Το τίμημα αυτής της συμπεριφοράς χαρακτηρίζεται από ηττοπάθεια στο βαθμό που σας κρατά προσκολλημένους έξω απ’ την πραγματικότητα, σ’ έναν ανύπαρκτο ονειρικό κόσμο. Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι για τους οποίους εμμένετε σ’ αυτό τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς είναι:
- Αρέσκεστε στην ιδέα της εντιμότητάς σας. Είναι ένας τρόπος για να νιώθετε ανώτεροι και καλύτεροι. Όσο πιστεύετε ότι η δικαιοσύνη διέπει τα πάντα, προσδίδοντάς της μυθολογικές διαστάσεις, και φροντίζετε να την εφαρμόζετε με ακρίβεια, θεωρείτε τον εαυτό σας περίπου άγιο και ξοδεύετε την τωρινή στιγμή αυτάρεσκα δίχως να τη ζείτε.
- Δεν αναλαμβάνετε την ευθύνη του εαυτού σας και δικαιολογείτε την ακινητοποίησή σας μεταθέτοντας την ευθύνη στους άλλους ή στα γεγονότα, που δεν είναι δίκαια και σωστά. Δημιουργείτε αποδιοπομπαίους τράγους για την ανικανότητά σας να είστε και να νιώθετε αυτό που επιλέγετε. Κατ' αυτό τον τρόπο μπορείτε ν' αποφύγετε τη διακινδύνευση και το δύσκολο έργο της αλλαγής σας. Όσο η αδικία αποτελεί αιτία για τα προβλήματά σας εσείς δεν θ' αλλάξετε ποτέ, παρά μόνο όταν η αδικία εκλείψει, κάτι που φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί.
- Χρησιμοποιείτε την αδικία για να προσελκύσετε την προσοχή των άλλων και να εξασφαλίσετε τον οίκτο και τη μεμψιμοιρία. Ο κόσμος στάθηκε άδικος για σας και τώρα εσείς κι όλοι οι άλλοι γύρω σας πρέπει να νιώθουν θλίψη. Αυτό είναι ακόμη ένα σπουδαίο τέχνασμα για ν’ αποφύγετε την αλλαγή. Το ενδιαφέρον, ο οίκτος των άλλων και η μεμψιμοιρία είναι η ανταμοιβή σας και τα χρησιμοποιείτε μάλλον για να καθησυχάσετε τον εαυτό σας, παρά για ν’ αναλάβετε τις ευθύνες σας και να εκμηδενίσετε τη συμπεριφορά σύγκρισης με τους άλλους.
- Δικαιολογείτε κάθε είδους ανήθικη, παράνομη και εσφαλμένη συμπεριφορά, αποδίδοντας στους άλλους την ευθύνη των πράξεών σας. «Αφού οι άλλοι το κάνουν, θα το κάνω κι εγώ». Αυτό είναι ένα βολικό σύστημα εκλογίκευσης οποιασδήποτε συμπεριφοράς.
- Προσφέρετε μια εντυπωσιακή δικαιολογία στον εαυτό σας για την απραξία σας. «Αφού αυτοί δεν κάνουν τίποτε, δεν θα κάνω ούτε εγώ». Μια έξυπνη δικαιολογία για να είστε πολύ τεμπέληδες, πολύ κουρασμένοι ή πολύ τρομαγμένοι.
- Σας δίνει ένα εύκολο θέμα για συζήτηση και σας βοηθά ν’ αποφύγετε να μιλήσετε για τον εαυτό σας στους ανθρώπους γύρω σας. Παραπονιέστε για όλες τις αδικίες που υπάρχουν στον κόσμο, για τις οποίες τίποτε δεν γίνεται, έχοντας ως ανταμοιβή το ξόδεμα αυτού του χρόνου κι ίσως την αποφυγή μιας εντιμότερης και πιο ανοιχτής συμπεριφοράς προς τους άλλους.
- Από τη στιγμή που δέχεστε την έννοια του δικαίου, θα παίρνετε πάντα και δίκαιες αποφάσεις.
- Μεταχειρίζεστε τους άλλους κι ιδιαίτερα τα παιδιά σας θυμίζοντάς τους ότι θα ’ναι άδικοι απέναντι σας, αν δεν είναι ακριβώς ίδιοι μ’ εσάς κι αν δεν τηρούν με ακρίβεια τα λογιστικά κατάστιχα του «δούναι και λαβείν» στις σχέσεις τους. Ένα έξυπνο μικρό τέχνασμα για να κάνετε ό,τι θέλετε.
- Δικαιολογείτε την εγκληματική, εκδικητική συμπεριφορά, αφού όλα πρέπει να ’ναι δίκαια. Αυτό είναι ένα τέχνασμα για να αποφεύγετε κάθε είδους εκμεταλλεύσιμη κι άχαρη δραστηριότητα. Η εκδίκηση είναι δικαιολογημένη αφού όλα πρέπει να ’ναι δίκαια και σωστά. Όπως ανταποδίδετε μια χάρη, έτσι πρέπει ν’ ανταποδώσετε και μια κακία.
Αυτό είναι το ψυχολογικό σύστημα υποστήριξης της προσκόλλησής σας στο αίτημα για δικαιοσύνη. Αλλά αυτό το σύστημα δεν είναι ακλόνητο. Παρακάτω παραθέτουμε μερικές μεθόδους για να εκμηδενίσετε αυτές τις σκέψεις και να σαρώσετε τη λαθεμένη ζώνη του αιτήματος για δικαιοσύνη.
Τακτικές εγκατάλειψης της μάταιης εμμονής στη δικαιοσύνη
- Κάντε έναν κατάλογο σημειώνοντας καθετί που νομίζετε ότι είναι άδικο στον κόσμο. Χρησιμοποιήστε αυτό τον κατάλογο ως οδηγό για αποδοτική προσωπική δραστηριοποίηση. Αναρωτηθείτε: «Οι αδικίες θα σταματήσουν αν εξοργιστώ μαζί τους;» Φυσικά όχι. Επιτιθέμενοι στη λαθεμένη σκέψη που σας εξοργίζει θ’ αρχίσετε να ξεφεύγετε από την παγίδα της δικαιοσύνης.
- Όταν συλλάβετε τον εαυτό σας να λέει «Θα σου ’κανα ποτέ κάτι τέτοιο;» ή οποιαδήποτε παρόμοια φράση, μετατρέψτε την σε: «Είσαι διαφορετικός από μένα, παρ’ όλο που μου είναι δύσκολο να το αποδεχτώ τώρα». Αυτό μάλλον θ’ ανοίξει παρά θα κλείσει τις διόδους επικοινωνίας ανάμεσα σ’ εσάς και το άλλο πρόσωπο.
- Αρχίστε να θεωρείτε τη συναισθηματική σας ζωή ανεξάρτητη από οτιδήποτε κάνουν οι υπόλοιποι. Αυτό θα σας απελευθερώσει από τα τραύματα που σας προκαλεί η διαφορετική συμπεριφορά των άλλων.
- Προσπαθήστε να δείτε κάθε απόφασή σας όχι ως ένα μνημειώδες γεγονός που θ’ αλλάξει τη ζωή σας, αλλά ως μια προοπτική.
Ο Κάρλος Καστανέντα αποκαλεί σοφό άνθρωπο αυτόν που ζει με τη δράση, όχι με τη σκέψη για δράση, ούτε με τη σκέψη σχετικά με το τι θα σκεφτεί όταν θα ολοκληρώσει τη δράση του... Ξέρει ότι η ζωή του θα τελειώσει πολύ σύντομα- ξέρει, επειδή βλέπει, ότι τίποτε δεν είναι σημαντικότερο από οτιδήποτε άλλο... Έτσι, ο άνθρωπος της γνώσης ιδρώνει και λαχανιάζει, κι αν κανείς τον προσέξει, βλέπει έναν καθ' όλα συνηθισμένο άνθρωπο, εκτός του ότι η τρέλα της ζωής του βρίσκεται υπό έλεγχο. Αφού τίποτε δεν είναι σημαντικότερο από οτιδήποτε άλλο, ο άνθρωπος της γνώσης διαλέγει οποιαδήποτε πράξη και δρα σαν να είχε σημασία γι’ αυτόν. Η ελεγχόμενη τρέλα του τού υπαγορεύει πως αυτό που κάνει έχει σημασία και του επιβάλλει να ενεργεί σαν να είχε, παρ’ όλο που ξέρει ότι δεν έχει` έτσι, όταν ολοκληρώνει τη δράση του, αποσύρεται γαλήνιος και καθόλου δεν τον ενδιαφέρει αν οι πράξεις του ήταν καλές ή κακές, αν ήταν επιτυχείς ή όχι».
- Αντικαταστήστε τη φράση «Δεν είναι δίκαιο» με τις φράσεις «Δυστυχώς», «Θα προτιμούσα...» Έτσι, αντί να επιμένετε να γίνει ο κόσμος κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι, αρχίστε ν’ αποδέχεστε την πραγματικότητα -αλλά όχι αναγκαστικά να την εγκρίνετε.
- Εκμηδενίστε τις εξωτερικές αναφορές σύγκρισης. Να έχετε δικούς σας στόχους, ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άλλοι. Φροντίστε να είστε αυτό που θέλετε, χωρίς αναφορές στο τι έχουν ή δεν έχουν οι άλλοι.
- Διορθώστε τον εαυτό σας όταν χρησιμοποιείτε μια φράση όπως: «Πάντα σου τηλεφωνώ όταν πρόκειται ν’ αργήσω, εσύ γιατί δεν κάνεις το ίδιο;» και πείτε «Θα ένιωθα καλύτερα αν μου είχες τηλεφωνήσει». Έτσι παραμερίζετε τη λαθεμένη ιδέα πως ο άλλος έχει τους ίδιους λόγους με σας να σας τηλεφωνεί.
- Αντί να ξεπληρώνετε τους άλλους στέλνοντάς τους ένα μπουκάλι κρασί ή ένα δώρο ως αντάλλαγμα για μια πρόσκληση σε δείπνο, περιμένετε μέχρι να νιώσετε την ανάγκη να το κάνετε και στείλτε το κρασί μ’ ένα σημείωμα που να λέει: «Επειδή νομίζω ότι είστε σπουδαίος άνθρωπος». Δεν υπάρχει λόγος να γεμίζετε τα κατάστιχά σας με «δούναι και λαβείν», αλλά απλώς κάντε κάτι που θεωρείτε όμορφο κι όχι επειδή το απαιτεί μια ιδιαίτερη στιγμή.
- Ξοδέψτε το ποσό που θέλετε για να κάνετε ένα δώρο και μην παρασύρεστε από το πόσα ξόδεψαν οι άλλοι για σας. Μη δέχεστε προσκλήσεις που βασίζονται στην υποχρέωση ή στο «σωστό». Αποφασίστε ποιον θα δείτε με βάση εσωτερικά και όχι εξωτερικά πρότυπα.
- Δημιουργήστε το δικό σας πρότυπο συμπεριφοράς στην οικογένειά σας, που να βασίζεται στη δική σας γνώμη περί σωστού. Φροντίστε ώστε κι οι άλλοι να κάνουν το ίδιο. Προσέξτε όμως να το κάνετε χωρίς να παραβιάζετε τα δικαιώματα των άλλων. Αν επί τρεις συνεχείς ημέρες θέλετε να βγαίνετε έξω, αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί επειδή κάποιος πρέπει να προσέχει τα παιδιά, το «δίκαιο» δεν πρέπει να υπεισέλθει στην απόφαση που θα πάρετε. Μπορείτε να βρείτε μια μπέιμπυ-σίτερ, να πάρετε τα παιδιά μαζί σας ή οποιονδήποτε άλλο, αμοιβαία ικανοποιητικό διακανονισμό. Αλλά επαναλαμβάνοντας συνεχώς «δεν είναι δίκαιο» σίγουρα θα αγανακτήσετε και τελικά θα μείνετε σπίτι. Να είστε άνθρωποι της δράσης και να μην περιορίζεστε σε παράπονα. Για κάθε αδικία που υπομένετε υπάρχει μια απόφαση που δεν απαιτεί από σας να ακινητοποιηθείτε κατά κανέναν τρόπο.
- Θυμηθείτε ότι η εκδίκηση είναι ένας άλλος τρόπος για να σας ελέγχουν οι άλλοι. Ενεργήστε όπως εσείς αποφασίσετε, και όχι οι άλλοι.
Όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο μερικές αρχικές προτάσεις που θα σας βοηθήσουν να γίνετε πιο ευτυχισμένοι, απαλλασσόμενοι από την ανάγκη να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους και να χρησιμοποιείτε την κατάστασή τους ως βαρόμετρο για την ευτυχία σας. Δεν είναι η αδικία που μετρά, αλλά το τι κάνετε εσείς γι’ αυτή. '' Οι περιοχές των σφαλμάτων σας'' εκδ. Γλάρος
ΑΠΟΚΑΛΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ