Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθρέφτη
Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά
νά ναυαγήσεις, πώς
Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν μέσα στό
κοστούμι τους, μές στή βαθιά τους πολυθρόνα,
πολλοί πού γιά πάντα τούς σκέπασε τό
πουπουλένιο πάπλωμά τους.
Πλῆθος ἀμέτρητο πνίγηκαν μέσα στή σούπα τους,
σ’ ἕνα κουτάλι του γλυκοῦ...
Ἄς εἶναι γλυκός ὁ ὕπνος τους ἐκεῖ
βαθιά πού κοιμοῦνται, ἅς εἶναι γλυκός κι
ἀνόνειρος.
Κι ἅς εἶναι ἐλαφρύ τό νοικοκυριό πού τούς
σκεπάζει.
Ποίηση: Αργύρης Χιόνης 1943-20011
Τhe wave by Gustave Courbet 1866
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ