Γράφει και αναλύει: Λευτέρης Γκίνης 24-6-2013
1)Έχω αναφερθεί και παλαιότερα για τον ύπουλο ρόλο της Ευρωπαϊκής ένωσης σε σχέση με τα κράτη του Ευρωπαϊκού νότου.
Όμως αυτή την φορά θα ήθελα να αναφερθώ και πάλι στην σχέση αυτή, μιάς και η γενικότερη γεωπολιτική και οικονομική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αναλογιζόμαστε το παρελθόν και το μέλλον μας.
Η Ελλάδα από την περίοδο της Τουρκικής απελευθέρωσης και μετά ήταν πάντοτε υπόδουλη σε κάποια μεγάλη δύναμη, ανάλογα με συμφέροντα τους (οικονομικά και γεωπολιτικά), μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έκανε δυναμικά την εμφάνισή της η Αμερική, όλοι οι Έλληνες, έχοντας πλήρη άγνοια των γεωπολιτικών τεκταινόμενων, και αντιμετωπίζοντας τον ψυχρό πόλεμο περισσότερο σαν ένα γεωπολιτικό παιχνίδι δύο μεγάλων δυνάμεων αδιαφόρησε παντελώς για την δική της γεωπολιτική θέση, δηλαδή τον ρόλο της πάνω στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα.
Η Ελλάδα μπλεγμένη (εντέχνως) από τους πάτρωνές της σε μία καταστροφική εσωστρέφεια άφησε όλες τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις της ανεκμετάλλευτες, δίνοντας έτσι το «πάνω χέρι» στους οικονομικούς δολοφόνους της Δύσης, εφαρμόζοντας το περίφημο δόγμα Καραμανλή «ανοίκομεν εις την Δύσην».
Βέβαια εδώ θα υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις για τον γεωπολιτικό μονόδρομο που παίρναμε, και βέβαια δεν θα επιμείνω επ’ αυτού περισσότερο διότι είναι και εκτός του παρόντος κειμένου, όμως θα καταστήσω σαφές ότι αυτή η αντίληψη εδραιωμένη στην πολιτική των Ελλήνων τους κατέστησε άβουλους και έρμαια των σχεδίων της Δύσης.
Τους απομάκρυνε από την δυνατότητα να δουν την αναπτυσσόμενη κακή κοινωνική δομή της χώρας, κατέστησε τους πολίτες (το εν δυνάμει εκλογικό σώμα) άβουλο πρόβατο στα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα αλλότριων δυνάμεων και σχεδίων.
Η όποια δυνατότητα υπήρχε για την αλλαγή της κοινωνικής δομής, με αιχμή του δόρατος την αλλαγή της δημόσιας διοίκησης εξανεμίστηκε μέσα στην δύνη του στείρου κομματικού ανταγωνισμού, ανάλωσαν οι κατά καιρούς κυβερνόντες τις δυνάμεις τους στην δημιουργία κομματικών στρατών για μία βέβαιη επανεκλογή αδιαφορώντας για το μέλλον αυτής της χώρας.
2)Υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα μεγάλων πολιτικών ονομάτων οι οποίοι άφησαν πίσω τους μόνον στάχτη και καμένη γη, έχοντας επιτύχει την παράδοση των κομματικών «καρεκλών» τους στους απογόνους τους.
Στους απογόνους τους οι οποίοι είναι ειδικά εκπαιδευμένοι στην Αμερική αλλά με παντελή έλλειψη μόρφωσης, με πλήρη δηλαδή απουσία Ελληνικής παιδείας.
Αυτά λοιπόν τα άτομα ερχόμενα στην Ελλάδα έλαβαν υψηλές κυβερνητικές θέσεις όντες Αμερικανοτραφείς και με «σύγχρονες» ιδέες για ένα μοντέρνο κοινωνικό κράτος (όχι για το έθνος των Ελλήνων).
Οι επιδόσεις τους ήταν κατευθυνόμενες από εξωθεσμικά κέντρα, έτσι ώστε η θέληση του εκλογικού σώματος ποτέ να μην λαμβάνεται υπ’ όψιν, έστι ώστε τα όνειρα του απλού καθημερινού Έλληνα να γίνονται «έπεα πτερόεντα» στον Βαλκανικό ουρανό.
Το ψέμα και η απάτη, σαν εισαγόμενο είδος, από τις ξένες προς τα Ελληνικά δεδομένα, δυνάμεις μαζί με την εκρίζωση της Ελληνικής παιδείας (παντελής έλλειψη μόρφωσης) κατέστησαν το εκλογικό άβουλο όργανο στην αναζήτηση της καθημερινότητάς του.
Έβγαλαν μέσα από την ψυχή του Έλληνα την πεποίθηση ότι έχει στα χέρια του το απόλυτο όπλο της ψήφου, καθιστώντας την ένα άχρηστο εορταστικό γεγονός προς τέρψη των κομματικών μαζών.
Όταν και αυτή η τέρψη έχασε το σκοπό της, έπαψε η ψήφος του εκλογικού σώματος να έχει την παραμικρή σημασία.
Σήμερα (εν έτει σωτηρίω 2013) βλέπουμε και ζούμε αυτή την έκπτωση αξιών και θεσμών, παρατηρούμε επίσης την αδυναμία των ανθρώπων να κατανοήσουν ότι, ο πολιτικός που ήταν τόσο καιρό δίπλα τους δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά ένας πουλημένος καραγκιόζης του αίσχιστου είδους, στο κοινωνικό χάος που έντεχνα πέρασαν οι (επί τόσα χρόνια) κυβερνόντες και το οποίο έχει φέρει σε πλήρη απελπισία τον λαό, ο πολίτης (το εν δυνάμει μέλλος του εκλογικού σώματος) προκειμένου να κρατηθεί εν ζωή απλώνει το χέρι του και συναντά μόνον το χέρι του προδότη τον οποίο δεν έχει την ικανότητα να ξεχωρίσει και να αποβάλει.
Στην αρχή αναφερθήκαμε στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας οι οποίες έντεχνα απεκρύβησαν για να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης των γνωστών «πατρώνων» της χώρας, εδώ φαίνεται διαχρονικά το μεγάλο
3)έγκλημα των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών, από την εποχή της Τουρκικής απελευθέρωσης μέχρι σήμερα.
Άνθρωποι άμεσα εξαρτημένοι από τον Βασιλιά (με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει) προκειμένου να απολάβουν τα μέγιστα από την προδοσία δεν ελοιδόρησαν προ ουδενός, έβαλαν το χέρι τους πολύ βαθιά στην τσέπη του λαού τον οποίο υπερχρέωσαν με άμεσο όφελος το αφεντικό τους και έμμεσο όφελος την δική τους τσέπη.
Η κατάσταση αυτή έγινε συνθήκη και μετά την αναχώρηση του Βασιλιά και την έλευση του Δημοκρατικού πολιτεύματος, δηλαδή μια πολιτειακή κατάσταση την οποία όλοι θα έπρεπε να σέβονται και να ακολουθούν πιστά τους κανόνες της τους οποίους εθέσπισαν, αυτοί έκαμαν το εντελώς αντίθετο.
Μετέτρεψαν σε φορέα ασυδοσίας και κοινωνικού εμπαιγμού το Σύνταγμα και τους νόμους του, μετατρέποντας το σε μία οιονεί παρά φύσην συνθήκη εφαρμοζόμενη σε όλους τους πολίτες προκειμένου να τους κρατούν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους.
Το πανηγύρι της καταστροφής του Έθνους αλλά και του παρά φύσην βιασμού της κοινωνίας και των θεσμών της συνεχίζεται με την ανάδειξη (κατά συνθήκη) διαφόρων ψευδών διλλημάτων μη εχόντων λογική απάντηση διότι εκ φύσεώς των ήσαν ψευδή.
Σ’ αυτά λοιπόν τα διλλήματα έδινα και δίνουν απαντήσεις οι ίδιοι ψεύτες που τα έθεσαν προσπαθώντας να πείσουν τον Ελληνικό λαό ότι «αυτοί» είναι και οι μόνοι άξιοι να τα λύσουν, δηλαδή οι ψεύτες να λύσουν τα ψευδοδιλλήματα.
Και δυστυχώς ο λαός συνέχισε να τους πιστεύει και να τους ακολουθεί συνέχισε να τους επιλέγει συνέχισε να τους δείχνει εμπιστοσύνη και να τους δίνει το δικαίωμα να ορίζουν τις ζωές τους και το μέλλον των ιδίων και των παιδιών τους.
Ένα από τα μεγάλα κα πλέον τρανταχτά ψευδοδιλλήματα ήταν και είναι αυτό της παραμονής στο Ευρωπαϊκό νόμισμα ή την επιστροφή σε Εθνικό νόμισμα.
Μέσα από διαλέξεις και αναφορές και αναλύσεις έχει καταστεί σαφές ότι η πλέον εγκληματική απόφαση είναι να μείνουμε στο Ευρωπαϊκό νόμισμα, και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι το νόμισμα αυτό δεν ανταποδίδει
4)τον κόπο της εργασίας των Ελλήνων, δεν βλέπει σε κάποιο κρατικό ταμείο με ένα συγκεκριμένο αντίκρισμα (οικονομικό).
Είναι απλά χρήματα δανεικά τα οποία μας τα δίνουν οι δάνειες δυνάμεις της Ευρώπης για να είμαστε αιωνίως υπό τον ζυγό τους και να έχουν πάντοτε την δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τις πλουτοπαραγωγικέ πηγές της Ελλάδας.
Έχουν κατατεθεί πολλά εκφοβιστικά διλλήματα για το μέλλον της χώρας και για την απόλυτη καταστροφή της και για την άμεση πτώχευση και, και ,και πολλά τέτοια ψέματα, και έχουν μεταδοθεί με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να γίνουν πιστευτά ακόμα και από άτομα με νοητικό δείκτη μεγαλύτερο του μέσου.
Κανείς όμως δεν έκατσε για ένα μόνον δευτερόλεπτο και να σκεφθεί ότι η παραγωγή της κάθε χώρας έχει αξία μόνον όταν βλέπει άμεσα τον Εθνικό της πλούτο, είτε με θετικό πρόσημο είτε με αρνητικό.
Όταν δεν υπάρχει Εθνικός πλούτος, και δεν υπάρχει εφόσον το παραγόμενο προϊόν καλύπτει μόνο τις εσωτερικές ανάγκες της Ελληνικής αγοράς και τίποτα ποιο πέρα, αυτό άμεσα σημαίνει ότι το όποιο νόμισμα απλά ανακυκλώνεται και φθείρεται μέσα από την φορολογία, και μάλιστα όταν αυτή είναι παράλογη τότε το μέλλον του όποιου «δάνειου» κεφαλαίου είναι απλά μία τονωτική ένεση για να βγάλουμε την επόμενη μέρα.
Σε αυτή λοιπόν την κατάσταση έχουν φέρει την Ελλάδα όλα αυτά τα κοινωνικοπολιτικά «αθύρματα» που θέλουν να λέγονται πολιτική ηγεσία.
Ψεύτες, δοσίλογοι, υποτελείς ξένων συμφερόντων, οικονομικοί εγκληματίες, κοινωνικοί δολοφόνοι, ανάξιοι ενός μεγάλου Έθνους που λέγεται Ελλάδα, μας σέρνουν στο άρμα της «παγκοσμιοποίησης» υπό την μία ή την άλλη παγκόσμια ηγεσία, σάπια και αυτή ως έχει σήμερα.
Πότε άραγε ο Έλληνας θα ξυπνήσει για να καταλάβει ότι το συμφέρον του είναι να τους πετάξει όλους στον καιάδα και να δώσει την δύναμη σε νέους άφθαρτους πολιτικούς μέσα από μία νέα ευέλικτη δημόσια διοίκηση, δίνοντας έμφαση και ίδια κεφάλαια (από Εθνικό νόμισμα) στην περιφέρεια να κάνουν πράξη την ανάπτυξη.
------------------------------
Αθήνα 24-6-2013
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ