γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Ιράκ. Κάπου στα περίχωρα της Βασόρα...
- Cargo 1, slow down...NOW...
- Το ελέγχω boys...ο παρατηρητής μου από πάνω έχει ένα μάτι που γαμεί κι ένα πολυβόλο που δέρνει...
- Κι αυτοί εκεί έξω, Μουγκάμπε, έχουν κάτι ιρανικές αντιαρματικές που θα σου σκίσουν το γκρόβερ...κόψε ταχύτητα ρε μαλάκα και περίμενέ μας...
- Ελάτε ρε κότες....άντε γκαζώστε λίγο...όποιος περάσει πρώτος από εκείνους τους δύο βράχους ανάμεσα κερνάει τις μπύρες....
- Κόψε ταχύτητα ρε μαλάκα...μπορεί να μας την έχουν στημένη εκεί μέσα...περίμενε να ελέγξουμε πρώτα με ανιχνευτές...
- Θα χάσουμε χρόνο και νυχτώνει cargo 2...Βλέπω....καθαρά είναι...ελάτε...αν συνεχίσουμε μ’ αυτή την ταχύτητα δεν θα προλάβουν να δουν από που θα τους έρθει...
Η έκρηξη στις κορυφές των δύο βράχων ήταν σφοδρή...οι κορυφές γκρεμίστηκαν και έκλεισαν το πέρασμα. Το προπορευόμενο όχημα αναγκάστηκε να κόψει ταχύτητα. Δύο ρουκέτες εκτοξεύτηκαν σχεδόν ταυτόχρονα πίσω από τα βράχια με κατεύθυνση το όχημα. Η μία το πέτυχε στο παρμπρίζ, το διαπέρασε και το τίναξε στον αέρα.
Το δεύτερο hamvey, που ούτως ή άλλως τηρούσε απόσταση ασφαλείας από το πρώτο, πρόλαβε να καλυφθεί πίσω από κάτι χαλάσματα. Το πλήρωμά του βγήκε αμέσως από το όχημα και έλαβε θέσεις προκάλυψης. Άλλη μια αποστολή εκκαθάρισης στόχου ξεκινούσε.
- Ο Αφρικανός την έκανε τελικά την μαλακία....
- Έτσι μαστουρωμένος που ήταν πάντα, ήταν θέμα χρόνου να την κάνει...Bennito, δώσε τη θέση μας και ζήτα ενισχύσεις...
- Κι έτσι, για τον κάλο στον εγκέφαλο που έχουν μερικοί μερικοί στρατολόγοι, μόλις χάσαμε τέσσερις άντρες από την διμοιρία...
- Δυστυχώς...αλλά γι’ αυτό πληρωνόμαστε κύριοι...εμπρός, θα κάνουμε μόνοι μας την εκκαθάριση...
- Την βρώμικη δουλειά θέλεις να πεις...νυχτώνει captain...σε λίγο θα έχει γεμίσει ο τόπος απ’ αυτούς τους διαβόλους...και είμαστε μόλις τέσσερις...κοινώς, εγκλωβισμένοι...
- Γι’ αυτό παίρνεις χίλια δολάρια τη μέρα Ilir...κλείστο λοιπόν κι άσε την γκρίνια...Bennito, έστειλες σήμα για ενισχύσεις;
- Δεν γκρινιάζω...την αλήθεια λέω...
- Ρε Αλβανέ θα το βουλώσεις πια;
- Χαχαχα....δεν πρόκειται...έτσι γκρινιάρηδες και πολυλογάδες είναι πάντα...
- Γιατί ρε γκρέκο; Εσύ δηλαδή δεν βλέπεις σε τι κατάσταση έχουμε μπλέξει;
- Andonis, μην του απαντήσεις του μαλάκα...
- ΟΚ captain....χαχαχα...ότι πεις....
- Bennito, πήρες ανταπόκριση από κέντρο;
- ΟΚ captain...σε δέκα θα έχουμε ελικόπτερο...διαταγή να μην αλλάξουμε θέση μακριά απ’ το Hamvey...σε λίγο θα γίνει κόλαση εκεί πέρα...
Όντως, σε δέκα λεπτά ένα Απάτσι βρίσκονταν από πάνω τους και σκορπούσε φωτιά και θάνατο σε μια μεγάλη ακτίνα μπροστά τους και γύρω τους σε μια ασφαλή ακτίνα δράσης.
- Ilir; Ε Ilir...τι βρωμάει έτσι ρε; Χαχαχα
- Έλληνα, θα σε γαμήσω μόλις βγούμε από δω...
- Andonis, σου είπα άστον...
- ΟΚ captain...χαχαχα
- Ilir, Andonis πάμε για έλεγχο...Bennito, μένεις εδώ στο όχημα...το νου σου στον ασύρματο και σ’ εμάς μήπως χρειαστεί να καλέσεις για ενισχύσεις πάλι...
- ΟΚ Captain....
- Ilir πίσω μου δέκα και δεξιά...Andonis πίσω μου δέκα κι αριστερά...φορέστε υπέρυθρα...
- Παιδιά, δεν βλέπω τίποτα ανησυχητικό, είπε ο ομαδάρχης από την ενδοσυννενόηση. Τρεις νεκροί μόνο. Η ενέδρα τελικά δεν ήταν κάτι φοβερό. Θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί.
- Ναι, αν δεν ήταν τόσο μαλάκας ο Αφρικάνος, είπε ο Έλληνας.
- Είχε κότσια ο μαύρος, απάντησε ο Αλβανός.
- Τι κότσια ρε Ουτσεκά που πήρε στο λαιμό του άλλους τρεις;
- Ρε θα σταματήσετε να λέτε μαλακίες από τον ασύρματο; Γαύγισε ο Νεοζηλανδός captain και στους δύο. Μόλις πάμε πίσω θα σας χωρίσω. Δεν σας ξαναπαίρνω μαζί και τους δύο.
- Captain, μπήκε στη μέση ο Ιταλός ασυρματιστής.
- Έλα Ιταλέ.
- Διαταγή απ’ το κέντρο. Αλλαγή σχεδίων και πορείας. Γυρίστε πίσω.
- ΟΚ. Ελήφθη.
Σε πέντε λεπτά ήταν πίσω. Επιβιβάστηκαν στο όχημα και ξεκίνησαν.
- Νέα πορεία Bennito;
- Αντιστροφή. Φεύγουμε για το αεροδρόμιο. Μάλλον μας περιμένει το Σινούκ κύριοι.
- Τι διάολο; Από το απογευματινό περίπολο σε νυχτερινή καταδρομική κατ’ ευθείαν;
- Ρε Αλβανέ, πάλι γκρινιάζεις; Πως νομίζεις θα βγάλεις τα χοντρά λεφτά που σου δίνουν; Ρε μπας και φοβάσαι;
- Captain, αν δεν ήσουν ανώτερος θα είχα βγάλει το μαχαίρι και θα σου είχα κόψει το λαιμό γι’ αυτό που είπες...
- Μήπως να βγάλω τ’ αστέρια και να δοκιμάσεις Αλβανέ;
- Έλα Ilir πέστο, πετάχτηκε ο Έλληνας «συνδαυλίζοντας»...
- Αν είχα μείνει στον UCK θα έβγαζα τα διπλά με πολύ λιγότερο κόπο και ξενύχτι, έκανε ο Αλβανός.
- ΝΑΤΟ...τό’ πε...χαχαχα, ξέσπασε σε γέλια ο Έλληνας....
- Και τι έγινε Ilir; Γιατί έφυγες και ήρθες Μισθοφόρος σε μια διεθνή απρόσωπη εταιρεία; Ρώτησε όλος περιέργεια ο Ιταλός.
- ....., ο Ilir προτίμησε να μην απαντήσει...
- Έλα Albi...πες τους...χαχαχα...γιατί δεν έμεινες εκεί; Τον ξανα «κούρδισε» ο Έλληνας.
- Αυτό δεν σας αφορά...
- Όπως πάντα η ίδια απάντηση, σχολίασε σκωπτικά ο Έλληνας...αναρωτιέμαι τι κρύβεις Albi...
- Όλοι κάτι δεν κρύβουμε Έλληνα; Γι’ αυτό δεν είμαστε εδώ αντί κάπου αλλού;
- Που θα παει; Θα σε κάνω να το ξεφουρνίσεις μια μέρα ρε Αλβανέ...
Το Hamvey έφτασε στο αεροδρόμιο. Όντως, τους περίμενε ένα Σινούκ. Κι άλλα Hamveys με περίπολα είχαν συγκεντρωθεί. Λες και όλο το «τοπικό παράρτημα» της «εταιρείας» είχε βαρέσει προσκλητήριο. Όλοι μαζί οι παρόντες σχημάτιζαν έναν λόχο. Άφηναν τα οχήματα κι επιβιβάζονταν όλοι στο βαρύ ελικόπτερο. Ένα δεύτερο εκεί κοντά φόρτωνε κάποια τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού. Άραγε θα ήταν νυκτερινή καταδρομική; Ή τους πήγαιναν κάπου για να είναι έτοιμοι για κάποια πολύ πρωινή επιχείρηση; Ποιός ξέρει; Ότι κι αν ήταν σε λίγες ώρες θα το ήξεραν από πρώτο χέρι. Αυτή ήταν η δουλειά άλλωστε. Ποτέ δεν ξέρεις που πας. Που σε πάνε. Απλά σε πάνε. Χωρίς ερωτήσεις. Καλά λεφτά, επικίνδυνες αποστολές. Με μεγάλες απώλειες για τις οποίες κανείς ποτέ δεν θα ζητούσε ευθύνες. Κι έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Έτσι δεν γίνονταν πάντα στην ιστορία; Οι μισθοφόροι εθελοντές δεν «καθάριζαν» πάντα στις δύσκολες καταστάσεις και κυρίως στις «βρώμικες δύσκολες καταστάσεις» και δη με τις «πολλές απώλειες»; Αλλά πάντα γυρνάς στο ίδιο μοτίβο. Good Money. Κι αν μάλιστα έχεις μέσα σου την ψυχολογία και τη φιλοσοφία του Πολεμιστή, του War Dog, εύκολα μετατρέπεσαι και σε «Επαγγελματία Πολεμιστή». Soldier of Fortune. Αυτοί που όλοι πάντα έβριζαν αλλά που την δύσκολη ώρα οι πάντες θα ήθελαν να μπορούν να μισθώσουν τις υπηρεσίες τους. Υπήρχαν νέοι ανάμεσά τους στην Ταξιαρχία που έπαιρναν, αν και καινούριοι, 300 δολάρια τη μέρα. Υπήρχαν και βετεράνοι αμέτρητων πολέμων που καθάριζαν πολλές χιλιάδες δολάρια τη μέρα. Που αλλού θα βρεις αυτά τα λεφτά; Οι περισσότεροι έλεγαν πως θα το κάνουν για λίγο καιρό και μετά θα τα παρατήσουν. Θα γυρίσουν στην καθημερινότητα, την ρουτίνα του απλού πολίτη. Κόλλαγαν όμως. Όποιος μπει στον πόλεμο και επιβιώσει, δύσκολα γυρνάει στην απλή ρουτίνα. Είναι ένα απ’ τα συμπτώματα της ιστορικής «νόσου των βετεράνων». Αυτής που πάντα αποτελούσε το μεγάλο πρόβλημα των κρατών. Τι θα γίνει με τους «βετεράνους» μετά τον πόλεμο; Που μαθαίνοντας στο αίμα και στον τρόπο ζωής του πολέμου δεν μπορούσαν ύστερα να προσαρμοστούν στις ιδιαιτερότητες της καθημερινής ρουτίνας.
Αλλά αυτά ήταν φιλοσοφίες. Έτσι του έλεγαν του Έλληνα μερικοί απ’ τους συναδέλφους του όταν τ’ άκουγαν αυτά.
Πήραν ο καθένας την άβολη θέση του στο ελικόπτερο. Τους είπαν πως θα είχαν μπροστά τους μερικές ώρες πτήσης. Ποιός ξέρει σε ποιό σημείο του Ιράκ θα αποβιβάζονταν. Ή μήπως θα ήταν εκτός Ιράκ; Τι σημασία είχε; Ήταν Στρατιώτες της «Εταιρείας». Το που θα τους απασχολούσε η Εταιρεία δεν είχε απολύτως καμία σημασία. Σήμερα εδώ, αύριο στην Αφρική, μεθαύριο στην Νότιο Αμερική. Αδιάφορο. Ήταν μέρος του συμβολαίου τους κι αυτό. Σε λίγες ώρες μπορεί να αποβιβάζονταν, να έκαναν μια καταδρομική και αμέσως μετά να επιβιβάζονταν σε ένα C – 130 με προορισμό κάμποσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά.
- Πότε τελειώνει το συμβόλαιό σου Έλληνα; Ρώτησε ο Νεοζηλανδός Ομαδάρχης.
- Σε δυό μήνες captain. Απάντησε ο Αντώνης.
- Τι θα κάνεις μετά; Έκανε τη συνήθη ερώτηση (προς τους «βετεράνους») ο Ομαδάρχης του.
- Δεν ξέρω ακόμη Captain. Ίσως ένα νέο συμβόλαιο. Εδώ ή κάπου αλλού. Θα δούμε. Ανάλογα τι θα τύχει.
- Τα πράγματα περιπλέκονται στην Μ. Ανατολή Andonis. Πολλοί πόλεμοι είναι στα σπάργανα. Θα χρειαστεί βετεράνους η εταιρεία.
- Όπως είπες αρχηγέ τα πράγματα είναι περίπλοκα ακόμη. Στην αρχή οι πόλεμοι ξεκινούν πάντα με εθνικές δυνάμεις, άντε και κάποιες δυνάμεις ένθερμων εθελοντών. Παίρνει καιρό μέχρι να κατασταλάξουν τα πράγματα και ν’ αρχίσουν να αντικαθίστανται τμήματα αυτών των δυνάμεων με επαγγελματίες μισθοφόρους. Μέχρι τότε, κάτι πρέπει να κάνουμε. Κάτι άλλο εννοώ.
- Δεν έχεις άδικο αδερφέ, αλλά το περίπλοκο του πράγματος βάζει και νέες διαστάσεις στο παιγνίδι.
- Δηλαδή;
- Δηλαδή, πολύ πολύ γρήγορα θα μπουν στο παιγνίδι οι μισθοφόροι αυτοί τη φορά. Έτσι δείχνει το πράγμα.
- Λες;
- Δεν λέω. Το ξέρω σίγουρα. Από μέσα.
- Captain, στρατολόγηση κάνεις αυτή τη στιγμή; «Παίζει σενάριο»; Είμαι όλος αυτιά.
- Κοίτα. Ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα. Αλλά ακούγονται διάφορα. Κι απ’ αυτά που έμαθα, κρίνω ότι μάλλον παίζουν πολλά σενάρια ταυτόχρονα. Η εταιρεία έχει σκοπό να μη χάσει συμβόλαιο για συμβόλαιο. Θα παίξει μάλλον σ’ όλα τα μέτωπα.
- Δηλαδή, μπορεί να βρεθούμε αντιμέτωποι εμείς εδώ μέσα;
- Έτσι δεν συνέβαινε πάντα στην ιστορία των μισθοφόρων; Πάντα δεν ελλόχευε αυτός ο κίνδυνος;
- Ναι, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες, εξ’ όσων γνωρίζω το αποφύγαμε αυτό. Δεν χρειάστηκε να βρεθούμε αντιμέτωποι εναντίον συναδέλφων. Σε μεγάλη κλίμακα εννοώ.
- Και τώρα το ίδιο θα γίνει. Ίσως πιο επικίνδυνο αλλά και πάλι θα φροντίσουμε ο ένας τον άλλον. Ακόμη κι αν βρεθούμε σε αντίπαλα στρατόπεδα.
- Τι έχεις μάθει Αρχηγέ; Τι παίζει για την ώρα;
- Για την ώρα το πρωτεύον μέτωπο είναι η Συρία.
- Διεθνής Πολιτική...και μοιρασιά της πίττας...
- Ακριβώς.
- Και υποθέτω, πως έχουν σκοπό κάποιοι να «φυτέψουν» ελεγχόμενες δυνάμεις και στα δύο μέτωπα. Και στις δύο πλευρές....και μάλλον να «ξεκαθαρίσουν» γρήγορα το τοπίο...
- Ακριβώς Andonis.
- Πως θα γίνει αυτό;
- Εννοείς πως θα γίνει δεκτό τόσο από τους μεν όσο και από τους δε;
- Ακριβώς. Πως είναι δυνατόν και οι καθεστωτικοί και οι αντικαθεστωτικοί να δεχτούν μισθοφόρους από μια δυτική εταιρεία;
- Κι όμως. Αυτοί εκεί πάνω πάντα βρίσκουν τον τρόπο.
- Και καλά, πες ότι στους αντικαθεστωτικούς θα είναι πιο εύκολο. Ότι θέλουν κάνουν εκεί μέσα οι δυτικοί. Αλλά στις δυνάμεις του Άσαντ πως θα το πετύχουν;
- Θα γίνει εφικτό αν μπει στο παιγνίδι το ίδιο το Ιράν.
- Να φανεί σαν δύναμη του Ιράν; Πως είναι δυνατόν αυτό;
- Όλα γίνονται. Υποθέτω πως θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευθούν την πανωλεθρία που δέχονται οι Χριστιανοί εκεί κάτω. Οι Ρώσοι πάνε να πάρουν το πάνω χέρι κι αυτό οι δυτικοί δεν το επιθυμούν με τίποτα. Αλλά ούτε και οι Ιρανοί. Θα προτιμούσαν, αν είναι να υπάρξουν χριστιανικές δυνάμεις εκεί μέσα να μην είναι αμειγώς Ρωσικές. Άρα, θα κοιτάξουν μάλλον να χτίσουν μια δύναμη ορθοδόξων από άλλες χώρες – πχ την δικιά σου και άλλες βαλκανικές χώρες – θα τις περάσουν από το Ιράν για να πάρουν ένα «επίχρισμα ισλαμικής/σιιτικής προέλευσης/χρηματοδότησης» και θα τις φυτέψουν στο στρατόπεδο του Άσαντ. Κατόπιν, αφού εγκατασταθούν εκεί θα είναι πιο εύκολο να φυτέψουν κι «άλλες δυνάμεις» μέσα τους.ΟΛΟΙ...
- Και θα δεχτεί το Ιράν κάτι τέτοιο;
- Γιατί όχι; Στην τελική, ενδυνάμωση του συμμάχου του του Άσαντ θα είναι. Αν μάλιστα σερβιριστεί έξυπνα....
- Και οι Ρώσοι γιατί να δεχτούν κάτι τέτοιο;
- Κοίτα, και στους Ιρανούς και στους Ρώσους προφανώς και «κάτι ακόμη υπόγειο» θα δώσουν προκειμένου να πειστούν. Για την ακρίβεια, αν σκοπός των δυτικών είναι να μοιράσουν τη Συρία στα δύο, γιατί να μην είναι έτοιμοι ν’ αφήσουν ακόμη και το Ιράν να βάλει μέσα κάμποσους δικούς του; Αν οι Δυτικοί πάρουν τα δύο τρίτα της Συριακής ενδοχώρας ίσως αφήσουν και ένα τρίτο στα χέρια των Άσαντ – Ρώσων – Ιρανών. Με τρία εκατομμύρια Χριστιανών στη Βόρεια Συρία ίσως δεις τους Δυτικούς αργότερα να προωθούν ακόμη και αυτονομία τους στο μέλλον «μικραίνοντας» ακόμη πιο πολύ τον «Ρωσοιρανοασαντικό τομέα». Δεν θα τους άρεσε βεβαίως που αυτοί θα ήταν ορθόδοξοι (δηλαδή ελεγχόμενοι από τους Ρώσους) αλλά αυτό θα άρεσε στους Ρώσους. Θα φύτευαν μια ελεγχόμενη (και) από αυτούς δύναμη στα νώτα της Τουρκίας ανακόπτοντας μια πιθανή προέλασή της προς νότο και βάζοντάς της ένα «καρφί» για παν ενδεχόμενο. Πχ ένα μελλοντικό ρωσοτουρκικό πόλεμο. Συν τοις άλλοις θα ήταν μεγαλύτερη ακόμη εξασφάλιση της ναυτικής τους βάσης. Όπως και νά’ χει, μια τέτοια Χριστιανική παροικία στους κόλπους της Συρίας θα ήταν ένα προτεκτοράτο χρήσιμο σε πολλούς. Οι δυτικοί προτεστάντες άλλωστε έχουν ήδη παρουσία στη Συρία, οπότε θα επιχειρούσαν να το αλώσουν συστηματικά όπως κάνουν πάντα. Άρα, γιατί οι δυτικοί να μην δεχτούν να γεννηθεί κάτι τέτοιο; Άλλωστε, όσο η γραμμή του μετώπου διατηρείται εδώ κάτω τόσο καθυστερεί η έλευσή της στην Ευρώπη.
- Με τον Ilir και τους υπόλοιπους Αλβανούς εδώ τι θα κάνεις;
- Άστους αυτούς. Αυτοί πάνε καρφί για το στρατόπεδο των αντικαθεστωτικών. Με την «άλλη δύναμη της εταιρείας». Θα πάνε να βρούνε τους δικούς τους του UCK.
- Και οι Ισραηλινοί γιατί να το δεχτούν κάτι τέτοιο; Μην ξεχνάμε ότι ούτε με τον Άσαντ, ούτε με τους Ιρανούς έχουν τις καλύτερες σχέσεις.
- Γιατί να μην το δεχτούν; Ως προς τους Ιρανούς, αφού θα ξέρουν πως είναι «στημένο», δεν υπάρχει πρόβλημα. Ως προς τον Άσαντ, για μεγάλο τμήμα της Εθνικής τους Ασφάλειας ισχύει το ότι «καλύτερα έναν διάβολο Άσαντ που τον ξέρουμε παρά άλλους ισλαμιστές φανατικούς δαίμονες που δεν γνωρίζουμε και που ασφαλώς θα είναι χειρότεροι από τον Άσαντ». Άρα, έχουν κάθε συμφέρον να διατηρήσουν τον Άσαντ στην εξουσία. Και στην τελική, για το Ισραήλ είναι ασφάλεια ζωής να υπάρχουν ισχυροί χριστιανικοί πληθυσμοί γύρω του και μέσα στις ισλαμικές χώρες που περικλείεται. Δεν είδες τι έγινε τόσα χρόνια με τον εμφύλιο στο Λίβανο; Οι φυσικοί σύμμαχοι του Ισραήλ ήταν οι Χριστιανοί Φαλαγγίτες. Και μια τέτοια δύναμη εντός της Συρίας όχι μόνον θα φρενάρει την μείωση του Χριστιανικού στοιχείου αλλά αναμένεται να προκαλέσει και αύξησή του. Χώρια που ευελπιστούν μάλλον πως αυτή η δύναμη θα αποδυναμώσει τον ρόλο της Χεζμπολάχ. Θα μπορούν να πουν στον Άσαντ κάποιοι: «ορίστε, έχεις δυνάμεις να σε βοηθήσουν. Παράτα την Χεζμπολάχ. Πέταξέ την έξω από την Συρία»....
- Μάλλον έχεις δίκαιο captain. Η «βαθιά Μυστική Πολιτική» μάλλον θα βάλει το χέρι της κι εδώ.
- Ακριβώς. Όπως πάντα. Κι εμείς θα βρούμε ωραία συμβόλαια και όλοι θα κάνουν την δουλειά τους.
- Υπάρχουν όμως και παράπλευρες συνέπειες. Οι πολιτικές αντιρρήσεις άλλων.
- Πχ;
- Για παράδειγμα η Τουρκία. Είναι δυνατόν να δεχτεί να υπάρξουν στο μαλακό της υπογάστριο, στην Συρία, χριστιανικές και δη ορθόδοξες δυνάμεις; Και μάλιστα Ελληνικές; Γιατί, μη γελιόμαστε. Αν κάποιοι αποφασίσουν να ρίξουν χρήμα σ’ αυτή την υπόθεση, για να πάρουν το παιγνίδι απ’ τα χέρια της Ρωσίας θα ρίξουν πολύ χρήμα. Κι αυτοί οι κάποιοι - όπως το παρουσιάζεις – είναι πολλοί. Δυτικοί, Ιρανοί, Ισραηλινοί. Θα μπορούσε αυτή η ιστορία να οδηγήσει σε δεκάδες χιλιάδες στρατό Βαλκάνιων και κυρίως Ελλήνων μισθοφόρων στη Συρία. Γιατί όχι και Αρμένιων στο μέλλον; Και μαζί μ’ αυτούς να οδηγηθεί σε ραγδαία αύξηση και ο εισαγόμενος Χριστιανικός πληθυσμός της Συρίας. Ιδίως αν ο Άσαντ αποφασίσει να παίξει κι αυτός σ’ αυτό το χαρτί. Για φαντάσου να ξαναγγίξει ο Χριστιανικός πληθυσμός της Συρίας μερικά εκατομμύρια και ο Χριστιανικός (έστω και μισθοφορικός – στην αρχή) στρατός μερικές δεκάδες χιλιάδες. Και μάλιστα βετεράνοι. Και το πολύ χρήμα σημαίνει πάνοπλος. Ε, δεν νομίζω πως η Τουρκία – αλλά και οι υπόλοιπες σουνιτικές δυνάμεις της περιοχής που στηρίζουν τους αντικαθεστωτικούς θα το έβλεπαν με καλό μάτι.
- Η Πολιτική των ισχυρών, όταν θέλει, όλα τα μπορεί Andonis. Εσύ θα πήγαινες σε κάτι τέτοιο αν «τρέξει»;
- Και βέβαια θα πήγαινα. Το ρωτάς; Αν και νομίζω πως ούτε και η χώρα μου θα το καλόβλεπε κάτι τέτοιο.
- Ποιός τους ρωτάει; Άσε που οι δικοί σου, συγγνώμην που θα το πω, αλλά είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου σε κάτι τέτοια.
- Τι εννοείς;
- Ε, μα είναι δυνατόν να περιμένετε πόλεμο ανά πάσα στιγμή με την Τουρκία κι αυτοί να μην έχουν επαφή με τον πόλεμο εδώ και δεκαετίες; Πως θα πολεμήσουν όταν ξεσπάσει ξαφνικά ο πόλεμος; Πιστεύουν πως θα τους αφήσουν το περιθώριο οι Τούρκοι να γίνουν «εμπειροπόλεμοι»;
- Μάλλον όχι. Έχεις δίκαιο. Αλλά και τι να γίνει σ’ αυτό; Έτυχε.
- Μια χώρα Andonis οφείλει να κρατάει το στράτευμά της και τον λαό της πάντα ετοιμοπόλεμο. Που σημαίνει – πρωτίστως – εμπειροπόλεμο. Κι αν δεν έχει δικούς της πολέμους για να το επιτυγχάνει αυτό, τότε έχει απόλυτη ανάγκη την συμμετοχή δυνάμεών της σε πολέμους άλλων. Μόνον έτσι αποκτάται η πολεμική εμπειρία. Η πολύτιμη φάρα των «βετεράνων».
- Η αντιμιλιταριστική νοοτροπία στην Ελλάδα δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο captain. Θεωρείται έγκλημα καθοσιόσεως η συμμετοχή δυνάμεών μας σε πολέμους άλλων.
- Δεν είναι απαραίτητο να γίνει έτσι.
- Αλλά;
- Θα μπορούσε να έχει μια δική της «εταιρεία Μισθοφόρων» (στο όνομα κάποιων Ελλήνων Ιδιωτών επιχειρηματιών) που στην συντριπτική της πλειοψηφία θα αποτελούνταν από Έλληνες. Και να κλείνει κανονικά συμβόλαια. Να πληρώνει τα στελέχη της, αξιωματικούς και στρατιώτες κανονικά. Με τα γερά λεφτά που πληρώνονται παντού οι μισθοφόροι. Και να μην αφήνει πόλεμο για πόλεμο που να μην συμμετέχει. Και όχι μόνον του ΝΑΤΟ. Εννοείται αυτό. Έτσι η κοινωνία σας δεν θα είχε κανέναν λόγο να εξεγείρεται. Θα ήταν μια καθαρά ιδιωτική πρωτοβουλία. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα διατηρούσατε πάντα το εμπειροπόλεμο/ετοιμοπόλεμό σας και ταυτόχρονα θα διατηρούσατε κι ένα ανά πάσα στιγμή έτοιμο στράτευμα για την δύσκολη ώρα. Ποιός απ’ αυτούς δεν θα γυρνούσε πίσω στο επίσημο Στράτευμά σας την δύσκολη ώρα για να υπερασπιστεί το σπίτι του;
- Σοφά λόγια captain. Αλλά σε ποιόν να τα πείς στην Ελλάδα. Κάποιοι ζούνε με την ψευδαίσθηση πως ο Πόλεμος δεν θα ξαναγγίξει εκείνον τον τόπο...
- Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμούνται....ξεχνούν φαίνεται και την ιστορία σας και το που είναι φυτεμένη η χώρα σας...σας περιμένουν πολύ πολύ δύσκολες μέρες Αδερφέ....
(Μυθοπλασία φυσικά...θα ήταν άλλωστε ποτέ δυνατόν να είναι πραγματικότητα κάτι σαν το παραπάνω; οι Έλληνες Μισθοφόροι έγραψαν ιστορία χιλιάδες χρόνια πριν, αλλά παραδόξως αυτή έληξε τα χρόνια του 1821...έκτοτε, σποραδικές μόνον συμμετοχές Ελλήνων Μισθοφόρων Πολεμιστών σημειώθηκαν στα διάφορα διεθνή πολεμικά μέτωπα...αν και η συμμετοχή τους στην Ελληνική Ιστορία - Αρχαϊκή, προκλασσική αλλά και Μεσαιωνική - όπως και στην ιστορία πλήθους άλλων εθνών και αυτοκρατοριών ήταν παραπάνω από κρίσιμη, η γενικευμένη δράση τους - αν όχι η ίδια η "ύπαρξή" τους - ανακόπηκε μέχρις εξαφάνισης με την επανάσταση του '21...άγνωστο γιατί...ουδείς ιστορικός έκανε ποτέ τον κόπο να το ερευνήσει...)
Γιώργος Ανεστόπουλος
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ