Όταν παρατηρείς ένα βρέφος, ενώ γνωρίζεις ότι είναι ένα ατελές Ον, νιώθεις συγχρόνως και την Πληρότητά του... Μέσα του ο Θεός δεν αναπαύεται, δρα συνεχώς...
Αντίθετα αν παρατηρείς έναν άνθρωπο, ενώ γνωρίζεις ότι είναι ένα τέλειο Ον, νιώθεις συγχρόνως και την έλλειψή του... Μέσα του ο Θεός αναπαύεται, δεν δρα... το τέλειο και το ατελές σηματοδοτούν μόνο τα επίπεδα αυτάρκειας
Ένα αυτάρκες Ον είναι ένα τέλειο Ον... Μέσα του ο Θεός αναπαύεται και δρα συγχρόνως και έτσι η Ζωή βρίσκει τις ισορροπίες της... Έτσι ο Άνθρωπος ορίζει το τέλος του πόνου...Όταν δεν έχει ανάγκη να γεμίσει κανένα κενό και μείνει δημιουργικά στο "τίποτα" Ο Δρόμος του μυστικιστή, δεν είναι παρά ο Δρόμος της ανοιχτής Καρδιάς…