Είχε αδράξει μία ολόκληρη εβδομάδα…Είχε διδάξει μα ποιο πολύ είχε διδαχθεί από τους συνανθρώπους της δίνοντας τους την εξειδικευμένη γνώση της πάνω στα μονοπάτια της γιόγκα, του ρέικι και της μουσικής…
-Ο διάλογος κι ο αντίλογος είναι που ανταλλάσει τους ρόλους ανάμεσα στο δάσκαλο και τον μαθητή, που σε πάει ποιο βαθιά στο μονοπάτι της γνώσης ,ο μονόλογος δεν οδηγεί πουθενά….είχε ακούσει τον γέρο Ορφέα να την αρμηνεύει για το μονοπάτι της διδασκαλίας που του έλεγε ότι ήθελε ν’ ακολουθήσει.
Την τελευταία μέρα της εβδομάδας την έλουσε στα χρώματά της μια ανατολή στ’ ακροθαλάσσι κοιτώντας ψηλά με τα χέρια ανοιχτά να στέλνει ψηλά στο ΣΥΜΠΑΝ την ευγνωμοσύνη της για όλα τα υπέροχα βιώματα που έφερε η εβδομάδα που μαζί της πορεύτηκε…Είχε μοιραστεί το γέλιο με τους συνανθρώπους της βοηθώντας τους να ξυπνήσουν το αυθόρμητο παιδί που όλοι περίτεχνα μάθαμε να κρύβουμε μέσα μας …και το γέλιο τους ταξίδεψε μέσα από τα κύματα του ήχου και γέμισε ζεστασιά κι ελπίδα κι άλλες καρδιές…Είχε δείξει στους υπέροχους μαθητές της πόσο γλυκά μοναδικούς ήχους μπορούν να σμιλέψουν χαϊδεύοντας τα πλήκτρα ή τις χορδές όταν το χάδι πηγάζει άμεσα απ’ την ψυχή και την καρδιά τους…Είχε βοηθήσει τα σώματα συνανθρώπων να ξανανιώσουν την ελαστικότητα τους μια που η καθιστική ζωή απεγνωσμένα και με ζήλια προσπαθούσε να τους την κλέψει, αλλά μάταια….πριν να ναι αργά με την παρότρυνση της την ξανακέρδιζαν βήμα το βήμα…Μα πάνω απ’ όλα ΕΙΧΕ ΔΙΔΑΧΤΕΙ πως ΖΩΗ που δεν ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ είναι ζωή κλεμμένη και πως είναι υπέροχο να ανταλλάσεις την γνώση που με κόπο μα και με χαρά κέρδισες στην μέχρι τώρα πορεία σου προς την εξέλιξη με τους συνανθρώπους σου. Ένοιωσε βαθιά ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ κι έτρεξε στην θάλασσα να βρει τον γέρο σοφό της γλάρο τον Ορφέα…..
-Καλέ μου πάρε το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ της ψυχής μου , την ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ μου και ταξίδεψε τα απλόχερα στους συνανθρώπους μου , σε κάθε ζωντανό οργανισμό σ’ ολόκληρο το ΣΥΜΠΑΝ χωρίς διακρίσεις σε όλους , μαζί με την ΑΓΑΠΗ μου κι ένα μεγάλο ΧΑΜΟΓΕΛΟ σε όλους .Με άκουσες; Σε ολόκληρο το ΣΥΜΠΑΝ ΠΑΝΤΟΥ…….
-Αγαπημένη μου αυτό θα πει πληρότητα, ευτυχία... αυτό σου προσφέρει το μοίρασμα με τους συνανθρώπους. Φεύγω να ταξιδέψω την ευγνωμοσύνη και το ευχαριστώ σου, μαζί με την αγάπη σου …..
Εκείνη άφησε τ’ ακροθαλάσσι να της χαρίσει την καλημέρα του με ένα δροσερό του χάδι στα ακροδάχτυλα. Αργά και με ευλάβεια άρχισε να βυθίζεται στο χάδι της θάλασσας…Μα στο επόμενο βήμα πάτησε κάτι σκληρό σκύβει και το βλέμμα ακολουθεί την ώρα που τα δάχτυλα ψηλάφιζαν στον βυθό και να…. ο αντίλογος της θάλασσας, του Σύμπαντος στο ευχαριστώ της…Μια πέτρινη καρδιά σμιλευμένη απ’ το χορό της με την θάλασσα….. Η απάντηση , το δώρο, η ΑΓΑΠΗ!!!!
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ