Η Dr. Ruth B. Drown είναι η μεγαλύτερη μορφή της Ραδιονικής, την κυνήγησαν μέχρι εξόντωσης, γιατί έβγαζε αξονικές φωτογραφίες, τομογραφίες εξ αποστάσεως με ένα φιλμ και δέκα ποτενσιόμετρα. Έκανε απόλυτα σωστές διαγνώσεις εξ αποστάσεως και θεράπευε επίσης. Όλα αυτά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Φυσικά αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό απ’ το γνωστό κατεστημένο. Ειδικά όταν άρχισε να κάνει αξονικές φωτογραφικές τομές σε φωτογραφίες από UFOs. !!!
«Ο καιρός είχε φτάσει να συναντήσω τον τρίτο από τους τιτάνες μας. Το να την γνωρίζω, να την αγαπώ και να την υπηρετώ στα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν για μένα ένα σπάνιο προνόμιο. Μπορεί να έχετε ακούσει πολλά από τα επιτηδευμένα ψέματα που κυκλοφόρησαν για την Ruth B. Drown. Αφήστε με να σας πω την αλήθεια.» Trevor James Constable στο βιβλίο του The Cosmic Pulse of Life.
Με τα χρόνια άκουγα για την Ruth Drown αναφορικά με την Ραδιονική, έως ότου έπεσα στο βιβλίο του Trevor Constable The Cosmic Pulse of Life (1976). Οι άλλοι δυο τιτάνες του Trevor ήταν ο Wilhelm Reich(του οποίου υπήρξε μαθητής) και ο Rudolf Steiner! Δεν θα γνωρίζαμε πολλά για τα απίστευτα κατορθώματα της Dr. Ruth B. Drown και θα είχε μείνει μεταξύ των τότε ελάχιστων μαθητών της Ραδιονικής, αν δεν είχε παρουσιαστεί ο Trevor Constable.
Μια σύντομη βιογραφία της Ruth Drown: Γεννήθηκε το 1892 στο Greeley, Colorado. Ο πατέρας της ήταν επαγγελματίας φωτογράφος και έμαθε όσα ήξερε στην νεαρή Ruth όλες τις φωτογραφικές διεργασίες. Χρόνια αργότερα αυτό το υπόβαθρο θα έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Radio Vision, μια εφεύρεση τέτοιας ανεκτίμητης σημασίας για την ιατρική που θα έπρεπε να την είχε οδηγήσει στο βραβείο Νόμπελ, όπως αναφέρει κι ο Ken Adachi
Αντίθετα, η δουλειά της, οι εφευρέσεις της, η τιμή της και τελικά η ζωή της, όλα τσακίστηκαν από μια υπολογισμένη σφαγή, οργανωμένη από τους Μικρούς Άνδρες της Μεγάλης Ιατρικής που χρησιμοποίησαν τα τσιράκια τους στα ΜΜΕ και τους κυβερνητικούς τσομπανοτραβόλτες να την καταστρέψουν. Αυτά τα τσακάλια της απληστίας και της διπροσωπίας φαίνεται ότι πάντοτε επιφυλάσσουν τα χειρότερα βασανιστήρια για αυτούς που θα απελευθέρωναν τον άνθρωπο απ’ το να υποφέρει.
Όπως στην περίπτωση του Dr. Royal Raymond Rife που οι μεγάλες του ανακαλύψεις στην έρευνα του καρκίνου, καταστράφηκαν από την ίδια την ιατρική μαφία. Η σοβαρότερη συγκάλυψη της θεραπείας του καρκίνου από το 1930. Το μεγαλύτερο έγκλημα της σύγχρονης ιατρικής, η εξόντωση του Dr Royal Raymond Rife και η εξαφάνιση από τα ιατρικά συγγράμματα του όρου “Cryptocides primordiales”δηλαδή του κρυπτοιού του καρκίνου. Tο πραγματικά ενδιαφέρον μέρος στην ζωή του Rife ήταν η ανακάλυψη του κρυπτοιού του καρκίνου και η ανακάλυψη της θεραπείας !
O Rife απέδειξε χρησιμοποιώντας το θεώρημα του Koch ότι ο ιός που βρήκε προκαλούσε τον καρκίνο και βρήκε την θεραπεία. Ονόμασε τον ιό Cryptocides primordiales (αρχέγονο κρυφό δολοφόνο), αντέχει στους +400 βαθμούς Κελσίου μέχρι σχεδόν το απόλυτο μηδέν. Οπότε πάει περίπατο η αποστείρωση.
Εμβολίασε 400 εργαστηριακά ζώα με τον ιό και προκάλεσε 400 καρκίνους. Κατόπιν χρησιμοποίησε τις συσκευές που βλέπετε στις φωτογραφίες τις οποίες κατασκεύασε με πάρα πολύ κόπο. Εξέθεσε τα ζώα σε μια μορφή ενέργειας που ήταν μοναδική για τον Cryptocides primordiales και κατέστρεψε όλους τους όγκους. Μπορείτε να διαβάσετε για όλα αυτά στο βιβλίο του The Cancer Cure That Worked.Όταν ο Rife βγήκε δημόσια το πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας χρηματοδότησε μια ειδική ιατρική μονάδα να μελετήσει την νέα θεραπεία σε άρρωστους από καρκίνο οι οποίοι θα πέθαιναν οπωσδήποτε. Μετά από 130 ημέρες όλοι είχαν θεραπευθεί χωρίς καμία παρενέργεια από την θεραπεία.O επικεφαλής της ΑΜΑ πήγε με το τραίνο να επισκεφτεί τον Rife στο San Diego. Βγήκαν φωτογραφίες, η ιστορία μπήκε στην εφημερίδα San Diego Evening Tribune. Ο Rife είχε πάρει τον δρόμο για το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.Σήμερα όσο και να ψάξετε να βρείτε αναφορές για τον Rife σε ιστορικά βιβλία θα δυσκολευτείτε πολύ. Επικοινωνήστε με εφημερίδα για συγκεκριμένες ημερομηνίες η για την ιστορία του και πιθανότατα θα σας πουν ότι λείπει από τα αρχεία τους. Είναι σαν ο Rife και η δουλειά του να έχουν εξαφανιστεί από τα χρονικά της ιστορίας. Το μικροσκόπιο του δεν υπήρξε ποτέ. Τα μηχανήματα του δεν υπήρξαν ποτέ. Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ.
Ο διωγμός της Dr. Drown ήταν αξιοσημείωτος, τόσο για το συνεχιζόμενο μαρτύριο από τους επικριτές της όσο και για την επιμονή της να επιβιώσει, παρά τον αδυσώπητο εμπαιγμό που υφίστατο εδώ και πολλά, πολλά χρόνια.
Παραθέτοντας από την σελίδα 233 του βιβλίου του Trevor: «Κατά την διάρκεια της ζωή της, η Dr. Ruth Drown ήταν μια από τις πλέον παρεξηγημένες και διασυρμένες γυναίκες της Αμερικής. Τα δηλητηριώδη σκουπίδια που κυκλοφορούσαν γα αυτήν στα περιοδικά και τις εφημερίδες δεν γραφτήκανε ποτέ από κάποιον που την γνώριζε. Υποτιθέμενες τεχνικές περιγραφές της δουλειάς της, κατά κόρον καταδικαστικά και πάντοτε ανακριβή, τυπώνονταν σε εθνικά περιοδικά και δημοσιεύονταν σε βιβλία από συγγραφείς που ποτέ δεν είχαν συναντήσει την Dr. Drown, πόσο μάλλον δεν είχαν μελετήσει την ζωή της. Η διαπόμπευση κράτησε για δεκαετίες.»
Τι ακριβώς έκανε η Ruth Drown για να τραβήξει τους λύκους στην πόρτα της; Ειπωμένο απλά, πέτυχε εκεί που οι «μικρό-μέγαλοι» άνδρες της ιατρικής είχαν αποτύχει και την μισούσαν για αυτό. Ανέπτυξε εκλέπτυνε ένα μέσο διαγνώσεως, θεραπείας, και οπτικής αναπαραστάσεως σε μια φωτογραφική πλάκα οποιαδήποτε αξονική τομή (σε φωτογραφία) των άρρωστων οργανισμών, ιστών η οργάνων που εκείνη διάλεγε. Ξεπερνώντας μαζικά οτιδήποτε προσέφερε η οργανωμένη ιατρική στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, και από ότο ακόμη και σήμερα προσφέρει η ιατρική. Το θαυμαστό ταξίδι που την μετέφερε στην κορυφή της επιτυχίας είναι πλέον το υλικό των θρύλων.
Η Ruth B. Chase παντρεύτηκε ένα αγρότη τον Clarence V. Drown, στα δεκαεννέα της και πήρε τον ρόλο της γυναίκας ενός αγρότη και μητέρας στα δύο παιδιά της, την Cynthia και τον Homer. Ανεξήγητη τριβή αναπτύχθηκε μεταξύ του ζευγαριού στον έβδομο χρόνο του γάμου τους και η κατάσταση έγινε ανυπόφορη. Με 800 δολάρια στο πορτοφόλι της και με τα δύο παιδιά της μετακινήθηκε στο Los Angeles το 1918 όπου άνοιξε ένα βενζινάδικο και φαγάδικο για ένα χρόνο πριν πουλήσει την επιχείρηση στον μηχανικό που εργαζόταν για αυτήν.
Κατόπιν βρήκε μια άνετη δουλειά σε ένα φωτογραφικό εργαστήριο στο Hollywood χρησιμοποιώντας αυτά που είχε μάθει από τον πατέρα της, αλλά σύντομα της προσφέρθηκε μια καλύτερα πληρωμένη δουλειά στην εταιρεία του Edison στην Νότια Καλιφόρνια. Το είχε κανονίσει μια φίλη της από την ίδια με αυτήν πολιτεία, που ήταν γραμματέας σε ένα στέλεχος της εταιρείας. Τοποθετήθηκε επικεφαλής των μηχανών του λογιστηρίου. Η δουλειά απαιτούσε μηχανικές ικανότητες που η Ruth δεν διέθετε, αλλά έπεισε το μυαλό της ότι θ’ απέδιδε καλά στην νέα της δουλειά.
Ξαναγυρίζουμε στην διήγηση του Trevor: «Ανέλαβε ένα δωμάτιο με τεράστιες ηλεκτρομηχανικές λογιστικές μηχανές που έβγαζαν λογαριασμούς. Ένας επιθετικός νεαρός Γερμανός επιφορτισμένος να της δείξει την λειτουργία, της ξεκαθάρισε ότι δεν θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα. ‘Βρεθήκαμε με δύο παράξενα μπουλντόγκ’, θυμάται, ‘και η συμπεριφορά του με έκανε αποφασισμένη να επιτύχω.
Βάζοντας το κεφάλι κάτω επιστράτευσε την φοβερή θέληση της στην δουλειά της. Η λανθάνουσα μηχανική δυνατότητα της εκφράστηκε άμεσα. Είχε κατακτήσει τη λειτουργία, τη συντήρηση και επισκευή των μηχανών και ήταν σύντομα επικεφαλής του τμήματος χρεώσεων. Δεκαπέντε κοπέλες δούλευαν κάτω από την διεύθυνση της. Η περίοδος του Edison έφερε στην επιφάνεια τις εκπληκτικές μηχανικές ικανότητες της και η μετέπειτα δουλειά της δεν θα ήταν δυνατή αν δεν ξυπνούσαν αυτά τα εν ύπνω ταλέντα της.» (σελίδα 236).
Κατά την διάρκεια των τεσσάρων χρόνων με τον Edison, καθώς η μηχανική δεξιοτεχνία της άνθιζε, ανέπτυξε ένα πάθος για το ραδιόφωνο κάτι που ήταν συνηθισμένο εκείνα τα πρώτα χρόνια του ραδιόφωνου. Απολάμβανε να συναρμολογεί κρυσταλλικά ραδιόφωνα από τα ανταλλακτικά που υπήρχαν στα ραδιοφωνικά καταστήματα όπου τα διάφορα εξαρτήματα τα διάλεγε κανείς από τεράστια κουτιά. Ενώ οι άλλοι πελάτες έπρεπε να εξετάζουν προσεκτικά το μέγεθος, την τιμή και τα χαρακτηριστικά των εξαρτημάτων για να υπολογίσουν το αποτέλεσμα, η Ruth επεδείκνυε μια εντυπωσιακή διαισθητική ικανότητα να γνωρίζει ποια υλικά χρειαζόντουσαν χωρίς να μελετά την θεωρία και να αναλύει σχεδιαγράμματα για το πώς θα δούλευαν τα κυκλώματα.
Κατείχε μια ενστικτώδη γνώση. Ο Trevor είπε ότι απλώς τραβούσε εξαρτήματα με φαινομενικά τυχαίο τρόπο από τα μεγάλα κουτιά, γύριζε σπίτι της και συναρμολογούσε ένα ραδιόφωνο που λειτουργούς τέλεια, χωρίς να περισσεύουν εξαρτήματα!
Η διάλεξη του Dr. Strong: Το 1923 η Ruth Drown παρακολούθησε μια διάλεξη στο Los Angeles από τον Dr. Frederick F. Strong που θα επηρέαζε σημαντικά την πορεία της ζωής της. Ο Dr. Strong έκανε διάλεξη για την εφαρμογή των ραδιοφωνικών κυμάτων στην θεραπεία των ασθενειών. Αρχικά πήγε στην διάλεξη από το ενδιαφέρον της για το ραδιόφωνο. Η Ruth βρήκε ότι ο Dr. Strong ένας απόφοιτος του Cornell που είχε φοιτήσει στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και σε άλλες Ευρωπαϊκές Ακαδημίες ήταν ένας εμπνευσμένος ανθρωπιστής που ανάδευε μέσα της αδρανείς δυνάμεις.
Ενόσω έψαχνε τις δυνατότητες της ηλεκτροθεραπείας, ένοιωσε την ηλεκτρισμένη επίδραση της εμπνεύσεως. Ήξερε διαισθητικά και άμεσα ότι το μέλλον της ανήκε σε αυτήν την νέα ιδέα. Το να εμπλακεί σε αυτήν την δουλειά έγινε γεγονός πρώτης σημασίας για την Ruth Drown από την στιγμή που άκουσε την διάλεξη του Dr. Strong. (σελίδες 237-38).
Τα πράγματα τα έφεραν έτσι ώστε η Ruth να γνωρίζει την γραμματέα του Dr Strong την Maude Breeze. Ζήτησε από την Maude την πιθανότητα να δουλέψει σαν νοσοκόμα με τον Dr. Strong. Αλλά η Maude της είπε ότι η μόνη διαθέσιμη θέση ήταν βοηθός γραφείου μερικής απασχόλησης. Η Ruth άρπαξε την ευκαιρία. Ήξερε τι έκανε και παράτησε την υψηλά αμειβόμενη δουλειά με τον Edison για την χαμηλά αμειβόμενη δουλειά μερικής απασχολήσεως με τον Dr. Strong, και ήταν ευτυχισμένη και ενθουσιασμένη να το κάνει. Ένας νέος κόσμος άνοιγε μπροστά της.
Dr. Albert Abrams: Ο Dr. Strong χρησιμοποιούσε τις τεχνικές και μεθόδους που είχε αναπτύξει ο Dr. Albert Abrams, που δικαιωματικά αποκαλείται ο Πατέρας της Ραδιονικής στην Αμερική. Ο Dr. Abrams είχε υψηλή μόρφωση με άψογα ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια από το πανεπιστήμιο της Χαιδελβέργης όπου είχε μαζέψει κορυφαίους επαίνους και ένα χρυσό μετάλλιο. Σαν διακεκριμένος καθηγητής ιατρικής στο Stanford University, θα είχε αποδεχτεί την υπόλοιπη ζωή του σαν ειδικός στον τομέα της ιατρικής, εάν είχε ενστερνισθεί την ορθόδοξη προσέγγιση.
Αλλά έγινε το θύμα του έντονου διασυρμού από την ορθόδοξη ιατρική γιατί είχε ανακαλύψει κάτι για τον βιολογικό ιστό που ήταν ακριβώς παράλληλο με αυτά που είχε ανακαλύψει ο Ρώσος μηχανικός Georges Lakhovsky στην Γαλλία. Ότι όλοι οι βιολογικοί ιστοί είτε προέρχονταν από άνθρωπο, έντομο, η μικρόβιο ακτινοβολούσαν (και επηρεάζονταν) από εκπομπές πολύ υψηλής συχνότητας που μπορούσαν να περιγραφούν στις ημέρες τους σαν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από την έλλειψη των κατάλληλων όρων στην εποχή εκείνη.
Η Αιθερική Ενέργεια της Ζωής: Αργότερα ο Wilhelm Reich θα καθόριζε επακριβώς την εσωτερική φόρμα της ακτινοβολίας σαν ένα συστατικό εκδήλωση του αιθέρος, το οποίο ονόμασε ενέργεια της οργόνης.
Ανάμεσα στους επιστήμονες του 19ου αιώνα που υπεράσπιζαν τη θεωρία του Αιθέρα ήταν ο Никола Тесла, (Νίκολα Τέσλα), ο εφευρέτης του Εναλλασσόμενου Ρεύματος, που έφερε επανάσταση στην ηλεκτρομηχανική, καθώς και πάνω από 700 πρωτοποριακές ευρεσιτεχνίες. Ο Tesla θεωρούσε πως, «Ένας ασύρματος πομπός δεν παράγει ερτζιανά κύματα, τα οποία είναι ένας μύθος, αλλά ηχητικά κύματα στον αιθέρα, που συμπεριφέρονται με κάθε τρόπο σαν αυτά στον αέρα, εκτός από το ότι, λόγω της μεγάλης ελαστικής δυνάμεως και εξαιρετικά μικρής πυκνότητας του μέσου, η ταχύτητα τους είναι αυτή του φωτός».
Οι επιστήμονες που υποστηρίζουν την θεωρία του Αιθέρα έχουν αποδειχθεί τις εξής αξιωματικές ιδιότητες του, σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα: Ο Αιθέρας υπάρχει παντού, γεμίζει όλο το σύμπαν, διαπερνά κάθε ύλη, είναι η πηγή κάθε ενέργειας, μεταβάλλεται σε ύλη ή μάζα… Εκπέμπει φως, αλλά είναι διαφανής. Δεν υπάρχει θερμότητα στον αιθέρα, δεν υπάρχει απώλεια ενέργειας. Ο Αιθέρας είναι ακίνητος, στάσιμος και αναπόδεικτος…
Ο Αιθέρας θεωρούνταν η εξευγενισμένη ουσία μέσα στην οποία ζούσαν και ανέπνεαν οι θεοί. Ενώ ο Αριστοτέλης τον διέκρινε ως το πέμπτο στοιχείο. Σε αντιδιαστολή με τα υπόλοιπα τέσσερα που κινούνται γραμμικά, ο Αριστοτέλης έλεγε ότι ο Αιθέρας κινείται κυκλικά, ότι δεν έχει διακριτικά χαρακτηριστικά και ότι δεν υπόκειται σε αλλαγές. Ο Πλωτίνος επίσης ανέφερε ότι πρόκειται για ουσία διαπεραστική και μη υλική. Αργότερα, οι σχολαστικοί φιλόσοφοι του Μεσαίωνα παρατήρησαν αλλαγές στην πυκνότητα του Αιθέρα και κατέθεσαν την άποψη ότι η πυκνότητά του είναι μεγαλύτερη στα υλικά ουράνια σώματα απ’ ότι στο μεταξύ τους διάστημα. Τον 19ο αιώνα ο Φάραντεϊ υποστήριξε την ύπαρξη του Φωτοβόλου Αιθέρα, θέτοντας ταυτόχρονα τις βάσεις του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. (Αν θέλουμε να δικαιωθεί ο Tesla …)
Ο Τζεημς Κλερκ Μάξγουελ (1831-1878), ορίζοντας τα πεδία ως καταστάσεις μηχανικής συμπίεσης ενός αόρατου αλλά υπαρκτού υλικού που γεμίζει το χώρο, του αιθέρα, πρόσθεσε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα θα πρέπει να θεωρούνται ως ελαστικές συμπιέσεις του αιθέρα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ήταν δονήσεις αυτού του ενδιάμεσου αβαρούς και ρευστού υλικού, εφόσον τα κύματα της θάλασσας είναι δονήσεις του νερού και του ήχου δονήσεις του αέρα.
Παρά τα διαφορετικά ονόματα που δοθήκανε στην ενέργεια της ζωής, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα βιοενεργειακά «σήματα» που ο Lakhovsky και ο Abrams περιγράφανε δεν ήταν στην πραγματικότητα καθόλου, όπως υπέθεταν εκείνη την εποχή, αλλά ήταν μια πολύ πιο λεπτή και αφάνταστα πιο ισχυρή ακτινοβολία του αιθέρα που είχε αναλυθεί από τους Rudolf Steiner, Guenther Wachsmuth, Ernst Lehrs, και πλέον πιο τελευταία από τον συγγραφέα Ernst Marti (The Four Ethers 1984).
Ότι αποτελούνται από τέσσερις κατηγορίες γνωστές ως ο Θερμός αιθέρας, ο Φωτεινός αιθέρας, ο Χημικός αιθέρας, και ο αιθέρας της Ζωής. Πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα «μεταφέρονται» από τον αιθέρα, μια άποψη τελείως ξένη στους συμβατικούς φυσικούς, αλλά αληθές, δεδομένου ότι δεν υπάρχει τίποτα για το κύμα «μέσα στο» κύμα όταν διέρχονται από το κενό του διαστήματος. (Αιθέρας vs Σχετικότητα και orgonites)
Στο βιβλίο του Lakhovsky «Το μυστικό της ζωής» στα γαλλικά, εξιστορεί τμήμα του έργου του, που έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Το βιβλίο εκδόθηκε στα γαλλικά το 1925. Η κινητήρια δύναμη πίσω από την έρευνά του ήταν η συντριπτική επιθυμία του να βρεθεί η αιτία και τη θεραπεία του καρκίνου. Ως εκ τούτου, οι θεωρίες και τα πειράματά του περιστράφηκαν γύρω από αυτή τη λύση. Ο Lakhovsky ήταν άριστος γνώστης τόσο της μηχανικής όσο και της βιολογίας. Ήταν ο συγκερασμός των δύο αυτών επιστημών που τον κατεύθυνε και τον βοήθησε να αποδείξει τις θεωρίες του. Είχε ήδη καθιερωθεί από το 1920 ότι υπάρχουν αόρατες ακτινοβολίες που βομβαρδίζουν συνεχώς τη Γη. Ο Lakhovsky πίστευε ότι αυτά τα εξαιρετικά βραχέα κύματα, ήταν αυτά που μας έδωσαν ζωή.
Ο Lakhovsky λέει ότι, κάθε ένα από τα κύτταρά μας, είναι κι ένα λεπτό αντηχούν κύκλωμα,και όταν αυτά τα κυκλώματα ταλάντωσης είναι σωστά, τότε εμείς ή οποιοδήποτε πράγμα διαβίωσης είναι υγιές. Όταν μια εξωτερική πηγή κάνει τα κύτταρα μας να ταλαντώνονται με διαφορετικό ρυθμό, στη συνέχεια αυτά αρρωσταίνουν.
Το 1887 οι φυσικοί Albert Michelson-Edward W. Morley, θέλοντας να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Αιθέρα, πραγματοποίησαν ένα πείραμα που απέδειξε ωστόσο πως αυτό το στοιχείο ήταν ανύπαρκτο! Σ’ αυτό το πείραμα «απέδειξαν» πως η ταχύτητα μιας δέσμης φωτός δεν μεταβάλλεται σε όποια κατεύθυνση ή απόσταση κι αν κινείται στην πειραματική διάταξη. Εφόσον λοιπόν δεν βρέθηκαν μεταβολές, αλλά «μηδενικό αποτέλεσμα», ο Αιθέρας κατά την δική τους λογική, δεν υπήρχε.
Αυτό είναι το κομβικό σημείο που άρχισε ο κατήφορος της επιστήμης και των ανθρώπων, εδώ η επιστήμη μεταλλάχτηκε σε επιστημον-ισμό. Από τότε η θεωρία του Αιθέρα θεωρούνταν προβληματική και αμφιλεγόμενη. Τη χαριστική βολή όμως την έδωσε το 1905 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν με τη ανόητη Θεωρία της Σχετικότητας (Ε=mc²), που έδειξε πως δεν υπήρχε αιθέρας, για να στηρίζει τη διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στο κενό. Τα κύματα διαδίδονται από μόνα τους. Διακηρύσσοντας πως τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία αποτελούν αυτούσιες οντότητες, που έχουν την ιδιότητα να ταξιδεύουν στο κενό διάστημα. Σήμερα πολλοί επιστήμονες ήδη την ακυρώνουν δημόσια.
Ο κρετίνος Αϊνστάιν λοιπόν καθοδηγούμενος από Εβραϊκή ομάδα η οποία δούλευε μέσω του Index, μάζεψε την Γεωμετρία του Georg Friendrich Riemann και τους μετασχηματισμούς του Hendrik Antoon Lorentz, 1853-1928 (αυτοί οι επιστήμονες δεν είχαν τότε επαφή μεταξύ τους) έτσι δημιούργησαν το τερατούργημα της Θεωρίας Της Σχετικότητας, για «να εξελίξουν» την Θεωρητική Φυσική, στο σημερινό της αδιέξοδο, ρίχνοντας στα Τάρταρα, τις διακόσες εξισώσεις του Maxwell μέσω του οργάνου τους Oliver Heaviside και φυσικά τον Tesla. Έτσι καταντήσαμε να καίμε απολιθωμένα καύσιμα, σερνόμενοι στα μαύρα φίδια της ασφάλτου, αντί να έχουμε συσκευές παραγωγής Ελεύθερης Ενέργειας από το Ενεργό Κενό και ταξίδια με stargates, όπως όλες οι φυλές του Γαλαξία.
Το E = MC2 είναι η πιο διάσημη εξίσωση όλων των εποχών. Πρόκειται για ενα απολύτως εκπληκτικό επίτευγμα για το πόσο απολύτως λάθος είναι. Η εξίσωση αυτή δημιουργεί μια ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια και στη συνέχεια τα δεσμεύει όλα σε ένα όριο ταχύτητας. Γνωρίζουμε από την εργασία του καθενός από τον Faraday έως τον Τέσλα και τον Steinmetz ότι δεν υπάρχει καμία ισοδυναμία της ενέργειας με την μάζα.
Ο Oliver Heaviside καθιστά σαφές ότι η μάζα δεν έχει θέση σε Ηλεκτρικές Μονάδες. Αυτό συν η επίμονη έμφαση στην αδυναμία της να υπερβαίνει την ταχύτητα του φωτός στα κύρια χαρακτηριστικά της, δημιούργησαν ένα επιστημονικό meme του μυαλού γνωστό ως E = MC2. Ο Charles Wheatstone, ήδη από το 1868, απέδειξε ότι η ηλεκτρική ενέργεια κινείται o 288,00 μίλια το δευτερόλεπτο, σχεδόν 1,5 φορές ταχύτερα από ότι το φως με 186.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο. Μόλις τώρα μπορούμε να δούμε πώς αυτή ηmeme εξίσωση φιλοτεχνήθηκε ειδικά για να δηλητηριάσει τα μυαλά όλων των μελλοντικών επιστημόνων και να απαγορεύει σε οποιονδήποτε να δει τις δυνατότητες της ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτός είναι ο λόγος που ξοδεύουν δισεκατομμύρια να ψάχνουν για κάποιο περιπλανώμενο «σωματίδιο του Θεού», το οποίο φυσικά και ποτέ δεν θα βρεθεί. Για το λόγο αυτό οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις ανακοινώνονται στα ψιλά και δεν ακούγονται ποτέ ξανά, ούτε φυσικά τίθενται σε εφαρμογή. Η σύγχρονη φυσική βασίζεται σε ψέματα και παίζουν με τις λέξεις για να μας κρατήσουν μακρυά απ’ την εξέταση των «μη φυσικών φαινόμενων» που ελέγχουν όλα τα φυσικά φαινόμενα, όπως και την ηλεκτρική ενέργεια.
Η Αριθμητική αναγνώριση είναι δυνατή: Οι ιδέες του Abrams για την δονητική φύση των ιστών και στους άρρωστους οργανισμούς του επέτρεψε να θεωρητικοποιήσει και αργότερα να επικυρώσει ότι οι λεπτές απορροές από βιολογικούς ιστούς μπορούν να ανιχνευθούν και να ταξινομηθούν αριθμητικά. Ονόμασε αυτήν την διαδικασία ανιχνεύσεως Electronic Reaction of Abrams ή E.R.A. και δημιούργησε ένα νέο σύστημα διαγνώσεως και θεραπείας βασισμένο σε αυτήν την ανακάλυψη.
Οι ίδιες οι λέξεις που περιγράφουν την διαδικασία, πάντως, σαν ηλεκτρονικά ή ραδιονική, τελικά έγινε ένα εμπόδιο που προκάλεσε μια λάθος κατεύθυνση στην εστίαση ως προς την αληθή φύση της ενέργειας. Αυτό το έκανε πιο εύκολο για τα θεμελιωμένα συμφέροντα να χλευάζουν και να γελοιοποιούν αυτήν την επιστήμη στο σύνολο της. Ο Trevor εξηγεί:
«Η ορολογία αναπόφευκτα, έγινε ένα εμπόδιο σε αυτήν την νέα προσέγγιση στην διάγνωση. Η ανάπτυξη της δουλειάς του Abrams παραλληλίστηκε με την πρώτη ανάπτυξη του ραδιοφώνου. Όλα αυτά συνέβηκαν όταν για πρώτη φορά η ακτινοβολία ανέτειλε στην ανθρώπινη συνείδηση. Οι όροι που χρησιμοποιήθηκαν στην δουλειά του Abrams όπως η ραδιο—θεραπεία είχαν χρησιμοποιηθεί από άλλη τεχνολογία εξ ολοκλήρου.Η σύγχυση της ορολογίας έχει παραμείνει μέχρι σήμερα, και μέσω των δεκαετιών, δόθηκε αυτόματα η εμπειρογνωμοσύνη στους ηλεκτρονικούς μηχανικούς για να εκτιμήσουν την ραδιονική. Είναι γεγονός ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν οτιδήποτε για την ενέργεια που είχε σχέση με τα όργανα του Abrams ή της Drown, και έχουν συμβάλει πολύ στον στραγγαλισμό και την γελοιοποίηση της Αμερικανικής έρευνας προς την κατεύθυνση που ξεκίνησε ο Abrams.» (σελίδα 239)
Η μέθοδος διαγνώσεως του Abrams: Για να παρθεί η E.R.A. στο σύστημα διαγνώσεως του Abrams εμπλεκόντουσαν τρεις άνθρωποι: 1) ο ίδιος ο άρρωστος ή ένα βιοενεργητικό υποκατάστατο του ασθενούς – μια σταγόνα από το αίμα του, 2) ένα άτομο με καλή υγεία που θα χρησίμευε σαν το «υποκείμενο» (όρος του Abrams) και 3) ο διαγνώστης ή χειριστής του μηχανήματος. Η διαδικασία που χρησιμοποιείτο συγκρινόταν η διαφορά στους «συντονισμούς» από το υγειές άτομο ή το «υποκείμενο» με ατούς του άρρωστου ή από το δείγμα του αίματος του.
Το υποκείμενο ουσιαστικά δρούσε σαν ανιχνευτής για να βρεθούν τα συγκεκριμένα παθογόνα που επηρέαζαν τον ασθενή. Ως προς τις συσκευές, η διαγνωστική μέθοδος του Abrams χρησιμοποιούσε ένα πόλο από μια στάνταρτ ηλεκτρική πρίζα (110 βολτ εναλλασσόμενο τότε) και αυτό προκαλούσε προβλήματα από συγκεκριμένα χρώματα, φώτα, ή συγκεκριμένες ξένες ουσίες που βρισκόντουσαν στο δωμάτιο όταν γινόταν το τέστ.
Το Πρωτόκολλο Θεραπείας του Abram: Για την θεραπεία, η μέθοδος του Abrams απαιτούσε την χρήση ενός ηλεκτροδίου που τοποθετείτο πάνω στην πάσχουσα περιοχή και μερικές γυάλινες ράβδοι χρησιμοποιούνταν που σάρωναν εμπρός και πίσω την πάσχουσα περιοχή. Η μέθοδος του Abrams επέτρεπε στον γιατρό να θεραπεύει ένα ασθενή ή ολόκληρη ομάδα με μια μόνο σύνδεση. Οι γιατροί που χρησιμοποιούσαν την μέθοδο του Abrams απολάμβαναν ένα βαθμό επιτυχίας στις θεραπείες τους και μερικές φορές τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά, παρέχοντας μεγάλη ενθάρρυνση σε αυτούς, αλλά η επιτυχία για τον Abrams ήρθε πιο πολύ στην περιοχή της πολύ βελτιωμένης διαγνωστικής.
Η ανακάλυψη της E.R.A. επέτρεψε στον Abrams και τους ακολούθους του να κλειδώνουν πάνω σε μια χαρακτηριστική συχνότητα ιδιοσυντονισμού του παθογόνου εισβολέα και έτσι να αναγνωρίζουν την παρουσία του και τον τύπο του, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους της ορθόδοξης ιατρικής που ουσιαστικά βασιζόντουσαν σε μια καλή μαντεψιά. Θα ερχόταν η μέρα που η Ruth Drown θα επέκτεινε σε μεγάλο βαθμό τα σημαντικά θεμέλια της Ραδιονικής, που τα θεμέλια της είχε βάλει το έξυπνο και εκλεπτυσμένο μυαλό του Dr. Albert Abrams.
Ένα Νέο Κεφάλαιο: Αφού ξεκίνησε να δουλεύει με τον Dr. Strong, οι διαισθητικές ικανότητες και το ένστικτο της θεραπείας της Drown έγιναν αμέσως προφανή. Γρήγορα κέρδισε μια αθυμαστή φήμη στους ασθενείς που υπηρετούσε, καθώς και ανάμεσα στους άλλους γιατρούς που χρησιμοποιούσαν την μέθοδο του Abrams. Ένας τέτοιος γιατρός, ένα οστεοπαθητικός ο Dr. Thomas McAllister, ενδιαφέρθηκε πολύ για τις ικανότητες της Ruth, που της ζήτησε να δουλέψει μαζί του ως πλήρως απασχολούμενη υπάλληλος και εκείνη δέχτηκε.
Εντυπωσιασμένος από την προθυμία της να μάθει, της δάνεισε τα βιβλία του και τις έδωσε προσωπικές οδηγίες στις τέχνες της ιατρικής. Μια ασθενής του De McAllister η Louise Thrall ήταν τόσο ενθουσιασμένη από την ποιότητα της δουλειάς της Ruth επάνω της ώστε της δάνεισε 5.000 δολάρια ώστε να παρακολουθήσει το Osteopathic College στο Kirksville, στο Missouri. Δυστυχώς η Ruth δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει πάνω από ένα χρόνο γιατί αναγκάστηκε να γυρίσει στο Los Angeles λόγω της φθίνουσας υγείας της μητέρα της που πρόσεχε τα δύο παιδιά της.
Αναγκασμένη να στηρίξει και να μεγαλώσει τα παιδιά της, παρέμεινε στο Los Angeles και μπήκε στο Χειροπρακτικό κολλέγιο και αποφοίτησε το 1926. Πήρε άδεια σαν Γιατρός της Χειροπρακτικής στην Καλιφόρνια το 1927. Ενώ παρακολουθούσε την χειροπρακτική σχολή, η Ruth πέρναγε αρκετό από τον χρόνο της πειραματιζόμενη με νέους τρόπους να χειριστεί την ενέργεια της ζωής, που συνάντησε στην Ραδιονική διαγνωστική.
Ήξερε ότι έπρεπε να απλοποιήσει την διαδικασία του Abrams και να εξουδετερώσει την ανάγκη της χρήσεως ενός υγιούς «υποκειμένου» για να καθορίσει την διάγνωση του ασθενούς. Πείστηκε ότι η χρήση της πρίζας με το εναλλασσόμενο ρεύμα ήταν τεράστιο λάθος και μόλυνε τον ασθενή με μια χονδροειδή και βάρβαρη ενέργεια που ήταν ένα ανάθεμα στις λεπτότερες ενεργειακές εκροές της ζωής. Πάνω από όλους, ήθελε να εξατομικεύσει τη διάγνωση και να χρησιμοποιήσει θεραπεία προσαρμοσμένη για κάθε ασθενή ώστε να μεγιστοποιήσει την επίδραση της θεραπείας. Διαβάζουμε στην σελίδα 242:
«Η εμπειρία και η διαίσθηση ενώθηκαν και την έπεισαν ότι η εμπορικά διαθέσιμη ηλεκτρική ισχύς, ήταν κατά κάποιο τρόπο εχθρική προς την ενέργεια που προσπαθούσε να συντονίσει και να ελέγξει. Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα, ο Dr. Wilhelm Reich θα ανακάλυπτε με το πείραμα Oranur, ότι ένας βίαιος και δυνητικά θανάσιμος ανταγωνισμός υπάρχει μεταξύ της ενέργειας της ζωής και της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας.Αξίζει να σημειώσουμε επίσης ότι η φωτογραφία Kirlian – που τώρα αρχίζει να ερευνάται στα πανεπιστήμια – εξαρτάται από το εξιτάρισμα της ενέργειας της ζωής με υψίσυχνη ενέργεια για να εξαναγκάσει την ενέργεια της ζωής να παράγει φωταύγεια. Σε αυτήν την εφαρμογή, ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο ενεργειών χρησιμοποιείται στο να αντικειμενοποιεί την ενέργεια της ζωής, αν και αυτό το απλώς γεγονός φαίνεται να διαφεύγει στα πρόσωπα που κάνουν αυτήν την δουλειά.»
Κοσμική Αναζήτηση: Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε ένα σημαντικό στοιχείο που μοιράζονταν οι Strong, η Drown, και ο Abrams. Ήταν όλοι τους ένθερμοι και σοβαροί σπουδαστές της μεταφυσικής. (Η Μεταφυσική Πλευρά των Οργονιτών)
Ο Strong ήταν Θεοσοφιστής που καταλάβαινε πλήρως τα θεμέλια της φυσικής ύλης, σαν την πραγματοποίηση ή την έκφραση των μορφών ενέργειας που κωδικοποιούνται στο αόρατο αιθερικό σώμα ή την ανθρώπινη αύρα (που επίσης αποκαλείται το ζωτικό σώμα, σώμα οργόνης, το σώμα της διαμορφώνουσας δύναμης και τελικά αργότερα σαν το βιοπλασμικό σώμα).
Η Ruth Drown μελετούσε την μεταφυσική από το 1916 και αργότερα στην ζωή της, δημοσίευσε βιβλία που αντηχούσαν τον συντονισμό της με αρχαία θέματα όπως της σοφίας της Ατλαντίδος και συχνά έγραφε για τον ρόλο της Kabbalah σαν μια πύλη για τα υψηλότερα επίπεδα της ανθρώπινης συνειδήσεως και γνώσης.
Ο Dr. Abrams ήταν τόσο συντονισμένος με το πνευματικό επίπεδο ώστε μπορούσε να προβλέπει χωρίς λάθος την ημέρα και την ώρα του θανάτου ενός ατόμου, μάλιστα πρόβλεψε τον θάνατο του με ακρίβεια ένα χρόνο πριν συμβεί. Ο Franklin Thomas, ένας εξαιρετικά διορατικός και μέντορας του Trevor Constable στα πρώτα του χρόνια, περιγράφει την Ruth Drown:
«Σαν μια μοναδική κοσμική φιγούρα, που ξεχωρίζει από τις σύγχρονες της με μια σημαντική παρατήρηση: «Στην εποχή της Ατλαντίδας, ήταν ένας δάσκαλος από αυτές τις δυνάμεις που τώρα ανακατεύομαι με την Ραδιονική, και αυτή βρίσκεται σε αυτό το σώμα αυτή τη στιγμή για να συμβάλει στην αναγέννηση της σε ένα υψηλότερο τόξο». Ο Franklin Thomas είχε την ικανότητα σαν διορατικός – όπως αναφέρεται σε σχέση με το Rudolf Steiner-να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο και να διαβάσει τα γεγονότα άλλων εποχών. (σελίδα 234).
Τα μηχανήματα της Drown, Radio-Vision, η μεγαλύτερη ανακάλυψη του 20ου αιώνα: Το 1935, η Dr. Drown είχε τελειοποιήσει ένα όργανο που ήταν η λογική επέκταση της εμπειρίας της με την φωτογραφία, την εμφάνιση των φιλμ και της Ραδιονικής. Πέτυχε κάτι που τινάζει το μυαλό στον αέρα.
Ανέπτυξε μια απλή συσκευή που ήταν μια μετατροπή της συσκευής της Homo-Vibra Ray. Ανέπτυξε ένα τρόπο να διοχετεύει την ίδια αιθερική ενέργεια της ζωής, που ανίχνευε με το διαγνωστικό κομμάτι της συσκευής της, μέσω μιας φωτογραφικής πλάκας και ενεργοποιούσε μια ειδική αντίστροφη μέθοδο της επεξεργασίας του φιλμ, παρήγαγε εκπληκτικές αξονικές φωτογραφίες του μαλακού και σκληρού ιστού οπουδήποτε μέσα στο σώμα χρησιμοποιώντας ΜΟΝΟΝ μια σταγόνα αίματος του ασθενή σε ένα στυπόχαρτο.
Το 1960, δημοσίευσε ένα βιβλιαράκι που απευθυνόταν σε γιατρούς με τίτλο Radio-Vision, Scientific Milestone. Μέσα στο βιβλιαράκι υπήρχαν 22 από τις πιο καταπληκτικές φωτογραφίες που υπήρξαν ποτέ. Εικόνες με εκπληκτική λεπτομέρεια και κοντράστ των διαφόρων οργάνων και ιστών του σώματος σε αξονική τομή (μοιάζουν πολύ με τις σημερινές αξονικές τομογραφίας) φωτογραφίζονταν χωρίς την παρουσία του ασθενή και χωρίς να εκτίθεται σε ακτινοβολία ηλεκτρομαγνητική, φάρμακα, και κωμικό κόστος.
ΑΝ αντιλαμβάνεσαι την σημασία των προαναφερθέντων κι έχεις μυαλό, αναλογίσου τι δούλεμα σας κάνουν.
Και αφού κι ΑΝ καταφέρεις ν’αναλογιστείς… τι σκοπεύεις άραγε να ΚΑΝΕΙΣ;
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ