Υπάρχει κάτι θετικό στον ορίζοντα; Βλέπουμε κάτι καλό ή φως στο βάθος του τούνελ να έρχεται;
Ζούμε τα τελευταία πέντε χρόνια μια περίοδο δύσκολή με περίπλοκες αλλαγές σε πολιτικό-κοινωνικό επίπεδο που έχουν δραματικά επηρεάσει την οικογενειακή και προσωπική καθημερινότητα των Ελλήνων που ζουν στη χώρα.
Οι λόγοι είναι γνωστοί και αποδίδονται στην οικονομική κρίση που έγινε ευρέως αντιληπτή στα τέλη του 2009 και που από τότε μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα υφίσταται τις σκληρές επιπτώσεις ενός συστήματος που χρεοκόπησε οριστικά και αμετάκλητα.
Ζούμε τα τελευταία πέντε χρόνια μια περίοδο δύσκολή με περίπλοκες αλλαγές σε πολιτικό-κοινωνικό επίπεδο που έχουν δραματικά επηρεάσει την οικογενειακή και προσωπική καθημερινότητα των Ελλήνων που ζουν στη χώρα.
Οι λόγοι είναι γνωστοί και αποδίδονται στην οικονομική κρίση που έγινε ευρέως αντιληπτή στα τέλη του 2009 και που από τότε μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα υφίσταται τις σκληρές επιπτώσεις ενός συστήματος που χρεοκόπησε οριστικά και αμετάκλητα.
Οι μεν αμειβόμενοι από το Κράτος, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, ζουν με τον φόβο της συνεχούς μείωσης του μισθού- έχοντας πάντα το πρόβλημα τους στα πρωτοσέλιδα των συμβατικών ΜΜΕ, οι δε του Ιδιωτικού τομέα έχουν κυριολεκτικά τσακιστεί αφού οι απολύσεις ξεπερνούν το 1 εκατ., ενώ μειώσεις μισθών έχουν πραγματοποιηθεί στις περισσότερες Επιχειρήσεις ,δικαιολογημένες σε αρκετές περιπτώσεις αφού ο κύκλος εργασιών τους είναι πτωτικός.
Τραγική εξίσου πραγματικότητα είναι η φυγή ταλαντούχων νέων που εγκαταλείπουν την Ελλάδα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον σε άλλες χώρες του κόσμου. Η σημερινή μετανάστευση των νέων μας , απόλυτα δικαιολογημένη, όμως απογοητευτική γιατί η χώρα μας αν θέλει να ξεφύγει από το τέλμα που έχει περιπέσει θα μπορέσει να το πετύχει μόνον με την υποστήριξη των νέων με ηγετικές ικανότητες.
Όλα αυτά είναι γνωστά στην μητροπολιτική Ελλάδα, γραμμένα και ειπωμένα με δραματικό ή μη, τον δικό του τρόπο και σκοπό, από τις δεκάδες γνωστούς και αγνώστους Δημοσιογράφους των ΜΜΕ. Η πληθώρα της επικοινωνίας και ο ιδιοτελής (πολλές φορές) τρόπος μετάδοσης της στην κοινωνία, μπερδεύει τον Έλληνα αναγνώστη, ο οποίος ενίοτε είναι μαθημένος να βλέπει και να ερμηνεύει τα πάντα γύρω από το δικό του πρόβλημα το οποίο μικρό ή μεγάλο θεωρεί σαν το μοναδικό στο κόσμο.
Έτσι αν σήμερα τρέξει μια έρευνα αναφορικά με την σημερινή κρίση και την αντιμετώπιση της, χωρίς δομημένο ερωτηματολόγιο, θα δοθούν πληθώρα αντιφατικών απαντήσεων με προσωπικές, υποκειμενικές απόψεις και το ποιο πιθανό είναι ότι θα υπάρξει σοβαρή δυσκολία να βγει αντικειμενικό συμπέρασμα.
Από τα παραπάνω καταλήγουμε στο ότι βασικά ερωτήματα αναφορικά με το μέλλον της χώρας μένουν αναπάντητα. Πιο συγκεκριμένα τα ερωτήματα που χρήζουν απάντησης θα μπορούσαν να είναι:
- Φταίνε οι πολιτικοί (μόνον) γιa την κρίση ή και οι πολίτες της χώρας ;
- Υπάρχει λύση στο ομολογουμένως σύνθετο πρόβλημα της χώρας μας ;
- Ποιους από τους διαθέσιμους πόρους θα μπορούσε να αξιοποιήσει η χώρα προκειμένου να επισπεύσει την έξοδο της από την κρίση:
- Πως θα μπορούσαν ικανοί νέοι να βρουν θέση στην πολιτική;
- Τι δεν θα πρέπει να (ξανα)κάνουν οι πολιτικοί ;
- Αν όλα συνηγορούσαν στο να επιστρέψει η ανάπτυξη στη Ελλάδα, πόσος χρόνος θα χρειαζόταν για μειωθεί δραστικά η ανεργία πχ. κάτω από 10% ;
- Μπορούν οι Έλληνες να συμφωνήσουν σ’ έναν κοινό στόχο που θα είναι ‘’ Η ενότητα σε ένα κοινό σκοπό – την ανάπτυξη της χώρας ’’
Απ’ όλα αυτά τα ερωτήματα θα εστιάσουμε για λόγους οικονομίας του άρθρου στο τελευταίο, δηλαδή :
- Μπορούν οι Έλληνες να συμφωνήσουν σ’ έναν κοινό στόχο που θα είναι ‘’ Η ενότητα σε ένα κοινό σκοπό – η ανάπτυξη της χώρας ’’
Η άποψη μας είναι πως αυτό μπορεί να συμβεί αν γίνει μια σοβαρή επικοινωνιακή καμπάνια, "πρώτα η Ελλάδα", δηλαδή όλες οι ενέργειες σ’ αυτό το τόπο, ατομικές ή συλλογικές να έχουν σαν προτεραιότητα την βελτίωση των συνθηκών ζωής ή με λίγα λόγια το καλό της χώρας μας.
στηριγμένη σε ειλικρινά επιχειρήματα και με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα 1-2 ετών στην υλοποίηση της. Το κεντρικό μήνυμα της καμπάνιας θα πρέπει να είναι εστιασμένο στο
Εννοείται πως τα παιδιά στα σχολεία σε όλες τους τις βαθμίδες θα πρέπει, όχι μόνον να ενημερωθούν, αλλά και να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτή την αλτρουιστική και ευεργετική, κατά την γνώμη του γράφοντος, επικοινωνιακή καμπάνια. Το ακριβές περιεχόμενο της επικοινωνίας του ‘’ πρώτα η Ελλάδα ’’ θα είναι καλό να το επεξεργαστεί και να το προτείνει μια ομάδα διακεκριμένων επιστημόνων, κοινωνιολόγων, ιστορικών, κλπ. που θα λάβει υπόψη της τις διαφορετικές τάσεις μέσα στην Ελληνική κοινωνία και θα διαμορφώσει τα επιμέρους μηνύματα ανάλογα.
Το ερώτημα που εύλογα τίθεται από τον αναγνώστη είναι ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να τρέξει αυτό το Project; Εννοείται πως το κράτος αποκλείετε αυτόματα για ευνόητους λόγους.
Όμως ένας μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός (NGO) θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργηθεί και αφού επανδρωθεί κατάλληλα να μπει στη διαδικασία της υλοποίησης του ‘’ πρώτα η Ελλάδα ’’. Θα χρειαστούν οικονομικοί πόροι για να τρέξει ένα τέτοιο πρόγραμμα σε όλη την Ελληνική Επικράτεια αλλά και έξω από αυτήν.
Πιστεύω πως επειδή τα οφέλη από την υλοποίηση αυτού του απαραίτητου κατά την γνώμη μου προγράμματος είναι πολλά, τα χρήματα που χρειάζονται μπορούν να βρεθούν.
Είναι αρκετοί οι συμπατριώτες μας που αγωνιούν για το αύριο της χώρας μας και πιστεύω πως θα υποστήριζαν με θέρμη μια σοβαρή και ειλικρινή προσπάθεια για το καλό της Ελλάδας.
Ίσως η παραπάνω πρόταση ακούγεται γενική και κάπως αόριστη, όμως η ανάγκη απάντησης στο ερώτημα, "που πάμε σαν χώρα" καθώς επίσης και η συμφωνία σ’ έναν κοινό στόχο που θα είναι " Η ενότητα για την ανάπτυξη της χώρας", είναι πέρα για πέρα πραγματική.
Μιχάλης Ξηρουχάκης
στηριγμένη σε ειλικρινά επιχειρήματα και με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα 1-2 ετών στην υλοποίηση της. Το κεντρικό μήνυμα της καμπάνιας θα πρέπει να είναι εστιασμένο στο
Εννοείται πως τα παιδιά στα σχολεία σε όλες τους τις βαθμίδες θα πρέπει, όχι μόνον να ενημερωθούν, αλλά και να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτή την αλτρουιστική και ευεργετική, κατά την γνώμη του γράφοντος, επικοινωνιακή καμπάνια. Το ακριβές περιεχόμενο της επικοινωνίας του ‘’ πρώτα η Ελλάδα ’’ θα είναι καλό να το επεξεργαστεί και να το προτείνει μια ομάδα διακεκριμένων επιστημόνων, κοινωνιολόγων, ιστορικών, κλπ. που θα λάβει υπόψη της τις διαφορετικές τάσεις μέσα στην Ελληνική κοινωνία και θα διαμορφώσει τα επιμέρους μηνύματα ανάλογα.
Το ερώτημα που εύλογα τίθεται από τον αναγνώστη είναι ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να τρέξει αυτό το Project; Εννοείται πως το κράτος αποκλείετε αυτόματα για ευνόητους λόγους.
Όμως ένας μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός (NGO) θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργηθεί και αφού επανδρωθεί κατάλληλα να μπει στη διαδικασία της υλοποίησης του ‘’ πρώτα η Ελλάδα ’’. Θα χρειαστούν οικονομικοί πόροι για να τρέξει ένα τέτοιο πρόγραμμα σε όλη την Ελληνική Επικράτεια αλλά και έξω από αυτήν.
Πιστεύω πως επειδή τα οφέλη από την υλοποίηση αυτού του απαραίτητου κατά την γνώμη μου προγράμματος είναι πολλά, τα χρήματα που χρειάζονται μπορούν να βρεθούν.
Είναι αρκετοί οι συμπατριώτες μας που αγωνιούν για το αύριο της χώρας μας και πιστεύω πως θα υποστήριζαν με θέρμη μια σοβαρή και ειλικρινή προσπάθεια για το καλό της Ελλάδας.
Ίσως η παραπάνω πρόταση ακούγεται γενική και κάπως αόριστη, όμως η ανάγκη απάντησης στο ερώτημα, "που πάμε σαν χώρα" καθώς επίσης και η συμφωνία σ’ έναν κοινό στόχο που θα είναι " Η ενότητα για την ανάπτυξη της χώρας", είναι πέρα για πέρα πραγματική.
Μιχάλης Ξηρουχάκης
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ