Κινούμαστε , φερόμαστε, λειτουργούμε επιφανειακά, ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της κρίσης, για μένα τους καιρούς της μετάβασης από το έχω στο είμαι, από το επιφανειακό στο ουσιαστικό, από το φόβο στην αγάπη, από το εγώ στο εμείς .
Παρατηρώ τους ανθρώπους σκυθρωπούς, προβληματισμένους, χωρίς χαμόγελο…
Κι όμως αν ζυγώσεις τον κάθε άνθρωπο με χαρά, με αγάπη, αν είσαι εκεί για αυτόν ανοιχτός για να τον ακούσεις, να τον νιώσεις, να δεις πέρα από τα λόγια την ουσία, το συναίσθημα και κυρίως τα μάτια του, το βλέμμα που τα καθρεπτίζει όλα, πόνο, φόβο, θυμό, αλλά και την χαρά, την αθωότητα, την αγάπη θα δεις το Θεό μέσα σε κάθε άνθρωπο!
Αν δεν βιαστείς να κρίνεις, να βγάλεις συμπεράσματα, να του κολλήσεις την ταμπέλα, θα δεις ένα άνθρωπο φοβισμένο, πληγωμένο, που αμύνεται με τον καιρό αυτές οι άμυνες να φεύγουν!
Γιατί αν δώσεις αγάπη, αγάπη θα πάρεις! Ακόμα και από τους πιο φοβισμένους ανθρώπους, σιγά σιγά με υπομονή.
Τι όμορφο πλάσμα είναι ο άνθρωπος όταν οι άμυνες του πέφτουν!
Όταν γελάει, όταν εκφράζει αυτό που νιώθει, είναι ένα θαύμα!
Και κάθε μέρα γίνονται τόσα όμορφα, πράγματα και θαύματα!
Για μένα αυτό είναι η εμφάνιση του Θεού σε μας! Ένας άνθρωπος, κάποιο ζωάκι που περιμένει το χάδι σου, η φύση, το αναπάντεχο, αυτό το απρόσμενο που δεν έχουμε σχεδιάσει, που έχει ξεφύγει από τον έλεγχο μας, το διαφορετικό!
Ένας φίλος που έχουμε να δούμε καιρό και τον βλέπουμε ξαφνικά μπροστά μας, ένας άγνωστος που θα μας πει καλημέρα!
Ένα χαμόγελο από έναν άνθρωπο που δεν το περιμένεις! Τόσα πολλά που περνούν απαρατήρητα.
Κάθε μέρα γίνονται όμορφα πράγματα, αρκεί να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά για να τα δούμε και να έχουμε ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έχουμε κι όχι έλλειψη για αυτά που δεν έχουμε.
Και τότε θα δούμε ότι όσο είμαστε γεμάτοι από συναισθήματα, από αγάπη τόσο λιγότερη ανάγκη έχουμε από υλικά αγαθά.
Η κρίση είναι ένα μεγάλο μάθημα ζωής , όπως σε κάθε συμβάν της ζωής μας μέσα από κάθε τι δύσκολο κρύβεται μια ευλογία!
Κι όταν ζητούσα τη βοήθεια του Θεού στη ζωή μου, σε αποφάσεις μου που έπαιρνα και μπορεί να φοβόμουν, ή σε δύσκολες στιγμές μου, αυτή η βοήθεια ερχόταν πάντα μέσα από τους ανθρώπους που εμφανίζονταν εκείνο τον καιρό.
Με μια κουβέντα τους, με ένα βλέμμα ήξερα…
Ας γίνουμε πιο συνειδητοί, μόνο τότε μπορούμε να βιώσουμε την ουσία στο κάθε τι, την ουσία της ψυχής μας, των συνανθρώπων μας, των σχέσεων μας, της ομορφιάς που κρύβεται παντού, την ουσία της ίδιας της ζωής!
Η φωτογραφία που ανάρτησα έχει σχέση με το όμορφο, το αναπάντεχο, στη ζωή μου
Είναι μια πεταλούδα που βρίσκω ξανά στην πόρτα μου μέσα σε δεκαπέντε μέρες, μπροστά στο κατώφλι να κάθεται στο ίδιο σημείο.
Την παίρνω στα χέρια μου, την κρατώ να την χαϊδεύω, φιλώ τα φτερά της με τα χείλη μου κι εκείνη δεν φεύγει!
Τη βάζω για λίγη ώρα μέσα στο σπίτι μου αλλά ξέροντας ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να την κρατήσω, είναι πολύ εγωιστικό, δεν είναι κτήμα μου, άλλωστε πώς να κρατήσεις ένα τόσο ελεύθερο πλάσμα φυλακισμένο;
Την παίρνω στα χέρια μου, της μιλώ, την ευχαριστώ,την αποχαιρετώ και την απελευθερώνω ….
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ