τις ζωες μας , οποια στιγμη το επιθυμησουμε , μεσα στο χρονο που απαιτει ενα πεταρισμα του ματιου..
Δεν θα επρεπε να νοιαζεται κανεις για το αν θα βγαλει φωτογραφιες η θα κανει ηχογραφησεις.
Προκειται για πραγματα περιττα στη γαληνια ζωη. Αυτο για το οποιο θα επρεπε να νοιαζεται
και να ανησυχει ειναι το πνευμα του , το οποιο διαρκως φθινει..
Ο πολεμιστης δεν εχει αναγκη προσωπικης ιστοριας. Καποια μερα ανακαλυπτει οτι δεν του
ειναι απαραιτητη , και την εγκαταλειπει..
Οταν τιποτα δεν ειναι βεβαιο , παραμενουμε σε εγρηγορση , σαμπως να παταμε διαρκως στις
μυτες των ποδιων μας. Ειναι πιο συναρπαστικο να μην ξερει κανεις τι προκειται να του συμβει
απο το να φερεται λες και γνωριζει τα παντα.
Καθε φορα που ενας πολεμιστης αποφασιζει να κανει κατι , πρεπει να το ολοκληρωνει ,
πρεπει ομως και να αναλαμβανει την ευθυνη αυτου που κανει . Ασχετα με το τι κανει ,
πρεπει πρωτα να ξερει γιατι το κανει και επειτα πρεπει να συνεχισει το εργο του χωρις να
νιωθει αμφιβολιες η τυψεις γι αυτο..
Σε εναν κοσμο οπου ο θανατος ειναι ο κυνηγος δεν υπαρχει χρονος για τυψεις η
αμφιβολιες. Υπαρχει μοναχα χρονος για αποφασεις. Δεν εχει σημασια ποιες ειναι αυτες οι
αποφασεις..Τιποτα δεν μπορει να ειναι περισσοτερο η λιγοτερο σοβαρο απο οτιδηποτε αλλο. Σε εναν κοσμο οπου ο θανατος ειναι κυνηγος δεν υπαρχουν μικρες η μεγαλες ,
σημαντικες η ασημαντες αποφασεις . Υπαρχουν μονο αποφασεις που παιρνει ο πολεμιστης
μπροστα στον αναποφευκτο θανατο του.
Ενας πολεμιστης πρεπει να μαθει να ειναι διαθεσιμος και απροσιτος διαρκως. Ειναι αχρηστο
να εισαι ασυναισθητα διαθεσιμος καθε στιγμη , οπως ειναι αχρηστο για εναν πολεμιστη
να κρυβεται οταν ολοι γνωριζουν πως κρυβεται.....
Αποσπασματα απο το Ταξιδι στο Ιξτλαν
Καρλος Καστανεντα