Μια μισοξεχασμένη λέξη που ξαφνικά κατέκτησε περίοπτη θέση στα χρηματιστήρια που αποτιμούν τα πάντα σύμφωνα με τους κανόνες της εφήμερης αξίας τους.
Κάποιοι μετράνε κέρδη, οι περισσότεροι απώλειες και όλοι σχεδόν τις μέρες για την επιστροφή στη ‘χρυσή εποχή’ της αμεριμνησίας και της αμνησίας.
Κάποιοι λίγοι γελάνε με την πληθωριστική χρήση της λέξης, κι αυτό γιατί η εποχή των παχιών αγελάδων ήταν η εποχή της δικής τους κόλασης.
Γιατί τι άλλο από κόλαση ήταν...;
- ο αμετακίνητος αέρας σε ένα κλειστό δωμάτιο,
- οι λέξεις που δεν τολμούσαν να εκφραστούν ή έπεφταν στο κενό,
- οι χειρονομίες που έμεναν στον αέρα,
- τα βλέμματα που κοίταζαν πίσω από σένα,
- τα σκηνοθετημένα πλήθη των πλαστικών σημαιών,
- τα κούφια συνθήματα στους εθνικούς δρόμους που τραυμάτιζαν το ταξίδι,
- η ταυτόχρονη επίθεση lifestyle περιοδικών και βιζιτούδων της τηλεόρασης στις αίθουσες αναμονής, στους σταθμούς των λεωφορείων, στα πάρτι των φίλων.
Των φίλων, που τους έχανες κάπου ανάμεσα σε ορθάδικα, σε σούπερ μάρκετ και σε ταξίδια με εξωτικό προορισμό.
Όποιοι έζησαν την εποχή της κόλασης σαν σε παράδεισο, ήρθε η ώρα να αποχωρήσουν από την αίθουσα των κατόπτρων, αφήνοντας πίσω τους όλα τα περιττά μπιχλιμπίδια με τα οποία διακοσμούσαν τα απαστράπτοντα είδωλά τους.
Να κλείσουν ερμητικά την πόρτα κι αφού περάσουν απ’ τη δική τους κόλαση να συναντηθούν με τους ξεχασμένους φίλους και συντρόφους στο καθαρτήριο.
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ