Η αμφιβολία ασκεί μεγάλη δύναμη μέσα μας αφού μας εμποδίζει να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας και μας εμποδίζει να προχωρήσουμε και να δημιουργήσουμε .Σκεφτόμαστε να δημιουργήσουμε κάτι και τσουπ η αμφιβολία μπαίνει στη μέση.
-θα τα καταφέρω;
- Κι αν οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες και συναντήσω εμπόδια; Και πολλά άλλα σενάρια αποτυχίας τα οποία παρεμβάλλονται συνεχώς , σε ό,τι θέλουμε να δημιουργήσουμε και δεν μας αφήνουν να χαρούμε και να απολαύσουμε τη ζωή μας. Στο βάθος της καρδιάς μας βέβαια γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό το παιχνίδι της αμφιβολίας και το βλέπουμε αλλά ακόμα δυσκολευόμαστε να απελευθερωθούμε απ¨αυτό.Και μιας και μίλησα για καρδιά , η καρδιά μας είναι ο δικό μας σύμμαχος , γιατί η καρδιά είναι καθαρή , ειλικρινής και μπορούμε να την εμπιστευτούμε.
-Ποιός είναι ο σύμμαχος της αμφιβολίας ; Μα φυσικά το μυαλό μας και η λογική.
Πρόσεξες πόσο μεγάλα και καταστρέπτικά σενάρια κατασκευάζει πάντα το μυαλό και με πόσο μεγάλη ικανοποιήση μας τα προσφέρει ; Πρόσεξες επίσης ότι ενώ πολλές φορές έχουμε πολύ καλή διάθεση , αρκεί μια σκεψη ανησυχίας ή φόβου κι αμέσως και η καλή μας διάαθεση γίνεται καπνός;
Πρέπει να κατανοήσουμε λοιπόν ότι η αμφιβολία είναι δική μας , είναι μέσα μας , έχει ποτίσει το είναι μας και είναι μέρος της ανθρώπινης πτυχής μας.
Τι κάνουμε εδώ ; Πώς απελευθερωνώμαστε από την αμφιβολία;
Το μεγαλύτερο λάθος θα είναι να της αντισταθούμε και να την πολεμήσουε γιατι γνωρίζουμε ότι όπου υπάρχει σύγκρουση , υπάρχει και μεγάλη αντιίσταση ενέργειας. Επίσης όπου στρέψουμε την προσοχή μας , βάζουμε και την ενέργεια μας , οπότε το μόνο που θα καταφέρνουμε αν την πολεμήσουμε είναι να την ενισχύσουμε αφού θα έχουμε συνεχώς στραμμένη την προσοχή μας πάνω της.
Ο πιο υγιής τρόπος ν΄ απελευθερώσουμε την αμφιβολία μας είναι η αποδοχή! Να αποδεχθούμε την αμφιβολία μας και ν¨αναλάβουμε την ευθύνη ότι είναι η ενέργεια μας , ότι είναι δική μας , είναι κομμάτι μας και είναι μέσα μας . Να την συμπεριφερθούμε όπως και συμπεριφερόμαστε σε οποιοδήποτε κομμάτι του εαυτού μας , οποιαδήποτε πτυχή του εαυτού μας , με αγάπη και ευγνωμωσύνη!
Ας μην ξεχνάμε ότι χάρη στη δική της παρέμβαση , εμείς προχώρήσαμε .Γι αυτό κάθε φορά που βλέπουμε και παίζει το παιχνίδι της να της χαμογελάμε με αποδοχή για τον ρόλο της και να μην αχολούμαστε περισσότερο μαζί της. Με αυτό τον τρόπο σιγά – σγά αποδύναμώνεται, αφου αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί πια να μας ελέγξει και να μας επηρεάσει.
Από το βιβλίο της ΚΑΙΤΗΣ ΤΣΩΛΗ – ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΕ ΣΤΗ ΓΗ !