Από τον καιρό που γεννιόμαστε ο διαχωρισμός γεμίζει την ζωή μας…
Το παιδί, χωρίς τις διαδικασίες του νοητικού του πεδίου ενεργές, γίνεται ευκολόπιστο στην καθοδήγηση για το καλό και το κακό…
Προσπαθεί να γίνει οι πεποιθήσεις των γονιών του, των δασκάλων του, της θρησκείας του, της κοινωνίας του, να ακολουθήσει τους κανόνες τους, βιώνοντας την πειθαρχία με έναν προσωπικό τρόπο, που στην συνέχεια τον κουβαλάει σαν εσωτερικό κριτή των πράξεων και των συναισθημάτων του…
Στην πορεία, αυτόν τον εσωτερικό κριτή, τον ξεχνάει…
Ξεχνάει αυτό που έχει δημιουργηθεί μέσα του, ασυνείδητα, μα αυτό είναι υπεύθυνο και γι’ αυτό που δημιουργείται έξω του, χωρίς να το θέλει…
Μεγαλώνουμε με πολλούς «εκλεκτούς» γύρω μας…
Ο «εκλεκτός» είναι αυτός που θαυμάζουμε, αυτός που έχει όλα όσα θα θέλαμε και δεν έχουμε και αυτό μας κάνει βίαιους και ζηλόφθονες ή υποταγμένους…
Και έτσι, με αυτόν τον μη συνειδητό τρόπο, ξεκινάει ο ρατσισμός…
Ο ρατσισμός δεν αφορά μόνο το χρώμα, την φυλή, την θρησκεία, ή την τάξη που ανήκουμε…
Αφορά τα πάντα…
Αφορά τον κόσμο μας, τις αξίες μας, τα χαρίσματά μας...
Στην ουσία, όταν εκπαιδεύουμε ένα παιδί, για να γίνει άνθρωπος, εκπαιδεύουμε κυρίως το ασυνείδητό του, γιατί οι διακρίσεις γίνονται ο μη συνειδητός κόσμος του…
Το επιβραβεύουμε όταν ξεπερνάει τους άλλους, βάζοντας του τον πήχη τόσο ψηλά, όσο πάνε οι δικές μας ασυνείδητες φιλοδοξίες και μετά το παραδίνουμε στον κόσμο, για να συνεχίσει το έργο της εκπαίδευσης του...
Εκπαιδεύουμε ένα παιδί να γίνει άνθρωπος…
Εκπαιδεύουμε ένα παιδί, να γίνει ο άνθρωπος που έχουμε γίνει, χωρίς ούτε μία στιγμή να σκεφτούμε, αν αυτό που έχουμε γίνει, μας αφορά στην Ουσία μας…
Αν αφορά τον Θεό μέσα μας, αν αφορά τον Άνθρωπο και την Αγάπη, σαν θεμελιώδεις Αρχές της Ύπαρξής μας…
Αν αφορά τον κόσμο που ονειρευόμαστε να ζούμε…
Απλά εκπαιδεύουμε μέσω πεποιθήσεων του ρατσισμού, ο οποίος επιδρά στα χαρακτηριστικά, αλλά όχι στα χαρίσματα του καθενός μας…
Εκπαιδεύουμε μέσω του χαοτικού μας ασυνείδητου...
Ο άνθρωπος είναι χαρισματικός, μόνο όταν είναι Συνειδητός επί της Ουσιώδους του Φύσης…
Αλλιώς είναι ρατσιστής επί της ψευδαίσθησης που έχει για τον εαυτό του…
Ο «εκλεκτός» και οι άλλοι…
Το παιδί, χωρίς τις διαδικασίες του νοητικού του πεδίου ενεργές, γίνεται ευκολόπιστο στην καθοδήγηση για το καλό και το κακό…
Προσπαθεί να γίνει οι πεποιθήσεις των γονιών του, των δασκάλων του, της θρησκείας του, της κοινωνίας του, να ακολουθήσει τους κανόνες τους, βιώνοντας την πειθαρχία με έναν προσωπικό τρόπο, που στην συνέχεια τον κουβαλάει σαν εσωτερικό κριτή των πράξεων και των συναισθημάτων του…
Στην πορεία, αυτόν τον εσωτερικό κριτή, τον ξεχνάει…
Ξεχνάει αυτό που έχει δημιουργηθεί μέσα του, ασυνείδητα, μα αυτό είναι υπεύθυνο και γι’ αυτό που δημιουργείται έξω του, χωρίς να το θέλει…
Μεγαλώνουμε με πολλούς «εκλεκτούς» γύρω μας…
Ο «εκλεκτός» είναι αυτός που θαυμάζουμε, αυτός που έχει όλα όσα θα θέλαμε και δεν έχουμε και αυτό μας κάνει βίαιους και ζηλόφθονες ή υποταγμένους…
Και έτσι, με αυτόν τον μη συνειδητό τρόπο, ξεκινάει ο ρατσισμός…
Ο ρατσισμός δεν αφορά μόνο το χρώμα, την φυλή, την θρησκεία, ή την τάξη που ανήκουμε…
Αφορά τα πάντα…
Αφορά τον κόσμο μας, τις αξίες μας, τα χαρίσματά μας...
Στην ουσία, όταν εκπαιδεύουμε ένα παιδί, για να γίνει άνθρωπος, εκπαιδεύουμε κυρίως το ασυνείδητό του, γιατί οι διακρίσεις γίνονται ο μη συνειδητός κόσμος του…
Το επιβραβεύουμε όταν ξεπερνάει τους άλλους, βάζοντας του τον πήχη τόσο ψηλά, όσο πάνε οι δικές μας ασυνείδητες φιλοδοξίες και μετά το παραδίνουμε στον κόσμο, για να συνεχίσει το έργο της εκπαίδευσης του...
Εκπαιδεύουμε ένα παιδί να γίνει άνθρωπος…
Εκπαιδεύουμε ένα παιδί, να γίνει ο άνθρωπος που έχουμε γίνει, χωρίς ούτε μία στιγμή να σκεφτούμε, αν αυτό που έχουμε γίνει, μας αφορά στην Ουσία μας…
Αν αφορά τον Θεό μέσα μας, αν αφορά τον Άνθρωπο και την Αγάπη, σαν θεμελιώδεις Αρχές της Ύπαρξής μας…
Αν αφορά τον κόσμο που ονειρευόμαστε να ζούμε…
Απλά εκπαιδεύουμε μέσω πεποιθήσεων του ρατσισμού, ο οποίος επιδρά στα χαρακτηριστικά, αλλά όχι στα χαρίσματα του καθενός μας…
Εκπαιδεύουμε μέσω του χαοτικού μας ασυνείδητου...
Ο άνθρωπος είναι χαρισματικός, μόνο όταν είναι Συνειδητός επί της Ουσιώδους του Φύσης…
Αλλιώς είναι ρατσιστής επί της ψευδαίσθησης που έχει για τον εαυτό του…
Ο «εκλεκτός» και οι άλλοι…
Βάσω Νικολοπούλου
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
