και να αποκτήσουν ύπαρξη. Περνούν διαδοχικά μέσα από τα τρία φυσικά βασίλεια: ορυκτό, φυτικό και ζωικό.
Μετά από εκατομμύρια χρόνια αργής ανοδικής εξέλιξης και αναρίθμητα ορυκτά, φυτικά και ζωικά σώματα, οι θεϊκοί σπινθήρες καταφέρνουν να αποκτήσουν ανθρώπινο σώμα. Μετατρέπονται έτσι σε διανοητικά θηλαστικά, σε ανθρωποειδή με δυνατότητα να μετατραπούν σε Ανθρώπους. Τότε αρχίζει και η ύπαρξη αυτοσυνείδησης σε αυτές τις σπίθες-ψυχές ή Ουσίες.
Τώρα είναι επιβεβλημένη η επιστροφή στο παγκόσμιο ωκεανό της Ζωής. Όμως τα αθώα ανθρώπινα πλάσματα (ουσιαστικά τα ανθρωποειδή προικισμένα με νου) ευρισκόμενα στην ανάγκη να λειτουργήσουν ισορροπώντας τα ένστικτα, τον νου και την επιθυμία τους για επιστροφή στην πηγή τους, άρχισαν να σφάλλουν. Δημιουργήθηκαν ενστικτώδεις επιθυμίες, ο νους αυτοπαγιδεύτηκε, μηχανοποιήθηκε και έτσι δημιουργήθηκε το Εγώ, το Ελάττωμα.
Με αυτόν τον τρόπο τα λογικά θηλαστικά παγιδεύτηκαν στον τροχό του Σαμσάρα, στην ανοδική και καθοδική εξέλιξη. Πρέπει να προσπαθήσουν να καταστρέψουν τα ελαττώματα που δημιούργησαν κάποτε. Σε κάθε περίοδο λογικού ανθρωποειδούς, υπάρχουν πάντα εκατόν οκτώ υπάρξεις, που διατηρούν αυστηρή μαθηματική συμφωνία με τον αριθμό από χάντρες που αποτελούσε το περιδέραιο του Βούδα. Όταν όμως τελειώσουν οι 108 ζωές (τις οποίες μπορεί να ζήσει μία ψυχή μέσα σε ένα ανθρώπινο σώμα και δεν επιτύχουν τον θάνατο του Εγώ, τότε αρχίζει η καθοδική εξέλιξη.
Η ψυχή ξαναζεί μέσα σε σώματα ζώων, φυτών και ορυκτών και κατεβαίνοντας στα έγκατα της γης περνάει από τον Δεύτερο Θάνατο. Εκεί, στο πυρ το αιώνιο, στην γέενα του πυρός, στο μέρος όπου υπάρχει ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, δηλαδή στην κόλαση, το Εγώ καταστρέφεται και η Ουσία ελεύθερη ξαναβγαίνει στο φως του ήλιου.
Έπειτα μία νέα ανοδική εξέλιξη θα ακολουθήσει. Όλα θα επαναληφθούν με βάση τον νόμο της Υποτροπής, τα παλιά λάθη θα ξαναγίνουν, το Εγώ θα ξαναγεννηθεί και τέλος θα αναλάβει η καθοδική εξέλιξη. Έπειτα θα ακολουθήσει ένας νέος κύκλος.
Κάθε φορά που μία Ουσία καταφέρνει να ξαναμπεί στην ανοδική εξέλιξη, έρχεται ελεύθερη μόνο σε ένα ποσοστό τρία τοις εκατό. Το υπόλοιπο 97% βρίσκεται εγκλωβισμένο μέσα στα πρώτα αθώα λάθη, μέσα στα Εγώ-Αιτίες.
Γυρίζει ο τροχός του Σαμσάρα: Από την δεξιά μεριά ανεβαίνει ο Ανούβης στην ανοδική εξέλιξη και από την αριστερή κατεβαίνει ο Τύφων στην καθοδική εξέλιξη. Τρεις χιλιάδες φορές γυρίζει ο μεγάλος τροχός. Αφού τελειώσουν οι περίοδοι αυτού του μεγάλου τροχού, κάθε μορφή εσωτερικής αυτοπραγμάτωσης είναι αδύνατη. Οι πόρτες τότε κλείνουν.
Τότε το Είναι μαζεύει την Ουσία του και τις Αρχές του για να απορροφηθεί τελειωτικά μέσα στον ωκεανό του παγκόσμιου πνεύματος της ζωής. Οι ύψιστες αυτές Μονάδες σαν μικρούτσικα αθώα πλάσματα χωρίς μαεστρία, αιωρούνται ευτυχισμένα, προσεύχονται και προσκυνούν τους Άγιους Θεούς και βλέπουν τους Δάσκαλους όπως τα μυρμήγκια βλέπουν τους ανθρώπους. Την ευτυχία την αξίζουν πολύ δίκαια, γιατί η Ουσία κάθε μίας από αυτές γνώρισε τους τρόμους της αβύσσου και γύρισε 3000 φορές στον τροχό του Σαμσάρα.
Μπορούμε να πούμε ότι η ανοδική και καθοδική εξέλιξη, δηλαδή το καλό και το κακό, είναι δύο δυνάμεις σε δράση για να μπορεί να υπάρχει η Εξέλιξη. Και οι δύο βγαίνουν από το Απόλυτο και διαμορφώνονται από την ελεύθερη βούληση, όταν το Απόλυτο παραδίνει τις Μονάδες στον κόσμο. Οι Μονάδες που ενδιαφέρονται για την μαεστρία επιστρέφουν στη αγκαλιά του Απόλυτου σαν μεγάλοι δάσκαλοι με Γνώση, ενώ οι υπόλοιπες σαν αθώα πλάσματα χωρίς γνώση. Και δεν έχουν πια καμία άλλη ευκαιρία.
Το αποτέλεσμα της ανοδικής και της καθοδικής εξέλιξης φαίνεται και σε φυσικό επίπεδο:
-Οι φυλές των ανθρωποφάγων βρίσκονται πραγματικά σε καθοδική εξέλιξη. Είναι εκφυλισμένο προϊόν ισχυρών πολιτισμών που προηγήθηκαν από αυτές στην διάρκεια της ιστορίας. Όλες αυτές οι φυλές λένε ότι προέρχονται από θεούς, Ημίθεους, Τιτάνες κλπ. Όλες αυτές οι φυλές διατηρούν παραδόσεις που διηγούνται τις δόξες του δοξασμένου παρελθόντος τους.
-Η σαύρα είναι ένας εκφυλισμένος κροκόδειλος. Οι αρχαϊκοί πρόγονοι των μυρμηγκιών και των μελισσών ήταν Τιτάνες, πολύ πριν από τον άνθρωπο.
-Η σημερινή ανθρωπότητα είναι ένα εκφυλισμένο προϊόν προηγούμενων φυλών. Ανδροπρεπείς γυναίκες οδηγούν αεροπλάνα και πολεμούν. Είναι αφύσικες, αφού η βασική λειτουργία τους είναι η αγάπη και η φροντίδα των παιδιών. Αφύσικοι επίσης είναι και οι άνδρες που, γεμάτοι θηλυπρέπεια, πηγαίνουν στα κομμωτήρια, στα ινστιτούτα ομορφιάς και βάζουν καλλυντικά.
Για να αναπτυχθεί η Ουσία μέσα μας, πρέπει να ξεφύγει από τον τροχό του Σαμσάρα και να μπει στον δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης. Θα πρέπει να πεθάνει το Εγώ και έτσι από τον σπόρο (το σκεπτόμενο ζώο) θα γεννηθεί ο Αληθινός Άνθρωπος.
Όμως πρέπει να πούμε ότι αυτό πραγματικά είναι πολύ δύσκολο. Η ανάπτυξη της Συνείδησης δεν έχει καμία δουλειά με τους Δύο Νόμους. Η Φύση δεν ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη αυτοπραγμάτωση, αντιθέτως την καταπολεμάει με όλες τις δυνάμεις της. Έτσι το πιθανότερο είναι ότι όποιος προσπαθήσει να επιτύχει την απελευθέρωσή του θα αποτύχει. Ο πλανήτης είναι ένας ζωντανός οργανισμός και η ανθρωπότητα ένα από τα όργανά του. Μετατρέπει ενέργειες πολύ ζωτικές για την πλανητική υγεία. Με την επανάσταση της Συνείδησης κάποιος σταματάει να είναι ένα μηχανικό κύτταρο στην εξυπηρέτηση του πλανήτη. Τότε εκείνος θα επιχειρήσει να υποτάξει τον επαναστάτη και συνήθως τα καταφέρνει.
Για αυτόν τον λόγο έχει πει και ο Βούδας: Από τους χίλιους που με ψάχνουν ένας με βρίσκει. Από τους χίλιους που με βρίσκουν ένας με ακολουθεί. Από τους χίλιους που με ακολουθούν ένας είναι δικός μου.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
