Όταν κοιτάτε μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη δεν υπάρχει λόγος να την κρίνετε.
Αυτό μπορείτε να το μάθετε από ένα σκύλο. Ο σκύλος σας κοιτάζει, δε σας κρίνει, γιατί βρίσκεται στο προ-νοητικό στάδιο. Γι’ αυτό είναι τόσο υπέροχο να κοιτάζεις ένα σκύλο, βλέποντας σ’ αυτόν τη μη κριτική. Εμείς οι άνθρωποι οδηγούμαστε στην μετά-νοητική κατάσταση. Αλλά ξάφνου συναντιόμαστε με την ομορφιά που εκδηλώνεται από το σκύλο, τη μη επίκριση.
Ίσως έχετε ακούσει το ρητό: «Θεέ μου βοήθησέ με να γίνω εκείνος που ο σκύλος μου σκέφτεται ότι είμαι».
Τώρα βέβαια υπάρχει ένα λάθος εδώ: ο σκύλος δε σκέφτεται. Οπότε, ο σκύλος αγαπάει. Επειδή ο σκύλος δεν είναι μπλοκαρισμένος από τη σκέψη, υπάρχει σ’ αυτόν ένα άνοιγμα στη χαρά και στην αγάπη. Ο σκύλος σας κοιτάζει και κουνάει την ουρά του. Δε σκέφτεται δε σας κριτικάρει. Λειτουργεί χωρίς επίκριση απλά ως ενέργεια.
Και είναι εκεί που θα φθάσουμε όταν θα έχουμε υπερβεί την ανάγκη της σκέψης.
Απόσπασμα από την ομιλία του Εκχαρτ Τόλλε: Η υπέρβαση
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ