Οι τροφές που μπαίνουν στον οργανισμό μας χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Την πρώτη, δηλαδή τον πρώτο τύπο διατροφής, μπορούμε να τον ονομάσουμε "φαγητό". Αναντίρρητα, για τις τροφές που μπαίνουν από το στόμα και μόνο από το στόμα, υπάρχει ένα μέσον που επιτρέπει το μετασχηματισμό αυτών των ζωτικών αρχών. Αναφέρομαι στο στομάχι.
Εάν δεν υπήρχε το στομάχι, δεν θα ήταν δυνατός ο μετασχηματισμός της πρώτης κατηγορίας τροφών. Ωστόσο η τροφή που μπαίνει από το στόμα δεν είναι η πιο σημαντική. Ξέρουμε καλά πώς μετασχηματίζονται οι τροφές μέσω της πέψης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε τελική ανάλυση οι ζωτικές αρχές μένουν αποθηκευμένες μέσα στο αίμα και αυτό τις κατευθύνει σε όλα τα όργανα του σώματος. Ωστόσο μπορεί κανείς να μείνει για κάποιο χρονικό διάστημα χωρίς να φάει.
Ο Μαχάτμα Γκάντι μπορούσε να μείνει χωρίς τροφή μέχρι
σαράντα μέρες, ή και περισσότερο. Έφτασε στο σημείο να μείνει δύο και τρεις μήνες χωρίς να φάει. Επομένως δεν είναι (αυτή) η πιο σημαντική τροφή.Η δεύτερη κατηγορία τροφής είναι το "ΠΡΑΝΑ" που μπαίνει μέσα στο φυσικό μας σώμα, με το οξυγόνο. Είναι εκείνο που εισέρχεται από τις πύλες της αναπνοής και αναμφισβήτητα, υπάρχει ένα όργανο ή όργανα ειδικά για τον μετασχηματισμό της τροφής που εισχωρεί από τη μύτη. Έτσι λοιπόν ο αέρας, δια μέσου των πνευμόνων μετασχηματίζεται (φυσιολογικά) σε οξυγόνο, και αυτό το οξυγόνο (ΠΡΑΝΑ) αποθηκεύεται κατόπιν σε όλο το "χείμαρρο" του αίματος.
Είναι πιο σημαντική η αναπνοή από ότι η τροφή που μπαίνει από το στόμα και πηγαίνει στο στομάχι, γιατί όπως ήδη είπα, θα μπορούσαμε να μείνουμε μέχρι και ένα μήνα χωρίς να φάμε, αλλά δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε πολλή ώρα χωρίς να αναπνεύσουμε.
Φυσιολογικά, μπορεί κανείς να βαστήξει χωρίς να αναπνεύσει ένα ή δύο λεπτά και μερικοί φτάνουν μέχρι τρία λεπτά. Εγώ λόγου χάρη θα μπορούσα να καταφέρω να μείνω χωρίς αναπνοή περισσότερο από τέσσερα λεπτά (ύστερα από εξάσκηση), αλλά αναντίρρητα, πέρα από αυτό το μικρό και περιορισμένο χρονικό διάστημα, εάν δεν αναπνεύσουμε, πεθαίνουμε.
Επομένως η αναπνοή είναι πιο σημαντική και αυτό είναι πέρα για πέρα αλήθεια, από την φυσική τροφή.
Και τέλος υπάρχει μια τρίτη κατηγορία τροφής που πράγματι είναι ακόμα πιο σημαντική. Αναφέρομαι, με τρόπο εμφατικό, στις ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ. Αναμφίβολα, δεν θα μπορούσαμε εμείς να μείνουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο στη ζωή, εάν δεν υπήρχαν οι εντυπώσεις. Δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε ένα δευτερόλεπτο χωρίς να δεχόμαστε εντυπώσεις.
Ο οργανισμός μας τρέφεται, πολύ ειδικά με τις εντυπώσεις. Εάν ο αέρας δεν έκανε εντύπωση στους πνεύμονες μας, ή στο αίμα μας, δεν θα ζούσαμε. Εάν το φαγητό δεν κατάφερνε να εντυπωσιάσει το στομάχι και την πεπτική οδό, επίσης δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε.
Έτσι λοιπόν οι εντυπώσεις είναι θεμελιώδεις. Δυστυχώς, σε αντίθεση με την αναπνοή και την πρώτη κατηγορία τροφής που μπαίνει από το στόμα και πηγαίνει στο στομάχι, δεν έχουμε (για την περίπτωση αυτή) ένα όργανο για να "ΧΩΝΕΥΕΙ" τις εντυπώσεις και αυτό είναι αξιοθρήνητο. Ο αέρας σχετίζεται με τους πνεύμονες, το φαγητό με το στομάχι, αλλά οι εντυπώσεις με ποιο όργανο σχετίζεται; Περνούν από το Νου κι αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε, αλλά δεν έχουμε πώς να "ΧΩΝΕΨΟΥΜΕ" τις εντυπώσεις, δεν υπάρχει ένα όργανο για την "ΠΕΨΗ" και τον "ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ" των εντυπώσεων.
Όλα τα συμβάντα της ζωής φτάνουν στο Νου υπό μορφή εντυπώσεων, όλα τα γεγονότα φτάνουν στον εγκέφαλο υπό μορφή εντυπώσεων. Η χαρά, η θλίψη, η ελπίδα, η απελπισία, τα προβλήματα, οι έννοιες κ.τ.λ. φτάνουν στο Νου υπό μορφή εντυπώσεων. Οποιαδήποτε περίσταση, οποιοδήποτε επεισόδιο, όσο και ασήμαντο να είναι πάντα φτάνει στο Νου υπό μορφή εντυπώσεων.
Επαναλαμβάνω: Δυστυχώς δεν διαθέτουμε ένα όργανο ικανό να "χωνεύει" εντυπώσεις αυτό το θεωρώ περισσότερο από απαραίτητο, γιατί αυτές οι ίδιες οι εντυπώσεις μετατρέπονται σε ψυχικά πρόσθετα δηλαδή σε "ΕΓΩ". Εάν δεν "χωνέψουμε" την κακή εντύπωση που δεχόμαστε για παράδειγμα από έναν υβριστή, τότε αυτή η εντύπωση μετατρέπεται μέσα μας, σε ένα "ΕΓΩ" εκδίκησης. Εάν δεν "χωνέψουμε" την εντύπωση που μας προκαλεί ένα ποτήρι κρασί, προφανώς η εντύπωση αυτή μετατρέπεται σε ένα "ΕΓΩ" μέθης. Εάν δεν "χωνέψουμε" εμείς την εντύπωση που μας προκαλεί ένα πρόσωπο του αντιθέτου φύλου, αναμφισβήτητα, αυτή η εντύπωση θα μετατραπεί, ακριβώς, σε ένα "ΕΓΩ" λαγνείας. Εάν δεν "χωνέψουμε" την εντύπωση που έφθασε στο Νου, σχετικά με μια περιουσία, προφανώς αυτή η εντύπωση μπορεί να μετατραπεί ρου ΕΙΝΑΙ, μπροστά σε ένα πρόσωπο του αντιθέτου φύλου, καταλήγει μοιχός.
Όταν κάποιος μάθει να ζει σε κατάσταση ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ, ΕΠΑΓΡΥΠΝΟΥ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥ όταν κάποιος θυμάται τον εαυτό του από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό, όταν κάποιος δεν ξεχνά ποτέ τον εαυτό του, αναμφίβολα θα γίνει συνειδητός. Εάν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του μπροστά σε έναν υβριστή, εάν κάποιος δεν ξεχνά το ιδιαίτερο του ΕΙΝΑΙ, τότε μετασχηματίζει αυτές τις εντυπώσεις και τις μετατρέπει σε ΥΔΡΟΓΟΝΟ-24, που χρησιμεύει για να δυναμώνει το Αστρικό Σώμα, και σε ΥΔΡΟΓΟΝΟ-12 που χρησιμεύει για να θρέψει το Νοητικό και σε ΥΔΡΟΓΟΝΟ-6 που χρησιμεύει για να θρέψει το Αιτιατό δηλαδή, μετασχηματίζει τις λέξεις του υβριστή σε μια δύναμη διαφορετική.
Εάν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του, μπροστά σε ένα ποτήρι κρασί, μετασχηματίζει αυτή την εντύπωση (αυτό το ΥΔΡΟΓΟΝΟ-48) σε ΥΔΡΟΓΟΝΟ-24 και 12 και 6. Εάν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του, εμπρός σε ένα γερό ποσό χρημάτων, μετασχηματίζει αυτή την εντύπωση σε ΥΔΡΟΓΟΝΟ-24, 12 και 6.
Επομένως, το ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ είναι το κλειδί που μας επιτρέπει, να χειριστούμε έξυπνα την Συνείδηση. Όταν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του, παρεμβάλλει ανάμεσα στο Νου και στις εντυπώσεις, αυτό που ονομάζεται "Συνείδηση".
Το ωραίο είναι, να είναι η Συνείδηση αυτή που δέχεται τις εντυπώσεις που έρχονται από τον εξωτερικό κόσμο, γιατί η Συνείδηση μπορεί να τις μετασχηματίζει σε κάτι διαφορετικό: σε στοιχεία δημιουργικά, σε στοιχεία υπέροχα του ΕΙΝΑΙ, σε δυνάμεις διαμαντένιες που χρησιμεύουν για την ανάπτυξη των "Τσάκρας", σε δυνάμεις πολλαπλές που χρησιμεύουν για την ανάπτυξη συγκεκριμένων εξουσιών που υφίστανται μέσα στην εσωτερική μας κατάσταση.
Είναι λοιπόν απαραίτητο, να ξέρουμε ότι όλα τα "ΕΓΩ" που σίγουρα έχουμε, είναι το αποτέλεσμα εντυπώσεων "ΟΧΙ ΧΩΝΕΜΈΝΩΝ", "ΟΧΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΈΝΩΝ" και αυτό είναι αξιοθρήνητο.Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν θυμούνται ποτέ τους εαυτούς τους, γι' αυτό και οι εντυπώσεις φτάνουν στο Νου μας και παραμένουν έτσι, τελείως αμετασχημάτιστες, δίνοντας καταγωγή (όπως είναι φυσικό) στα ψυχικά πρόσθετα, στα "ΕΓΩ". Είναι απαραίτητο να διαλύσουμε τα "ΕΓΩ" αλλά είναι επίσης απαραίτητο "ΝΑ ΜΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΓΩ". Κάποιος θα μπορούσε να έχει την πολυτέλεια να διαλύσει όλα τα "ΕΓΩ" αλλά εάν ξεχνά τον εαυτό του, θα ξαναδημιουργήσει νέα "ΕΓΩ" (να το σοβαρό).
Η ενθύμηση του εαυτού μας, είναι κάτι ενδιαφέρον. Όταν κάποιος θυμάται τον εαυτό του, γεννά δυνάμεις διαφορετικές απ αυτές των ομοίων του: δυνάμεις διακεκριμένες, δυνάμεις που τον κάνουν ένα πρόσωπο τελείως διαφορετικό από όλους τους άλλους.
Ενδιαφέρον καταλήγει να ξέρουμε λοιπόν, ότι αυτοί που δημιουργούν τέτοιες δυνάμεις είναι διαφορετικοί, ότι ως και η δυναμικότητα τους στη ζωή είναι διαφορετική. Εάν τοποθετήσουμε δύο πρόσωπα σ' ένα μέρος αφιλόξενο, με κακή τροφή, κακό περιβάλλον, κ. τ. λ. (έναν που ποτέ δεν θυμάται τον εαυτό του, που ζει μια ζωή μηχανική, και έναν άλλο, που πάντοτε θυμάται τον εαυτό του από λεπτό σε λεπτό, που πάντοτε θυμάται το ιδιαίτερο του ΕΙΝΑΙ, που ποτέ δεν ξεχνά το Εσώτερο ΕΙΝΑΙ του) μπορείτε να είστε απόλυτα σίγουροι ότι ο πρώτος, θα πέθαινε γρήγορα και ότι ο δεύτερος θα ζούσε, παρά το αφιλόξένο περιβάλλον, γιατί είναι περιτριγυρισμένος από δυνάμεις διαφορετικές από αυτές των άλλων ανθρώπων.
Όλο το πρόβλημα της ελευθερίας, θεμελιώνεται στο μετασχηματισμό και ο μετασχηματισμός έχει για βάση τη θυσία. Εάν παρατηρήσουμε για παράδειγμα ένα αυγό (ας είναι από ένα φίδι, ή από ένα πουλί), βλέπουμε εκεί λανθάνουσες δυνατότητες που επιδέχονται ανάπτυξη. Τέτοιες δυνατότητες γίνονται ένα γεγονός μέσω του μετασχηματισμού. Η φωτιά του τζακιού, αυτή που μας ζεσταίνει κατά την διάρκεια των χειμωνιάτικων ημερών, είναι αποτέλεσμα του μετασχηματισμού. Η πέψη μέσα μας, είναι ολόκληρη μια διαδικασία μετασχηματισμού μέσω του οποίου, είναι δυνατόν να υπάρχουμε.
Ο μετασχηματισμός του αέρα μέσα στους πνεύμονες είναι μια άλλη διαδικασία μετασχηματισμού, και αν θέλουμε να μετασχηματισθούμε ψυχολογικά, είναι αναγκαίο να μετασχηματίσουμε και τις εντυπώσεις, δηλαδή, να μετασχηματίσουμε την τρίτη κατηγορία τροφών.
Επαναλαμβάνω: Όλα τα περιστατικά της ζωής (που φτάνουν στο Νου) έρχονται σαν εντυπώσεις. Μιλώ σε σας, που είσαστε εδώ μαζεμένοι σ' αυτή την αίθουσα, σ' αυτή τη Λουμισιάλ. Τί είναι αυτό που φτάνει στο Νου σας; Η εντύπωση, μια σειρά από εντυπώσεις: Βλέπετε έναν άνθρωπο και τον ακούτε. Αυτές οι εντυπώσεις φτάνουν στο Νου. Και την στιγμή που σας μιλώ, είσαστε σίγουροι ότι "χωνεύετε" αυτή την εντύπωση, αυτή την εντύπωση του να βλέπετε έναν άνδρα να σας μιλά, να σας δίνει εσωτερικές διδασκαλίες; Είσαστε σε διαδικασία "πέψης" αυτού που δέχεστε, ή όχι; Εάν εσείς δεν βρίσκεστε σε διαδικασία "πέψης" ή μετασχηματισμού αυτής της εντύπωσης, αυτής του να βλέπετε μπροστά σας τον ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ, να σας μιλά, χάνετε αξιοθρήνητα τον καιρό σας. Γιατί; Διότι δεν "χωνεύετε" τις εντυπώσεις, διότι δεν τις μετασχηματίζετε. Εάν δεν "χωνεύετε" δεν μετασχηματίζετε· στην Επιστήμη των Μετασχηματισμών υπάρχει "η πέψη" των εντυπώσεων.
Τί να κάνετε εσείς για να "χωνέψετε" αυτή την εντύπωση; Με βλέπετε εδώ, να δίνω μια διάλεξη και δεν πρέπει να ξεχνάτε το ιδιαίτερο σας ΕΙΝΑΙ, να είναι το ΕΙΝΑΙ που δέχεται τις εντυπώσεις, να περνά όλη η διδασκαλία στο ΕΙΝΑΙ, να ακούτε με την επιθυμία να φτάσετε στο ΕΙΝΑΙ.
Εάν "χωνέψετε" τις εντυπώσεις, θα καταλάβετε καλύτερα την διδασκαλία' εάν δεν συμπεριφερθείτε έτσι, χάνετε τον καιρό σας και η διάλεξη θα απέβαινε ολοκληρωτικά άχρηστη. Πρέπει να αρχίσουμε ΜΕ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, γιατί εκείνος που ακούει το λόγο και δεν τον εφαρμόζει, μοιάζει με τον άνθρωπο που κοιτάζει στον καθρέπτη και μετά γυρίζει την πλάτη και αποσύρεται. Δεν αρκεί λοιπόν, να ακούμε το λόγο πρέπει να "ΤΟΝ ΧΩ-ΝΕ-ΨΟΥ-ΜΕ", και αυτό ακριβώς είναι το θεμελιώδες.
Βλέπετε πόσο σημαντικό είναι αυτό το γεγονός που ονομάζεται "ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ". Δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο χωρίς τις εντυπώσεις, ούτε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.
Έτσι λοιπόν, αξίζει τον κόπο να τις μετασχηματίζουμε σε κάτι διαφορετικό: σε δυνάμεις, σε φως, σε φωτιά, σε αρμονία, σε ομορφιά... Επιπλέον αν δεν τις μετασχηματίσουμε (επαναλαμβάνω, αν και γίνομαι κουραστικός με την επανάληψη), μετατρέπονται απλά, σε καινούργια "ψυχικά πρόσθετα" σε καινούργια "ΕΓΏ".
Είναι απαραίτητο να είμαστε πιο στοχαστικοί. Τί είμαστε εμείς στη πραγματικότητα; Έτσι όπως συναντιόμαστε χωρίς να "χωνεύουμε" εντυπώσεις, δημιουργώντας νέα "ΕΓΩ" από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο, από στιγμή σε στιγμή, δεν είμαστε παρά απλές μηχανές ελεγχόμενες από τα "ψυχικά πρόσθετα".
Ζούμε σ' έναν κόσμο μεγάλης δραστηριότητας, όπου όλοι πιστεύουν πως ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ: Όλα μας ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, όπως όταν βρέχει, όπως όταν βροντά. Γιατί; Απλά γιατί δεν έχουμε ενσαρκωμένο το ΕΙΝΑΙ. Μόνο το ΕΙΝΑΙ μπορεί να κάνει. Το ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙ και ο αληθινός άνθρωπος είναι αυτό το ΕΙΝΑΙ. Αλλά εάν δρα η μηχανή, δρα κάτι που δεν είναι το ΕΙΝΑΙ. Δρα ένα ρομπότ προγραμματισμένο από ένα κομπιούτερ υπέροχο που ονομάζεται "εγκέφαλος" και δρα μηχανικά. Τότε ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ, ΔΡΑ (άλλο πράγμα είναι να ΚΑΝΕΙ κανείς και άλλο να ΔΡΑ). Η οποιαδήποτε μηχανή δρα, κινείται, προχωρά, εκπληρώνει τις λειτουργίες της, γιατί είναι μηχανή και είναι προγραμματισμένη για να εκπληρώνει τις λειτουργίες της, αλλά να ΚΑΝΕΙ κανείς είναι κάτι διαφορετικό. Μονό ο Άνθρωπος μπορεί να κάνει και· ο Άνθρωπος ο αληθινός είναι το ΕΙΝΑΙ. Διαχωρίστε τον αληθινό Άνθρωπο που είναι το ΕΙΝΑΙ, από τη μηχανή (η μηχανή δεν είναι το ΕΙΝΑΙ).
Επαναλαμβάνω: Το "διανοητικό ζώο" είναι ένα προγραμματισμένο ρομπότ και ο εγκέφαλος του είναι ένα κομπιούτερ υπέροχο, ένα κομπιούτερ που στηρίζεται στον εαυτό του, ένα κομπιούτερ που μαθηματικά υπολογίζει, με απόλυτη ακρίβεια ένα κομπιούτερ που καταχωρεί τα οπτικά κύματα και τα ακουστικά κύματα, που καταχωρεί το εξωτερικό και το εσωτερικό, που εφοδιάζεται από τον ίδιο τον εαυτό του. Είναι ένα κομπιούτερ "πρώτης ποιότητας" υπέροχο, αλλά είναι αυτό και τίποτε πάρα πάνω: ένα κομπιούτερ.Μετά από αυτό το κομπιούτερ, ακολουθεί ο φυσικός οργανισμός και το κομπιούτερ τον χρησιμοποιεί για να πηγαίνει, να έρχεται κ.τ.λ. Ένα τέτοιο κομπιούτερ, βρίσκεται στα χέρια του ΕΓΩ, όχι του ΕΙΝΑΙ, και το ΕΓΩ είναι το αποτέλεσμα πολλών εντυπώσεων που "δεν χωνεύτηκαν". Τότε αυτό που δρα εδώ, σ' αυτόν τον οδυνηρό κόσμο που ζούμε, είναι μια μηχανή εφοδιασμένη με ένα μεγάλο κομπιούτερ. Εδώ δεν δρα το ΕΙΝΑΙ, αλλά η μηχανή. Μπορούμε να πούμε ότι η μηχανή είναι ανθρώπινη και το ΕΙΝΑΙ είναι το ΕΙΝΑΙ.
Αλλά, τί είναι στην πραγματικότητα, αυτό που ονομάζουμε "ζωή"; Σίγουρα, είναι σα μια ταινία. Εάν, και όταν φτάνει η ώρα του θανάτου, ξαναγυρίζουμε την ταινία από το σημείο που ξεκίνησε και την ξαναπαίζουμε ως την Αιωνιότητα. Ξαναγυρίζει, επιστρέφει κάποιος μ' αυτό το ΕΓΏ και αυτό το κάνει με την ταινία του. Καθώς ξαναφτιάχνει κάποιος έναν νέο οργανισμό προβάλλει ξανά την ταινία του στην οθόνη της ύπαρξης. Και τί προβάλλει; Τη ζωή του. Ποια απ' όλες; Πάντα την ίδια, την ίδια που είχε στη προηγούμενη του ύπαρξη δηλαδή επαναλαμβάνει το ίδιο που έκανε στη περασμένη ύπαρξη, στις περασμένες υπάρξεις. Όλο αυτό που κάποιος προβάλλει, πράγματι είναι προγραμματισμένο (από τότε που γεννήθηκε) στον εγκέφαλο.
Σαν να είμαστε ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΈΝΑ ΡΟΜΠΟΤ: Το ΕΙΝΑΙ δεν επεμβαίνει με τίποτα σ' αυτή την τραγωδία. Το ΕΙΝΑΙ δεν μπαίνει σε τέτοιες υποθέσεις. Το ΕΙΝΑΙ του καθενός μας κινείται ελεύθερα στο "Γαλαξία".
Υπάρχουν και ζουν εδώ, σ' αυτή την οδυνηρή Κοιλάδα" της ζωής, ένα σωρό σκιές εφοδιασμένες με φυσικούς οργανισμούς. Και τι ΚΑΝΟΥΝ αυτοί οι οργανισμοί; Τίποτα. Κινούνται μηχανικά, σύμφωνα με το πρόγραμμα που τους έχουν καταθέσει στον εγκέφαλο (δεν λέω μόνο στο φυσικό εγκέφαλο αλλά στους τρεις εγκεφάλους: στο Διανοητικό, στο Συναισθηματικό και στο Κινητικό). Και το ΕΙΝΑΙ, τι κάνει ενώ εμείς βρισκόμαστε εδώ υποφέροντας, δουλεύοντας, κλαίγοντας, μοχθώντας να βρούμε με τι θα πληρώσουμε το νοίκι, με τι θα αγοράσουμε ένα κοστούμι κ.τ.λ. Αυτό ζει ευτυχισμένο στο "Γαλαξία" κινείται ελεύθερα στο "Γαλαξία". Τότε, τι είναι αυτή η οδυνηρή ύπαρξη που εμείς φέρουμε; Καθαρή αυταπάτη, κάτι μάταιο. Δικαιολογημένα λένε οι Ινδουιστές ότι αυτός ο κόσμος είναι μόνο "ΜΑΥΑ" ότι αυτός ο κόσμος είναι απατηλός ότι δεν έχει καμία αξία.
Χρειαζόμαστε επαναλαμβάνω να έχουμε πραγματική ύπαρξη, γιατί ακόμα δεν την έχουμε. Καυχιέται κανένας από εσάς ότι έχει πραγματική ύπαρξη; Ποιος από εσάς έχει πραγματική ύπαρξη; Μη μου πείτε ότι αληθινά την έχετε.Εγώ δεν βλέπω εδώ παρά μηχανές που κινούνται, μηχανές προγραμματισμένες, ρομπότ προγραμματισμένα τίποτα περισσότερο. Είναι ξεκάθαρο, χρειάζεται πάντα να σταματήσουμε να είμαστε ρομπότ και μπορούμε να σταματήσουμε να είμαστε. Αλλά για να σταματήσουμε να είμαστε ρομπότ, χρειάζεται να εξαλείψουμε όλα τα "ψυχικά πρόσθετα", αυτό είναι προφανές.
Έτσι λοιπόν, εσείς πια ξέρετε πως πρέπει να εξαλείψουμε τα "ψυχικά πρόσθετα" επί πλέον ξέρετε ότι δεν είναι μόνον αυτό. Χρειάζεται να ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΝΕΑ "ΠΡΟΣΘΕΤΑ" και τα δημιουργούμε καθημερινά, "μη χωνεύοντας" τις εντυπώσεις. Χρειάζεται να "χωνεύουμε" τις εντυπώσεις, μετασχηματίζοντάς τις, σε δυνάμεις διαφορετικές ώστε να μη δημιουργούμε καινούργια "ΕΓΏ" και χρειάζεται να "χωνέψουμε" τις παλιές εντυπώσεις, αυτές που έδωσαν καταγωγή στα "ΕΓΩ" που σίγουρα έχουμε. Αυτό είναι δυνατόν μέσω του ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ, του ΑΥΤΟ-ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ και της ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ. Όταν κάποιος "χωνέψει" τις παλιές εντυπώσεις που είναι καταχωρημένες στους πέντε κυλίνδρους της μηχανής (σαν συνήθειες, κατώτερες συγκινήσεις, αρνητικές σκέψεις, διεφθαρμένα ένστικτα, σεξουαλικές καταχρήσεις κτλ.), τότε αποσυνθέτει αυτά τα απάνθρωπα στοιχεία, είναι ευνόητο.
Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει μόνο να "χωνέψουμε" τις νέες εντυπώσεις που φτάνουν στο Νου, αλλά και τις παλιές εντυπώσεις. Και "χωνεύονται" (επαναλαμβάνω και διασαφηνίζω) όταν είμαστε αυτοπαρατηρούμενοι από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό.
Χρειάζονται παραδείγματα και θα σας τα δώσω. Ας υποθέσουμε, αίφνης, ότι είμαστε ζηλιάρηδες. Ένας άνδρας ανακάλυψε ότι η γυναίκα του έχει άλλον άνδρα, και προφανώς το "ΕΓΩ" της ζήλιας ξεπήδησε εκεί. Τι να κάνει; (Ανακαλύπτοντας το, πρέπει να το κατανοήσει, αυτό είναι ευνόητο). Ο Νόμος της Υποτροπής λέει ότι σε μια προηγούμενη ύπαρξη, υπήρξε το ίδιο τρίγωνο. Έτσι λοιπόν αυτή η ζήλια, που αισθάνεται, οφείλεται σε μια εντύπωση "μη χωνευμένη, μη μετασχηματισμένη". Εάν αμέσως κάποιος προσπαθήσει να "χωνέψει" μια τέτοια εντύπωση, θα λέγαμε, να την μετασχηματίσει σε κάτι διαφορετικό, εάν κάποιος μέσω του στοχασμού, φτάσει στο συμπέρασμα ότι οι ζήλε ιέ ς είναι παράλογες, ότι δεν έχουν πραγματική έννοια, τότε κάνει την "πέψη" αυτής της κακής εντύπωσης που έρχεται από τους αρχαίους καιρούς. Όταν κάποιος κάνει αυτή την "πέψη" βρίσκεται πια με τις καλύτερες δυνατότητες για την αποσύνθεση του ΕΓΩ. Θα έλειπε μόνον η ικεσία (η ικεσία προς στην Ντέβι- Κουνταλίνη-Σάκτι), για να είναι αυτή που θα αποσυνθέσει αυτό το ΕΓΏ, που προήλθε από μια εντύπωση "αχώνευτη" και τελικά αυτό το ΕΓΩ της ζήλιας γίνεται σκόνη.
Ας υποθέσουμε ότι ερχόμαστε στα χέρια με ένα άλλο πρόσωπο γιατί δε θέλει να μας επιστρέψει κάποια χρήματα που μας χρειάζονται (αναντίρρητα πρόκειται για μια εντύπωση "αχώνευτη". Εάν κατά τη στιγμή που πάμε να εισπράξουμε τα χρήματα, ο οφειλέτης δεν θελήσει να μας τα πληρώσει και νιώσουμε μια μεγάλη εναντίωση και την επιθυμία να έλθουμε στα χέρια μ' αυτόν του κύριο, τότε οφείλουμε να είμαστε αρκούντως αντιληπτικοί ώστε (όταν γυρίσουμε στο σπίτι) να διαλογιστούμε και έτσι, ευρισκόμενοι εν ειρήνη" μέσω της στοχαστικής ανάλυσης, να κάνουμε την "πέψη" αυτής της κακής εντύπωσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Νόμος της Υποτροπής δούλεψε εκεί, έδωσε την ίδια περίπτωση: Δανείσαμε (στον ίδιο κύριο) συγκεκριμένη ποσότητα χρημάτων και δεν μας την επέστρεψε. Και στη προηγούμενη ζωή ο Νόμος της Υποτροπής έδωσε την ίδια περίπτωση και στην αντί προηγούμενη την ίδια, και πάντοτε συνέβαινε το ίδιο, και λόγω αυτού φτιάξαμε ένα "ΕΓΩ" μίσους εναντίον αυτού του κυρίου. Τώρα γίνεται πια ανάγκη να "χωνέψουμε" τελείως αυτή τη κακή εντύπωση (που έρχεται από ένα μακρινό παρελθόν και που έχει μετατραπεί σε ένα "ΕΓΩ") να τη "χωνέψουμε" μέσω του στοχασμού, κατανοώντας ότι, ό,τι έχει σχέση με χρήματα είναι μάταιο, απατηλό, και ότι την ώρα του θανάτου δεν θα πάρουμε μαζί μας ούτε μια δεκάρα για την Αιωνιότητα. Όταν πια συνειδητοποιήσουμε αυτό το πράγμα, τότε παρακαλούμε τη Ντέβι- Κουνταλίνη-Σάκτι, να αποσυνθέσει αυτό το ΕΓΩ (που δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας σειράς από εντυπώσεις "μη χωνεμένες") και είναι ξεκάθαρο ότι η Θεϊκή Μητέρα θα το κάνει σκόνη και θα μείνουμε ελεύθεροι από αυτή την κακιά εντύπωση.
Όλα τα "ΕΓΏ" μας δεν είναι παρά το αποτέλεσμα εντυπώσεων "μη μετασχηματισμένων", "μη χωνεμένων". Όταν τέτοιες εντυπώσεις αποσυνθέτουν οι δυνάμεις τους μετασχηματίζονται σε κάτι διαφορετικό σε ΥΔΡΟΓΟΝΟ-24, 12 και 6 και μένει μια καθαρότητα.
Έτσι λοιπόν οι εντυπώσεις, περασμένες και τωρινές, πρέπει να μετασχηματισθούν σε κοσμικές δυνάμεις και αυτό είναι δυνατό, αν εμείς ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΙΌΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ. Όταν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του, όταν κάποιος ζει σε κατάσταση ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ, ΕΠΑΓΡΥΠΝΟΥ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥ, τότε μετασχηματίζει αυτές τις εντυπώσεις σε κάτι διαφορετικό.
Εάν κάποιος κατορθώσει να μετασχηματίσει την ολότητα των εντυπώσεων του θα γίνει ένας αληθινός ΜΑΚΑΡΙΟΣ, διότι το ΕΙΝΑΙ θα μείνει σ' αυτόν κι αυτός στο ΕΙΝΑΙ, και τότε θα αποκτήσει πραγματική υπόσταση. Τότε ναι, θα μπορεί να ΚΑΝΕΙ, γιατί θα κατέχει το ενσαρκωμένο ΕΙΝΑΙ.
Έτσι όπως βρισκόμαστε, δεν είμαστε παρά προγραμματισμένα ρομπότ. Αυτές οι "μη χωνεμένες" εντυπώσεις, θα μείνουν αποθηκευμένες στους τρεις εγκεφάλους μας και θα επαναλαμβάνονται (εκείνες οι εντυπώσεις) από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό κατά την διάρκεια όλης της ζωής. Αυτός είναι ο μηχανισμός του Νόμου της Υποτροπής: μια επανάληψη παλιών εντυπώσεων. Πιστεύετε πως αυτό είναι ευχάριστο; Να είμαστε μηχανές, να παίζουμε ρόλο ρομπότ, να μην έχουμε το ΕΙΝΑΙ ενσαρκωμένο, να ζούμε έτσι (σαν σκιές) σ' αυτή την "κοιλάδα των δακρύων"; Πιστεύετε πως αξίζει τον κόπο να έχουμε μια τέτοια ύπαρξη; Και τι είμαστε; Άθλιες σκιές, προγραμματισμένα ρομπότ, προγραμματισμένα από τις παλιές εντυπώσεις του παρελθόντος. Όλες οι εντυπώσεις των περασμένων μας υπάρξεων που έμειναν χωρίς "να χωνευτούν" αποθηκεύτηκαν στους τρεις εγκεφάλους και τώρα επαναλαμβάνονται μηχανικά. Έτσι πράγματι μοιάζουμε με αληθινά ρομπότ. Είμαστε ρομπότ, που κινούνται μηχανικά σ' αυτή την "κοιλάδα των δακρύων".
Μέχρι πότε θα θέλετε εσείς να ζείτε μετατρεμμένοι σε ρομπότ; Μέχρι ποιο χρόνο, μέχρι ποια μέρα;
Στοχαστείτε επάνω σ' αυτό αγαπητοί μου αδελφοί, γιατί αλήθεια είναι κρίμα να είναι κανείς ρομπότ...
Ως εδώ η ομιλία μου, και τώρα πριν κλείσουμε αυτή τη διδασκαλία, αρμόζει αυτοί που θέλουν να κάνουν ερωτήσεις να τις κάνουν με απόλυτη ελευθερία, και αυτοί που δεν συμφωνούν, να πουν γιατί δεν συμφωνούν.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν μια εντύπωση μετασχηματίζεται και περνά από ΥΔΡΟΓΟΝΟ-48 σε ΥΔΡΟΓΟΝΟ-24 και έπειτα 12 και 6, μπορεί να συνεχίζει από ΥΔΡΟΓΟΝΟ-6 σε ΥΔΡΟΓΟΝΟ-3;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι μπορεί να συνεχίσει, για να θρέψει τα Υπαρξιακά Σώματα τα πιο ανυψωμένα και μέχρι ΥΔΡΟΓΟΝΟ-1 μπορεί να φτάσει. Να έχετε υπόψη σας ότι, μπορούμε να δημιουργήσουμε, όχι μόνο τα Σώματα Αστρικό, Νοητικό και Αιτιατό, αλλά επίσης μπορεί κάποιος να έχει την πολυτέλεια να δημιουργήσει τα ΤΕΣΣΕΡΑKAYAS (ΚΑΤΙΑΣ): Το NIRMANAKAYA/ το SAMBOGAKAYA, το ADDIKAYA και το DHARMAKAYA. Προφανώς, τα πολύ εκλεπτυσμένα Υδρογόνα που χρειάζονται για να θρέψουν τέτοιου επιπέδου οχήματα, πρέπει να εξέλθουν από αυτόν εδώ τον φυσικό κόσμο στο οποίο ζούμε. Πρέπει να πηγάσουν να προέλθουν από τις μετασχηματισμένες εντυπώσεις και με άλλα λόγια από το ΥΔΡΟΓΟΝΟ-48 μετασχηματισμένο, κλιμακωτά, βαθμηδόν.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, το να "χωνεύουμε" εντυπώσεις είναι απλώς μια ψυχολογική στάση, ή είναι το να σκεπτόμαστε "εδώ βρίσκομαι" διατηρώντας αυτή τη σκέψη μέσα μας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εάν εσύ λες "εδώ βρίσκομαι" ποιος το διαβεβαιώνει αυτό; Το διαβεβαιώνει απλά το ρομπότ. Το ρομπότ λέει: "Ναι, εγώ βρίσκομαι εδώ". Αλλά δεν πρόκειται γι' αυτό, πρόκειται για το να μη ξεχνά κανείς το ιδιαίτερο του ΕΙΝΑΙ, κάτι που είναι βέβαια διαφορετικό. Αυτό το ΕΙΝΑΙ ζει κανονικά στο "Γαλαξία" και δεν είναι σίγουρα ενσαρκωμένο στο ρομπότ, γιατί το ΕΓΏ και το ΕΙΝΑΙ, είναι ασυμβίβαστα. Το θέμα είναι να μη ξεχνά κανείς το ΕΙΝΑΙ. Δεν είναι το θέμα να διαβεβαιώνει το ρομπότ, αλλά να διαβεβαιώνει το ΕΙΝΑΙ, πράγμα που είναι διαφορετικό. Κάποια άλλη ερώτηση;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, μια και είναι το ανθρώπινο σώμα ή η μηχανή αυτό που μπορεί να "χωνεύει" τις εντυπώσεις, πώς τις "χωνεύει" ένας απενσαρκωμένος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τι σχέση έχουν οι απενσαρκωμένοι με το ζήτημα του ότι είμαστε ρομπότ;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι η ερώτηση μου, τίποτε περισσότερο. ..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν είναι για εντυπώσεις "αυτής της πλευράς" αυτό για το οποίο μιλώ. Η μήπως δεν έχεις καταλάβει; Εντύπωση είναι, για παράδειγμα, να βλέπεις αυτή την μηχανική συσκευή, εντύπωση είναι αυτό που τρως, αυτό που πίνεις, αυτό που φτάνει στο Νου σου δια μέσου των αισθήσεων. Όλα αυτά είναι εντυπώσεις. Εντυπώσεις είναι να υπάρχεις·, να ζεις: η χαρά, η θλίψη, αυτό που μας απασχολεί, αυτό που μας φέρνει επιθυμίες, αυτό που μας φέρνει ελπίδα, αυτό που μας φέρνει απελπισία. Όλα αυτά είναι εντυπώσεις. Τι σχέση έχουν οι απενσαρκωμένοι σ' αυτό το "έργο". Καμία. Έτσι δεν είναι;
Ότου λέμε ότι πρέπει να μετασχηματίζουμε τις εντυπώσεις, θέλουμε να πούμε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα όργανο. Ποιο; Τη Συνείδηση. Αλλά η Συνείδηση τί είναι; Γιατί υπάρχει; Η Συνείδηση είναι του ΕΙΝΑΙ, και όταν κάποιος δεν ξεχνά το ιδιαίτερο του ΕΙΝΑΙ, η Συνείδηση προφανώς λειτουργεί.
Το να μη ξεχνά κανείς το ιδιαίτερο του ΕΙΝΑΙ είναι καταπληκτικό. Γιατί υπάρχουν οι "ΠΕΣΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ"; Διότι ξέχασαν τον εαυτό τους μια στιγμή, χρόνο που αρκούσε για να πέσουν στο γκρεμό με το κεφάλι. Όταν λέω "ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ" δεν εννοώ μ' αυτό ότι πρέπει να επιβεβαιώνει η μηχανή, το ρομπότ. Όχι. "ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ" σημαίνει να μην ξεχνάτε το βαθύ Εσωτερικό σας ΕΙΝΑΙ. Σ' αυτό αναφέρομαι και το τονίζω και πρέπει να συνεννοούμαστε στο φως μιας ψυχολογίας Πειραματικής, Επαναστατικής. Καμιά άλλη ερώτηση;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, ένα πρόσωπο που ποτέ δεν έχει εμπειριώσει το ΕΙΝΑΙ και ποτέ δεν έχει δεχθεί τέτοιο είδος σπουδών, τι ψυχολογική στάση πρέπει να πάρει για να μην ξεχνά τον εαυτό του και να επαναβεβαιώνει το ΕΙΝΑΙ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Προσωπικότητα πρέπει να γίνεται κάθε φορά όλο και πιο παθητική, με το σκοπό να γίνουμε αντιληπτικοί. Όταν κάποιος γίνει αντιληπτικός, θα νιώθει κάθε φορά και περισσότερο το ΕΙΝΑΙ, μέσω. του Ανωτέρου Συγκινησιακού του Κέντρου. Γι' αυτό είναι γραμμένο: ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΚΑΘΑΡΟΙ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΟΨΟΝΤΑΙ... Πρέπει να καθαρίσουμε την καρδιά για να υπάρχει ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ πιο εξυψωμένη από την ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. Όταν υπάρχει εγκεφαλικότητα όσο και αν είναι αυτή μεγάλη, φαίνεται πολύ φτωχή μπροστά στη ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. Η Συναισθηματική νοημοσύνη επιτρέπει (σε κάποιον) να εμπειριώσει το ΕΙΝΑΙ. Εδώ σας διδάσκω λοιπόν πως επιτυγχάνεται η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης, που θα αναπτύσσεται (κάθε φορά περισσότερο) καθώς η καρδιά καθαρίζει, δηλαδή καθώς εξαλείφονται τα "ψυχικά πρόσθετα". Εάν στην αρχή ή συγκινησιακή νοημοσύνη υφίσταται μονάχα με μια μορφή σαφώς ελλειμματική αρχικά, όσο εξαλείφουμε το ΕΓΩ, αυτή η συγκινησιακή νοημοσύνη θα γίνεται κάθε φορά και πιο καθαρή, πιο ικανή...
Ας μη ξεχνάμε το ΕΙΝΑΙ, ας δίνουμε πάντοτε προσοχή στη καρδιά ώστε να είναι καθαρή και έτσι, είναι πέρα για πέρα αλήθεια, ότι δε θα δημιουργήσουμε νέα ΕΓΩ. Αλλά ενώ εμείς ξεχνάμε το ΕΙΝΑΙ, οι εντυπώσεις θα φτάνουν στο Νου και θα μένουν "αχώνευτες". Τότε αυτές θα μετατραπούν σε καινούργια "ΕΓΩ" ή θα ενισχύσουν τα ήδη εγκαθιδρυμένα στους πέντε κυλίνδρους της οργανικής μηχανής. Αυτό είναι προφανές.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, μερικές φορές, για παράδειγμα νιώθουμε ότι δρα το "ΕΓΩ" του θυμού. Κάποιος έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει θυμό και θέλει να κατανόησει το φαινόμενο που τον προκαλεί. Ωστόσο στην αρχή, δεν αισθάνεται κανείς δυνατός γιατί αυτό το "ΕΓΩ" είναι πιο ισχυρό από ότι η επιθυμία του να το παρατηρήσει. Τί μπορούμε να κάνουμε σ' αυτή την περίπτωση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Προφανώς το "ΕΓΩ" του θυμού, απόλυτα εγκαθιδρυμένο στους πέντε κυλίνδρους, έχει μετατραπεί (στη περίπτωση αυτή) σε αφέντη και κύριο όλης της μηχανής. Ωστόσο, υφίσταται ένα μικρό περιθώριο (σίγουρα πολύ περιορισμένο) ελευθερίας. Μιλώντας με αναλογίες, θα λέγαμε ότι αυτό το περιθώριο είναι τόσο μικρό, όσο αυτό που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα σε ένα βιολί και τη θήκη που το περιέχει. Είναι πολύ περιορισμένο, στ' αλήθεια, αλλά αν το χρησιμοποιήσουμε έξυπνα, μπορεί να μεγαλώσει. Πρέπει να επικαλεσθούμε τον ΠΡΟΔΗΛΟ ΑΥΤΟΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ και πρέπει να επικαλεσθούμε επίσης την αυτοπαρατήρηση. Να παρατηρήσουμε αυτό το "ΕΓΩ" του θυμού σε δράση. Όταν κάποιος αυτοπαρατηρείται κατά την διάρκεια μιας εφόδου του θυμού, καταλαβαίνει ότι κάτι, κάτι διαφορετικό απ' αυτόν, έχει μπει στους εγκεφάλους του, και τους σφετερίζεται. Εάν κανείς έχει διαπιστώσει (κατά την διάρκεια της αυτοπαρατήρησης) αυτή την πραγματικότητα, μπορεί να κάνει ένα άλλο βήμα που είναι αυτό του ΠΡΟΔΗΛΟΥ ΑΥΤΟΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, και αν μέσω του ΠΡΟΔΗΛΟΥ ΑΥΤΟΣΤΟΧΑΣΜΟΥ, φτάνει στο συμπέρασμα ότι ένα δαιμόνιο του θυμού τον αντιπροσωπεύει, τότε μπορεί να κάνει το τρίτο βήμα, του εσωτερικού βαθιού διαλογισμού.
Μέσα από τον διαλογισμό έρχεται η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: Πρέπει να ρίξει φως επάνω σ' αυτόν τον εξυπνάκια, να φωτίσει τον Νου επάνω σ' αυτό που συνέβη ώστε να αναβλύσει ο θυμός, και έτσι θα κατορθώσει να ανακαλύψει ότι αυτό το "ΕΓΩ" του θυμού έχει άλλες ρίζες (μπορεί να είναι η ΑΥΤΟΑΓΑΠΗ μπορεί να συμβαίνει το ότι κάποιος μας πλήγωσε την αυτοαγάπη, ή μπορεί να είναι ότι κάποιος μας πλήγωσε την ευθιξία, ή ότι μας πλήγωσε την ματαιοδοξία, κ.τ.λ.) Εάν κάποιος λοιπόν, καταφέρει να ανακαλύψει την αιτία αυτού του θυμού, τότε κατανοεί ότι αυτός ο θυμός είναι βλακώδης. Και αν κάποιος κατανοήσει ότι αυτός ο θυμός είναι βλακώδης, βρίσκεται κοντά στο να τον αποσυνθέσει. Μένει πια να επικαλεσθεί την Κουνταλίνη-Σάκτι, για να αποσυνθέσει αυτό το συγκεκριμένο "ψυχικό πρόσθετο". Είμαι βέβαιος ότι αυτή θα μας βοηθήσει κατά την διαδικασία της αποσύνθεσης. Αυτός είναι ο προφανής δρόμος που πρέπει να ακολουθούμε. Καμιά άλλη ερώτηση;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, στο μετασχηματισμό ή "πέψη" των εντυπώσεων, τι ρόλο παίζει η Έμπνευση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι Αδελφοί Μυημένοι, λένε ότι είναι τρεις οι σκάλες που οδηγούν στη Μύηση: Φαντασία, Έμπνευση και Διαίσθηση (αυτό είναι το κλειδί).
Όλοι οι Αδελφοί είναι γεμάτοι Έμπνευση (αυτό είναι αναμφίβολο) αλλά, άλλο πράγμα είναι η Έμπνευση και άλλο η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Θα μπορούσε κάποιος να νιώθει εμπνευσμένος, αλλά αν δεν επιτύχει την εξάλειψη των "ΕΓΏ" η Συνείδηση δεν είναι αντικειμενική. Δηλαδή, εάν η Συνείδηση του δεν είναι αντικειμενική, ακόμα κι αν αισθάνεται εμπνευσμένος δε θα φτάσει στη ΦΩΤΙΣΗ απ' αυτό μόνο το λόγο. Για να φτάσει κανείς στη φώτιση, χρειάζεται να εξαφανισθούν τα "ψυχικά πρόσθετα". Μόνο αν εξαφανισθούν, αποσυντεθούν τα "ψυχικά πρόσθετα" αναβλύζει μέσα μας η αυθεντική ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ, που οδηγεί κάποιον στην πιο εξυψωμένη σκάλα της Διαίσθησης.
Πρέπει να αποσυνθέσουμε τα "ψυχικά πρόσθετα" και δεν θα μπορούσαμε να τα αποσυνθέσουμε εάν δεν ζούμε σε κατάσταση ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ, ΕΠΑΓΡΥΠΝΟΥ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥ. Κάποια άλλη ερώτηση;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Στην ψυχολογική δουλειά για την εξάλειψη του "ΕΓΩ", τι ρόλο αναλαμβάνει η δύναμη του Τρίτου Λόγου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπάρχει ένα TRIMURTI πολύ εξυψωμένο που είναι ο Πατέρας, ο Λόγος και το Άγιο Πνεύμα. Αναμφισβήτητα, το Άγιο Πνεύμα είναι η σεξουαλική δύναμη που αναπτύσσεται, που ξεδιπλώνεται και προοδεύει στο "Αναμμένο Σιδηρουργείο του Ηφαίστου" Εάν -εμείς επικαλεσθούμε τη Σάκτι-Κουνταλίνη, ακριβώς κατά τη διάρκεια της εργασίας στο "Σιδηρουργείο των Κυκλώπων" αυτή θα μας συμπαρασταθεί, ενισχύοντας την δύναμη του Τρίτου Λόγου, δηλαδή του Αγίου Πνεύματος. Αυτή θα αποσυνθέσει, πολύ γρήγορα το "ψυχικό πρόσθετο" που εκδηλώνεται με μορφή ελαττώματος. Έτσι είναι το πώς το Άγιο Πνεύμα, ο Σίβα, ή Τρίτος Λόγος, όπως λες, εξασκεί το ρόλο του στη δουλειά της αποσύνθεσης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η σεξουαλική δύναμη, δε θα δούλευε, αν δεν υπήρχε αποσύνθεση του Εγώ και πολύ περισσότερο "πέψη" των εντυπώσεων;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο ASHIATA SHIEMASH, ο μεγάλος Αβατάρας της Βαβυλωνίας, αναντίρρητα είχε επιτύχει την ολοκληρωτική αποσύνθεση όλων των "ψυχικών πρόσθετων". Έτσι λοιπόν αυτός δεν ξεχνούσε του εαυτό του. Από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό δέχονταν και "χώνευε" τις εντυπώσεις. Χάρη σ' αυτό μετατράπηκε στον ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. Αυτό είναι όλο...
Samael Aun Weor
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ