Του Θανάση Καρτερού
Το ΔΝΤ μετανιώνει, αν και με όχι πολύ μεγάλο ζήλο, για το πρόγραμμα σωτηρίας που χαντάκωσε την Ελλάδα. Η Κομισιόν όμως δεν μετανιώνει και δηλώνει ότι διαφωνεί, και μάλιστα θεμελιωδώς, με όποιον μετανιώνει. Και ο Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας επίσης δεν μετανιώνει για τίποτε - όλα όσα κάναμε στην Ελλάδα καλώς καμωμένα, δηλώνει αυτός.
Το ΔΝΤ πάντως μετριάζει τη μετάνοιά του, γιατί όπως λέει, με όσα έκαναν στην Ελλάδα έδωσαν χρόνο στην Ευρώπη να προετοιμαστεί για όσα έρχονταν. Η Κομισιόν πάλι λέει περίπου τα ίδια - αν κάναμε κούρεμα το 2010, όπως διατείνεται το ΔΝΤ, θα πάθαινε ζημιά η Ευρώπη. Ενώ με όσα κάναμε τη ζημιά την έπαθε κυρίως η Ελλάδα - αυτό εννοεί. Και για να συμπληρωθεί αυτή η ωραία ατμόσφαιρα, ο εκπρόσωπος της Λαγκάρντ έσπευσε να μειώσει ακόμα περισσότερο τον ζήλο της αυτοκριτικής μετά την αγριάδα της Κομισιόν.
Καλά και ενδιαφέροντα όλα αυτά και ακόμα καλύτερη η προσπάθεια να διερευνηθούν τα κίνητρα της μετάνοιας και της μη μετάνοιας και οι αντιθέσεις μετανοούντων και μη - υπάρχει πάπλωμα και σ' αυτόν τον καυγά. Τελικώς όμως αυτό που έχει σημασία είναι ότι, μεταξύ μετανοίας και μη μετανοίας, όλοι τους ομονοούν σε ένα ζήτημα: Η Ελλάδα τα πάει καλά με το πρόγραμμα προσαρμογής που της φορέσαμε και πρέπει να το συνεχίσει με μεγαλύτερο ζήλο. Αυτό είπε η Λαγκάρντ, αυτό επαναλαμβάνουν οι εκπρόσωποι της Κομισιόν, αυτό εξηγεί σε κάθε ευκαιρία και ο Ντράγκι.
Και επίσης, λάθος -ξελάθος, μετάνοια- ξεμετάνοια, αυτό λέει και ο δικός μας Σαμαράς. Ο οποίος καθόλου δεν δείχνει να μετανοεί για το γεγονός ότι μετάνιωσε που κάποτε επέκρινε τα Μνημόνια και την πολιτική που αυτά επιβάλλουν. Είναι μάλιστα τόσο αμετανόητος για τη μετάνοια, ώστε μας πληροφόρησε από τη Φινλανδία ότι από το Grexit περνάμε τώρα στο Greecovery - και γαμώ τις λέξεις δηλαδή.
Τούτων δοθέντων συνεχίζουμε στον ίδιο λάθος δρόμο, που δεν είναι και εντελώς λάθος, αλλά είναι λάθος να μην αναγνωρίζουμε ότι είναι και λίγο λάθος - για να μη μιλήσουμε για τα μεγάλα λάθη που κάναμε εμείς ως λαός και ως άνθρωποι, στα οποία συμφωνούν όλοι συν ο Πάγκαλος.
Το ΔΝΤ πάντως μετριάζει τη μετάνοιά του, γιατί όπως λέει, με όσα έκαναν στην Ελλάδα έδωσαν χρόνο στην Ευρώπη να προετοιμαστεί για όσα έρχονταν. Η Κομισιόν πάλι λέει περίπου τα ίδια - αν κάναμε κούρεμα το 2010, όπως διατείνεται το ΔΝΤ, θα πάθαινε ζημιά η Ευρώπη. Ενώ με όσα κάναμε τη ζημιά την έπαθε κυρίως η Ελλάδα - αυτό εννοεί. Και για να συμπληρωθεί αυτή η ωραία ατμόσφαιρα, ο εκπρόσωπος της Λαγκάρντ έσπευσε να μειώσει ακόμα περισσότερο τον ζήλο της αυτοκριτικής μετά την αγριάδα της Κομισιόν.
Καλά και ενδιαφέροντα όλα αυτά και ακόμα καλύτερη η προσπάθεια να διερευνηθούν τα κίνητρα της μετάνοιας και της μη μετάνοιας και οι αντιθέσεις μετανοούντων και μη - υπάρχει πάπλωμα και σ' αυτόν τον καυγά. Τελικώς όμως αυτό που έχει σημασία είναι ότι, μεταξύ μετανοίας και μη μετανοίας, όλοι τους ομονοούν σε ένα ζήτημα: Η Ελλάδα τα πάει καλά με το πρόγραμμα προσαρμογής που της φορέσαμε και πρέπει να το συνεχίσει με μεγαλύτερο ζήλο. Αυτό είπε η Λαγκάρντ, αυτό επαναλαμβάνουν οι εκπρόσωποι της Κομισιόν, αυτό εξηγεί σε κάθε ευκαιρία και ο Ντράγκι.
Και επίσης, λάθος -ξελάθος, μετάνοια- ξεμετάνοια, αυτό λέει και ο δικός μας Σαμαράς. Ο οποίος καθόλου δεν δείχνει να μετανοεί για το γεγονός ότι μετάνιωσε που κάποτε επέκρινε τα Μνημόνια και την πολιτική που αυτά επιβάλλουν. Είναι μάλιστα τόσο αμετανόητος για τη μετάνοια, ώστε μας πληροφόρησε από τη Φινλανδία ότι από το Grexit περνάμε τώρα στο Greecovery - και γαμώ τις λέξεις δηλαδή.
Τούτων δοθέντων συνεχίζουμε στον ίδιο λάθος δρόμο, που δεν είναι και εντελώς λάθος, αλλά είναι λάθος να μην αναγνωρίζουμε ότι είναι και λίγο λάθος - για να μη μιλήσουμε για τα μεγάλα λάθη που κάναμε εμείς ως λαός και ως άνθρωποι, στα οποία συμφωνούν όλοι συν ο Πάγκαλος.
Το ηθικό δίδαγμα; Αυτά που λες εγώ τ' ακούω βερεσέ - σκάσε και πλήρωνε...
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ