Πόσοι απο εμάς καταλαβαίνουν πραγματικά τι εστί το Γνώθι σεαυτόν?
Οι περισσότεροι θα απαντήσουμε- γνώρισε τον εαυτό σου και κει όλα τελειώνουν.
Πως να γνωρίσεις τον εαυτό σου?
Εδώ ο καθένας θα πει ότι του κατέβει, χωρίς να εφαρμόσει ποτέ στην πράξη αυτό που είπε…
Είμαστε είδος του μπλά - μπλά - μπλού…
Του φαίνεσθαι και όχι του είναι.
Της εντύπωσης και όχι της αλλαγής.
Του ψέματος και όχι της αλήθειας.
Φοβόμαστε κατά βάθος το γνώθι σεαυτόν.
Το αποφεύγουμε σαν ο διάολος το λιβάνι.
Γιατί?
Διότι θα χρειαστεί να τα βάλουμε με τον διάολό μας, που φώλιασε μέσα μας και το όνομά του είναι ΑΜΑΡΤΙΑ.
Διότι έτσι θα φανεί η έκταση της δουλειάς που πρέπει να κάνουμε με τον εαυτό μας.
Είμαστε προς το παρόν τεμπέλες ψυχές.
Ψυχές της κατανάλωσης και λιγότερο της προσφοράς.
Ψυχές της καλοπέρασης και λιγότερο της δουλειάς.
Ψυχούλες…
Η αμαρτία αφορά μόνο τις ψυχούλες.
Το γνώθι σεαυτόν είναι άμεσα συνυφασμένο με την δουλειά με τον εαυτό σου.
Γνώθι σεαυτόν = δουλειά + κατανόηση.
Δουλειά και κατανόηση ταυτόχρονα.
Χωρίς κατανόηση δεν γίνεται δουλειά ή γίνεται δουλειά στο βρόντο.
Χωρίς δουλειά δεν γίνεται κατανόηση ή γίνεται παρανόηση.
ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ = ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ + ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.
Το γνώθι σεαυτόν προϋποθέτει υποχρεωτικά την γνώση.
Την γνώση της ατελούς ανθρώπινης ψυχής.
Δηλαδή της ψυχούλας…
Βασικά η επιστήμη της Ψυχολογίας μελετά, ταξινομεί και ασχολείται με τις κλασικές ατελείς ψυχούλες.
Αυτές χειρίζεται.
Με αυτές δουλεύει.
Αυτές τις κατανοεί, διότι με λίγη μελέτη και παρατήρηση εύκολα τις «ζωγραφίζει».
Την πραγματικά αυτοτελή Ψυχή φοβάται και αποφεύγει η Ψυχολογία.
Γι’ αυτήν είναι ανεξήγητη, ασύλληπτη, ακατανόητη και προκαλεί τον φόβο.
Ενώπιον της αυτοτελούς Ψυχής καταρρέει και εξαφανίζεται η κλασική Ψυχολογία.
Πνευματική ανατομία της ψυχούλας εν συνεχεία:
… Υπάρχει η ζήλια, υπάρχει και η επιθετικότητα προς την Αγάπη.
Η επιφανειακή ζήλια- στην ουσία είναι υπεράσπιση της περιοχής της αγάπης, απ’ αυτήν πάσχουν οι γυναίκες και οι άνδρες, που είναι προσδεδεμένοι στις επιθυμίες τους, εξαρτημένοι από τις επιθυμίες τους.
Αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο φυσιολογικό.
Η επιφανειακή, δηλαδή η κατά καιρούς ήπια ζήλια είναι φυσιολογική και δεν δηλητηριάζει τις στρατηγικές δομές της ψυχής, δεν παραμορφώνει την πνευματική της ανατομία.
Ο βαθύς εσωτερικός θυμός, η ζήλια, ο φόβος- είναι ήδη επιθετικότητα.
Επιθετικότητα σημαίνει ότι η πνευματική δηλητηρίαση της ψυχής έχει ήδη συντελεστεί, η πνευματική ανατομία της έχει ήδη παραμορφωθεί.
Ποια είναι η εικόνα της υγιούς πνευματικής ανατομίας της ψυχής?
Είναι η ικανότητα να τηρείς επιφανειακά την ανθρώπινη λογική, ενώ βαθιά μέσα σου να διατηρείς την αγάπη.
Μόνο αυτό το σχήμα φέρνει την ανάπτυξη.
Όλα τα άλλα σχήματα στο τέλος καταλήγουν σε εκφυλισμό και οπισθοδρόμηση.
Εάν αφήνουμε να εισχωρήσει βαθιά μέσα μας η επιθετικότητα, τότε ο βαθμός αυτής της επιθετικότητας καθορίζει την έκταση της δουλειάς με τον εαυτό σου, που χρειάζεται να γίνει.
Πνευματικής ανατομίας της ψυχής η συνέχεια…
Μέσα στην ψυχή υπάρχουν τα επιφανειακά στρώματα του ανθρώπινου, που συνδέεται με τον υλικό παράγοντα, υπάρχουν και τα βαθιά, τα πιο επικίνδυνα στρώματα, που συνδέονται με τον πνευματικό παράγοντα.
Τα πνευματικά στρώματα, τα πιο λεπτά και τα πιο πανίσχυρα συνδέονται με τα στρώματα του χρόνου - παρελθόν, παρόν, μέλλον και με το άχρονο, δηλαδή την Αιωνιότητα…
Το βαθύτερο πνευματικό στρώμα της ψυχής είναι συνδεδεμένο άμεσα με την Αιωνιότητα, είναι και το ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
Κανείς δεν μπορεί να το αγγίξει, δηλαδή να εισχωρήσει εκεί ατιμώρητα.
Αν δεν είσαι έτοιμος- όταν το ακουμπήσεις, θα πεθάνεις κεραυνοβόλα.
Εδώ επικρατεί η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΑΓΑΠΗ, είναι η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ και αλίμονο στον βέβηλο, που θα τολμήσει να εισέλθει εκεί ακάθαρτος…
Είναι η Περιοχή της καθαρής ενέργειας, τόσο λεπτής και ισχυρής, που δεν μπορεί να φαντασθεί ο νους του ανθρώπου.
Η επαφή με αυτή την ενέργεια είναι ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ.
Ο υλικός μας κόσμος, τρέφεται από αυτήν την Ενέργεια ενεργειών, από την Μάνα του Παντός,
Αλλά δεν την λαμβάνει στην καθαρή της, αμόλυντη μορφή, διότι η πεντακάθαρη ενέργεια αυτή λιώνει τα πάντα ενώπιόν της και μένει μόνο αυτή… δηλαδή μένει μόνο η Αγάπη…
Γι’ αυτό η ένταση της ενέργειας αυτής σκόπιμα πέφτει, για να δοθεί η δυνατότητα πρόσμιξης με τις άλλες, κατώτερες ενέργειες, πιο τραχείς, πιο πρωτόγονες.
Για να μπορέσει να υπάρχει ο υλικός κόσμος, η σκαταποθήκη της αμαρτίας.
Ενώπιον της Αγάπης ακάθαρτος (μεμειγμένος με άλλες, κατώτερες, χονδροειδείς ενέργειες) δεν μπορείς να σταθείς- θα σε σκοτώσουν επί τόπου.
Αν αντικρίσεις την Ιερή Αγάπη οφείλεις να κάνεις μόνο δύο πράγματα:
- να αφήσεις να καούν, να χαθούν, να διαλυθούν τα πάντα μέσα σου και να κρατήσεις μόνον Αυτήν, ή
- να πεθάνεις επί τόπου.
Διότι ΕΚΕΙ βρίσκεται η βάση, το θεμέλιο του Παντός Υπαρκτού, το πρόπλασμά του, το πνευματικό «DNA» του, το οποίο αν μολυνθεί- θα ισοδυναμεί με την κατάρρευση, την εξαφάνιση του κόσμου…
Στους ακάθαρτους η είσοδος ΕΚΕΙ ισούται με τον άμεσο θάνατο.
«ΕΚΑΣ ΒΕΒΗΛΟΙ!» - φώναζαν οι Ιερείς- μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Κάτι ήξεραν αυτοί…
Λοιπόν, σε πιο στρώμα της ψυχής έφτασε η επιθετικότητα (επιφανειακό- βαθύ) - τόσα αναλόγως χρόνια και χρονάκια θα χρειαστούν να δουλέψεις με τον εαυτόν σου για να αλλάξεις, δηλαδή να καθαριστείς, δηλαδή να θεραπευτείς.
Το βάθος εισχώρησης της επιθετικότητας δείχνει και την χρονική διάρκεια της επώδυνης και βασανιστικής δουλειάς με τον εαυτό σου.
Την διάρκεια και την έκταση της κάθαρσής σου…
Όσο πιο βαθιά- τόσο πιο επώδυνα και μακροχρόνια…
Πρέπει να αρχίζουμε σιγά - σιγά και πολύ προσεκτικά.
Με την ψυχή μέχρι τώρα δεν έπαιξε κανείς ατιμώρητα.
Πρώτα πάμε στο επιφανειακό στρώμα, μετά πάμε όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο βαθιά… καθαρίζοντας το κάθε στρώμα από την βρωμιά.
Είναι επικίνδυνες περιοχές, εδώ αν χωθείς απροετοίμαστος - θα σε συντρίψουν κυριολεκτικώς.
Είναι περιοχές, όπου επικρατεί
το «ΑΓΑΠΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ»,
το «ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ»
Το μόνο «διαβατήριο» που πρέπει να έχεις στα χέρια σου για να εισέλθεις σ’ αυτές τις περιοχές είναι:
«ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΟΤΑΝ ΕΧΕΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ».
Αλλιώς κάηκες, κακομοίρη μου…
Στο βαθύτερο επίπεδο, όπου καταργείται και ο ίδιος ο πανδαμάτωρ Χρόνος, στην περιοχή της Αιωνιότητας, τα πάντα ενώνονται εις ΕΝΑ.
Μόνο αν φτάσεις ως εκεί, μπορείς να περάσεις από το ανθρώπινο στο Θεϊκό.
Εκεί βρίσκεται το Μέγα Πέρασμα.
Μόνο τότε μπορείς να ξεπεράσεις όλα σου τα αμαρτήματα.
Το μεγαλύτερο αμάρτημα δεν είναι ούτε το ψέμα, ούτε η προδοσία, ούτε η εκμετάλλευση, ούτε η τυραννία, ούτε η ταπείνωση, ούτε η δολοφονία.
Εκεί επικρατούν ΑΛΛΟΙ ΝΟΜΟΙ, ΑΛΛΗ ΛΟΓΙΚΗ.
Η μεγαλύτερη αμαρτία ΕΚΕΙ είναι άρνηση του Θεού και της Αγάπης.
Από αυτήν την ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ξεκινούν αναπόφευκτα ΟΛΕΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ.
Για να μάθεις να μην αρνείσαι την Αγάπη, πρέπει να μάθεις να νιώθεις ως πρωταρχικό το Θεϊκό και δευτερεύον το ανθρώπινο.
Είναι ένα δύσκολο και μακροχρόνιο σχολείο, με προόδους και πισωγυρίσματα, με αργές, επώδυνες και βασανιστικές αλλαγές.
Η γρήγορη αλλαγή για τον απλό άνθρωπο είναι θανατηφόρα.
Η ταχεία και απότομη αγιοποίηση ισούται με τον θάνατο.
Άγιος κανείς δεν έγινε στα γρήγορα και στα πεταχτά.
Έγιναν μόνον ορισμένοι, μετά από μια μακροχρόνια πορεία μαρτυρίου = κάθαρσης.
Δεν αντέχει ο οργανισμός την ταχεία είσοδο στα ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, όπου επικρατούν τόσο λεπτές ενέργειες και τέτοιας υψηλής έντασης, που λιώνουν και ομογενοποιούν τα πάντα.
Θα πεθάνει από την ένταση της Αγάπης.
Εκεί τα πάντα είναι ΕΝΑ.
Η Αγάπη όχι μόνο αναγεννά, αλλά και σκοτώνει επιτόπου.
Ιδίως τους ακάθαρτους.
Συνεπώς, αργή μεν, αλλά σταθερή, βαθμιαία αλλαγή…
Αργή πορεία προς τα ένδον, ως τα ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ για να αγιοποιηθείς…
Στον βαθμό που θα μάθουμε να διατηρούμε την Αγάπη ότι και να γίνει- στον ίδιον βαθμό μας γίνεται περιττή η ακαδημαϊκή εσωτερική γνώση.
Με την διατήρηση και μόνο της Αγάπης και χωρίς άλλες πληροφορίες είναι δυνατόν κάποτε να φτάσεις στον Θεό και να Τον αντικρίσεις…
Δηλαδή, για να φτάσεις στην Αιωνιότητα, πρέπει στην πορεία να αποκολληθείς από τα πάντα, να χάσεις οικειοθελώς τα πάντα, κρατώντας μόνο ένα πράγμα, το οποίο ΔΕΝ έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς- την Αγάπη.
Μόνο μ’ Αυτήν και με τίποτε άλλο, έχεις το δικαίωμα να σταθείς ενώπιον του Θεού.
ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ, ΒΕΒΗΛΕ !
Epsylon
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ