Η μεσογειακή διατροφή βασίζεται στην πυραμίδα (σύμφωνα με την έρευνα των Επτά Χωρών του καθηγητή Ανσελ Κις) που προτείνει πολλά χορταρικά και όσπρια, ψάρια και θαλασσινά, πολύ ελαιόλαδο και λίγο κρέας.
Στην παραδοσιακή κρητική κουζίνα όμως υπάρχει μόνο μία συνταγή με ψάρι (ροφός με μπάμιες). Οι Κρητικοί δεν έτρωγαν ψάρια. Η κουζίνα τους όπως και σε όλα τα νησιά ήταν κυρίως βουκολική. Ζούσαν στα βουνά και έτρεφαν αμνοερίφια - όπως, αντίστοιχα, στην Πάρο και τη Νάξο είχαν αγελάδες -, έφτιαχναν τυριά και βούτυρα. Και το λάδι δεν ήταν κυρίαρχο. Η κρητική κουζίνα δεν είναι καν ομοιογενής. Άλλα τρώνε στα Χανιά και άλλα στο Ρέθυμνο, στο Ηράκλειο και στο Λασίθι.
Κατ' επέκταση, «με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να μπει κάτω από την ομπρέλα της μεσογειακότητας», υποστηρίζει ο Επίκουρος επισημαίνοντας για παράδειγμα το βαλκανικό ρουστίκ στα εδέσματα της Ρούμελης, της Θράκης και της Ηπείρου.
«Προσωπικά έχω μια απέχθεια για την ταμπέλα της μεσογειακότητας γιατί δημιουργεί μια ομοιομορφία στη γαστρονομία μας, δίνει λάθος πληροφορίες στον ξένο και θάβει τον γαστρονομικό πλούτο των διαφορετικών τόπων. Το μέλλον μας όμως βρίσκεται στην ετερογένεια και στην τοπικότητα, εκεί θα έπρεπε να δίνεται έμφαση. Και θα ήταν προτιμότερο, αντί να δείχνουν την ελληνική γαστρονομία ως μια πυραμίδα, να τη δείχνουν ως μια πολύχρωμη κουρελού, με κομμάτια που τα ενώνει μεν κάτι αλλά είναι διαφορετικά», επισημαίνει.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ