Είναι απίστευτη η υποκρισία του Ο.Η.Ε., ο οποίος, σύμφωνα με το πρωτόκολλο, υπάρχει, υποτίθεται, για να «εξασφαλίζει τα δικαιώματα όλων απανταχού των ανθρώπων». Οι επιτυχίες του συριακού στρατού έναντι των ισλαμιστών ανταρτών και μισθοφόρων ανάγκασαν την παγκοσμιοποιητική Δύση να ζητήσει μέσω του Μπαν κι Μουν ανακωχή λόγω… ραζαμανιού, προτάσσοντας την… «ευαισθησία» των Ηνωμένων Εθνών για την εορτή των μουσουλμάνων.
Ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. έστειλε μάλιστα μεγάλο μήνυμα με «συγχαρητήρια και ευχές» στην μουσουλμανική κοινότητα και κάλεσε όλες τις μονάδες, «και κάθε έναν που κατέχει ένα όπλο, να σταματήσουν να πολεμούν και να αφιερώσουν στην ειρήνη αυτόν τον ιερό μήνα».
Που είναι άραγε η ευαισθησία του Ο.Η.Ε. σε σχέση με τους σφαγιασθέντες χριστιανούς και όχι μόνο στην Συρία; Όταν άνθρωποι αποκεφαλίζονται από φανατισμένους θρησκόληπτους του Ισλάμ μπροστά στα μάτια παιδιών, προκειμένου να ετοιμάζονται οι επόμενες γενιές των δολοφόνων; Κατά τα άλλα ο Μπαν κι Μουν ενδιαφέρεται για το ραμαζάνι.
Ο Ο.Η.Ε. είναι όργανο της παγκόσμιας διαπλοκής και καλό είναι να το χωνέψουν μερικοί. Το καθεστώς Άσαντ κακό, καλό, στραβό, ανάποδο εξασφάλιζε τόσο καιρό την ανεξιθρησκία. Πρωτίστως όμως στέκεται εμπόδιο στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών για την Ευρώ-Μεσογειακή Ένωση. Οι ισλαμιστές χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν χάος, να πέσει ο Άσαντ και να αναλάβει εκλεκτός των Δυτικών. Ταυτόχρονα σφαγιάζονται Ελληνογενείς ορθόδοξοι και μη στην Συρία με τους εδώ ιθύνοντες να μην… ασχολούνται.
Μόλις τελειώσουν την βρώμικη δουλειά οι ισλαμιστές θα παραγκωνιστούν, όπως γίνεται στην Αίγυπτο. Το παγκόσμιο κράτος δεν θέλει θρησκείες και ιδεολογίες, πάρα έναν τρόπο σκέψης. Αυτόν της γκρι κοινωνίας χύμα που θα άγεται και θα φέρεται σε ρυθμούς παγκοσμιοποίησης.
Ο πλανήτης των δύο μέτρων και δύο σταθμών, όπου η αδικία πρυτανεύει και η υποκρισία περισσεύει. Στις ειδήσεις ακούμε βέβαια για τα «δημοκρατικά ιδεώδη» και τον «ειρηνευτικό ρόλο» του Ο.Η.Ε. Ακόμα και τώρα οι σφαγείς της Συρίας ονομάζονται από τα μέσα «Ελεύθερος Συριακός Στρατός». Μερικοί θα πρέπει να σταθούν στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν τι πρεσβεύουν άθελά τους ή θελημένα.
Η αδικία ενισχύεται από την προβολή της ως δικαιοσύνη. Η πένα του δημοσιογράφου, ιστορικού του παρόντος, οφείλει να χύνει μελάνι αλήθειας. Χωρίς φόβο και πάθος…
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ