Του Κώστα Βαξεβάνη
Ο Αντώνης Σαμαράς, συμφώνησε τελικώς με τον Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ τα έβαλε με την πολιτική λιτότητας της Μέρκελ, την οποία ο Σαμαράς όχι μόνο εφαρμόζει, αλλά κατηγορεί και όσους είναι αντίθετοι. Αυτό αναμφίβολα είναι ένα success story στη Διεθνή πολιτική, αλλά είναι και μια θέση που πρέπει να απασχολεί ψυχίατρους και όχι πολιτικούς.
Το Μαξίμου σπεύδει να μεταφράσει τις θέσεις Ομπάμα ως μήνυμα υπέρ της Ελλάδας και πραγματικά μπορεί να είναι μήνυμα με αποδέκτη την γερμανική καγκελαρία, αλλά γιατί είναι ένα μήνυμα υπέρ του Σαμαρά;
Να θυμίσω πως όσοι έλληνες οικονομολόγοι διεθνούς φήμης (πχ Βαρουφάκης) έβαλαν με οικονομικούς όρους το θέμα της αδιέξοδης πολιτικής της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χαρακτηρίστηκαν γραφικοί. Όσοι έλληνες δημοσιογράφοι ή δημοσιολόγοι πήραν θέση πως η πολιτική λιτότητας δεν φτιάχνει μια σύγχρονη ισχυρή Ευρώπη αλλά μια σχέση εξάρτησης με τη Γερμανία χαρακτηρίστηκαν υποκινούμενοι. Και όσα κόμματα υποστήριξαν πως απαιτείται ένα «όχι» σε όσα γίνονται και όχι πολλά «ναι», παρομοιάστηκαν με τον Χότζα και τον Κιμ Ιλ Σουγκ.
Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί, αποδόθηκαν από τον Σαμαρά, ο οποίος επέμενε πως η λιτότητα είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί η Ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας και ο σωτήριος δρόμος του ευρώ.
Ήταν ο Σαμαράς που επαναλάμβανε όσα έλεγε η Μέρκελ πως η λιτότητα και η ανεργία στη χώρα είναι η σωτηρία της. Είναι αυτός που σε πρόσφατη φωτογράφηση κλήθηκε από την ίδια τη Μέρκελ να φωτογραφηθεί δίπλα της ως ο πιο πιστός οπαδός αυτής της λογικής.
Ο Αντώνης Σαμαράς, έχει μία φωτογραφία δίπλα σε κάθε έγχρωμο ταγέρ-Μέρκελ, για κάθε δήλωση λιτότητας με την οποία συμφωνούσε.
Δεν υπήρξε ποτέ κανένα δημόσιο «όχι» (ούτε και κατ ιδίαν πιστέψτε με), για οποιοδήποτε μέτρο αποφάσιζαν κάποιοι εκτός Ελλάδας για την Ελλάδα.
Οι ΗΠΑ για τους δικούς τους γεωστρατηγικούς λόγους, δεν έχουν κανένα λόγο να επενδύσουν σε μια Ευρώπη αστάθειας και κινητικότητας. Η επερχόμενη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαιτίας των επιλογών της Μέρκελ, δημιουργεί αστάθεια και γιγαντώνει για τις ΗΠΑ τις πιθανότητες η Ρωσική Ομοσπονδία ή άλλος λιγότερο φιλικός παράγοντας να επιβάλει δικούς του όρους στο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Έτσι λοιπόν, ο Ομπάμα, έστειλε το δικό του μήνυμα, που κατά την προσφιλή τακτική όσων θεωρούν τη χώρα οικόπεδο κάποιου, μεταφράζεται ως ένα θετικό και δημιουργικό νταβατζιλίκι προστασίας.
Ο Ομπάμα φαντάζομαι πως δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να ξεκαθαρίσει δύο πράγματα:
Πρώτον, πώς θα αποκαλεί κάποιον ο οποίος θα τα βάζει με την καταστροφική λιτότητα; Συριζαίο ή Ομπαμικό; Και δεύτερον, όταν θα τελειώσει ο ρόλος του Ζήκου (της γνωστής ελληνικής ταινίας) δίπλα στον Ομπάμα και η ολιγόλεπτη ευφορία, τι θα πει όταν θα ξαναβρεθεί απέναντι σε κάποιο από τα χρωματιστά ταγέρ Μέρκελ; Μήπως «πολύ ωραίο το ταγέρ σας μεγαλειοτάτη;».
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ