Ένας άνθρωπος που κοιτά κάθε μέρα τον καθρέφτη αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι γερνάει.Είναι τόσο μικρές οι καθημερινές αλλαγές,που στα μάτια του είναι ανύπαρκτες.Μόνο όταν κάτσει εκείνη την -καταραμένη- ώρα σχόλης κι ανασκαλέψει παλιές φωτογραφίες,συνειδητοποιεί την πραγματικότητα.
Το ίδιο παθαίνει και η κοινωνία.Αλλάζει χωρίς να συνειδητοποιεί τις αλλαγές της.Μόνο αν κοιτάξει πίσω της μπορεί να αντιληφθεί τις ρυτίδες,το στέρεμα των ορμονών,το σακούλιασμα στα μάτια,το καινούργιο,γερασμένο,αποκρουστικό της πρόσωπο.Γιατί η ταχύτητα,με την οποία συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές,είναι όμορφα ρυθμισμένη ώστε να της αφήνουν περιθώρια να προσαρμόζεται,χωρίς να αναστοχάζεται.
Αν,για παράδειγμα,πριν τρία χρόνια ανακοινωνόταν ότι εξήντα βουλευτές οπλοφορούν-ακόμα και μέσα στη Βουλή-θα γινόταν πιθανότατα σκάνδαλο."Από τί άραγε κινδυνεύουν;" , θα αναρωτιόταν ο πολίτης."Οι πολιτικές δολοφονίες ανήκουν,υποτίθεται,στο παρελθόν.Οι βουλευτές από τα μόνα που κινδυνεύουν είναι γιουχάισμα,γιαούρτωμα,άντε και καμιά ψιλοσφαλιάρα.Και κανένα απ' αυτά δεν χρειάζεται κουμπούρι για ν' αντιμετωπιστεί.Άρα αυτοί οι τύποι είναι παλληκαράδες,μαφιόζοι της νύχτας.Ουστ από 'δώ τραμπούκοι!"θα κατέληγε.
Σήμερα η κοινωνία χαμογελά συγκαταβατικά."Το περίμενα",λέει."Δεν μου κάνει εντύπωση".Ακόμα κι όταν ένα απ' αυτά τα όπλα "εκπυρσοκροτεί κατά λάθος" σε δημόσιο χώρο,το γεγονός προσπερνιέται μ' ένα ανασήκωμα των ώμων.Είναι λογικό οι αυτοαπαξιωμένοι εκπρόσωποί μας να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται σαν συμμορίτες γκάνγκστερς.Ο κάθε πολίτης βέβαια κινδυνεύει πολύ περισσότερο από τα τάγματα εφόδου της ΧΑ ή τους αποθρασυμένους,λόγω έλλειψης αστυνόμευσης,υπόλοιπους εγκληματίες αλλά άδεια οπλοφορίας δεν του δίδεται.Κι αν του δοθεί δεν θα ξέρει τι να την κάνει. Εκτός αν μπει στη διαδικασία του να αρχίσει να εξασκείται στην οπλοχρησία και να καταλήξει Dirty Harry ή Λούκυ Λουκ.Οι βουλευτές μας,δεδομένου ότι επιμένουν να τα κουβαλάνε μαζί τους,φαίνεται ότι είναι εξασκημένοι.Με άλλα λόγια έχουν χρήματα και χρόνο να διαθέσουν γι αυτό το ευγενές σπορ.Το γελοιωδέστερο δε είναι ότι συγκαλείται η διάσκεψη προέδρων της Βουλής και αποφασίζει την απαγόρευση οπλοφορίας εντός του κτηρίου της.Δηλαδή το αυτονόητο.Θα μπορούσε να απαγορεύσει και το ουρείν εντός της αιθούσης της ολομελείας.
Η μικρή μας καθημερινότητα τροποποιείται αργά,με βιαστικά όμως πηδηματάκια.Κάθε τόσο κοντανασαίνουμε και χαιρόμαστε που τη βγάλαμε ώς εδώ.Συνεπικουρούσης και της παιδιόθεν εκπαίδευσής μας στη μοιρολατρεία και την μετά θάνατον ζωή,δεν αντιδρούμε,αφηνόμαστε στο ρεύμα.Κάποιοι όμως-πολλοί πια-ξυπνούν ένα πρωί και διαπιστώνουν ότι δεν τη βγάζουν πια.Έχουν χάσει τα πάντα.Δουλειά,σπίτι,αξιοπρέπεια,ανθρώπινη υπόσταση.Μερικοί , κατανοώντας την αδικία και τα τερτίπια της ζωής ψάχνουν για λύσεις.Αναζητούν στήριξη σε κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης,που στήνουν άλλοι,οι οποίοι βρίσκονται ένα βήμα πίσω τους και δεν διαθέτουν την αλαζονεία να τους περιφρονούν.Γιατί οι δεύτεροι βλέπουν ότι η ζωή τους σπρώχνει προς τους πρώτους.Προσβλέπουν σ' ένα μαύρο μεροκάματο,που θα τους βοηθήσει απλώς να επιβιώσουν.Δεν ελπίζουν παρά να βρουν κάτι,πιο σταθερό,που θα τους κρατήσει απλώς στη ζωή.Χωρίς όνειρα.
Άλλοι πάλι νιώθουν προδομένοι.Προδομένοι από μια κοινωνία που δεν τήρησε το δικό της κομμάτι της συμφωνίας.Και τους τυφλώνει το μίσος εκδίκησης.Εκδίκηση εναντίον όλων.Θεωρούν ότι αφού αυτοί έπαιξαν το παιχνίδι με τους κανόνες,η κοινωνία είναι αυτή που είναι επίορκη.Και τάσσονται μ΄εκείνους που επαγγέλλονται το μίσος και την καταστροφή.Φωτιά και τσεκούρι.
Κι έρχονται οι ταγοί μας,τη παροτρύνσει της,απαξιωμένης στα μάτια μας,ΕΕ,και διαπιστώνουν ότι αυτή η κοινωνική σούπα,που προσιδιάζει σε διάλυμα κατά τη διάρκεια εξώθερμης αντίδρασης,έχει ανάγκη από αντιρατσιστική νομοθεσία.Μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου.Αυτή η καινούργια ρυτίδα στο πρόσωπο της κοινωνίας μας είναι τόσο βαθιά και μοιάζει τόσο μόνιμη,που κανένα μέικαπ,καμιά αντιγηραντική κρέμα δεν μπορεί να την εξαφανίσει.Με την πάνω από μισό αιώνα πείρα μου,ως πολίτης αυτής της χώρας,γνωρίζω ότι ένας νόμος για να ισχύσει,δεν αρκεί να ψηφιστεί.Χρειάζεται τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες και την κοινωνική συναίνεση.Και αν υπήρχαν αυτές οι προϋποθέσεις η αναγκαιότητα ενός τέτοιου-αντιρατσιστικού- νομοθετήματος θα αυτοαναιρούνταν.
Είναι φανερό ότι η όμορφη ελληνική αστική δημοκρατία μας έχει καταντήσει μια αποκρουστική παλιόγρια.Και ο λαός θέλει να δει ένα καινούργιο,νεανικό πρόσωπο.Τα υπερφορτισμένα κοινωνικά ιόντα που κινούνται φρενιτιωδώς και ακατάστατα μέσα στην προαναφερθείσα κοινωνική σούπα,έχουν ανάγκη από έναν καταλύτη,που θα τα οδηγήσει στο σχηματισμό συσσωματώσεων ογκωδών,σταθερών μεγαλομορίων και όχι σε μικρές,υπερκινητικές μικροενώσεις.Και ο καταλύτης αυτός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχει απέναντι του έναν λαό,που νιώθει προδομένος,με αυστηρά εκ τηλοψίας παιδεία εδώ και,τουλάχιστον,είκοσι χρόνια και που έχει ανάγκη από σκληρά λόγια.Δεν θέλει τροποποιήσεις σεναρίων.Θέλει καινούργια σενάρια.Θέλει ν' ακούσει ότι ο ναός θα γκρεμιστεί και θα ξαναχτιστεί σε τρεις μέρες και όχι ότι θα βαφτεί και θα στοκαριστούν οι τρύπες.Αλλιώς θα παραδέρνει αποπροσανατολισμένος,αυξάνοντας την κοινωνική εντροπία.
Και , κατά την ταπεινή μου γνώμη,εμείς,ως πολίτες-μονάδες,πρέπει να προωθούμε αυτή τη διαδικασία φτιάχνοντας ή συμμετέχοντας σε κοινωνικές ομάδες,που σκοπό έχουν την αλληλεγγύη και την αλληλοστήριξη-και επομένως και την κοινωνική εκπαίδευση- περιμένοντας και απαιτώντας αυτόν που θα δώσει το σύνθημα της συνολικής αντίδρασης.
Γιατί τα νιάτα έχουν ομορφιά.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ