Αγαπητό μου κράτος, καθώς θα απορείς για την επιστολή μου, στο εξομολογούμαι εξ αρχής: Το 2007, όταν δηλαδή λεφτά υπήρχαν, έκανα μια απερισκεψία. Ενώ πάντα ήμουν εγκρατής και ποτέ δεν με συνεπήραν οι χλιδές, αγόρασα ένα ακριβό αυτοκίνητο. Παρασύρθηκα, γιατί τότε ακόμη και εσύ μας συνέστηνες να πάρουμε μοντέλα νέας τεχνολογίας, πιο ασφαλή, με λιγότερους ρύπους κ.λ.π. Μην τα πολυλογώ, έδωσα με δόσεις 28.000 ευρώ για ένα Volvo C30 2.500 κ.ε. και σου επαναλαμβάνω πως δεν θέλω να δικαιολογηθώ για την υπερβολή μου.
Το πρόβλημα, ωστόσο, αγαπητό κράτος, προέκυψε από τότε που άρχισες να με αντιμετωπίζεις όχι μόνον ως απερίσκεπτο, αλλά και ως ζάπλουτο γι’ αυτήν την επιλογή μου. Για του λόγου μου το αληθές, η φορολογική μου δήλωση επιβεβαιώνει ότι αυτό το Ι.Χ. είναι το μόνο περιουσιακό μου στοιχείο. Περουσιακό, σχήμα λόγου, γιατί ένας ομοποιαθής μου (από τους 300.000 που αγόρασαν Ι.Χ. άνω των 1.950 κ.ε.) προσπαθεί από τον Ιούλιο να το «σκοτώσει», το έχει ρίξει στα 6.500 ευρώ και ακόμη γράφει δίπλα «τιμή συζητήσιμη». Ξέρεις γιατί δεν βρίσκει αγοραστή αγαπητό κράτος;
Θα σου εξηγήσω. Από τα 3.600 ευρώ που έδωσα πέρυσι για βενζίνη, εσύ κράτησες ως φόρο τα 2.200 ευρώ. Για τέλη κυκλοφορίας τον Δεκέμβριο μού πήρες 880 ευρώ, ενώ ήδη είχες παρακρατήσει άλλα 100 για την ασφάλειά του και 260 από το σέρβις του. Δηλαδή μόνον πέρυσι ως φόρο κατοχής και χρήσης του σού έδωσα 3.440 ευρώ, χωρίς να συνυπολογίζω ότι είχες ήδη τσεπώσει 12.200 ευρώ στην αγορά του (τέλη ταξινόμησης + ΦΠΑ). Ολα αυτά ωστόσο δεν σου φαίνονται αρκετά, καθώς τη Δευτέρα ξαφνικά ανακοίνωσες ότι το 2013 θέλεις από μένα επιπλέον 665 ευρώ ως φόρο πολυτελείας και μάλιστα χωρίς να με ενημερώσεις μια εβδομάδα νωρίτερα για να πάρω επιτέλους την απόφαση να καταθέσω τις πινακίδες του.
Με αυτά τα δεδομένα αγαπητό μου κράτος, νιώθοντας πια ότι με τιμωρείς παραδειγματικά και αδίκως για ένα «έγκλημα» του 2007, σού κοινοποιώ μια νέα μου απόφαση: Στο χαρίζω το καταραμένο μου Ι.Χ. Το εννοώ. Αν δεν το θέλεις, δώστο στους οικονομικούς σου «εγκεφάλους», μήπως και καταλάβουν ότι είναι αδιανόητο να αντιμετωπίζουν 300.000 Έλληνες σαν κατόχους Cayenne με off shore. Αν πάλι δεν το θέλουν, πες τους ότι το ανταλλάσσω και με κάποιο γιοτ από αυτά που απηλλάγησαν των φόρων…
©Κωνσταντίνος Ζούλας στην Καθημερινή
Είναι οφθαλμοφανές -πάντα ήταν- ότι η κρίση που μέσα της σκοπίμως μας έριξαν “οι αγορές” δεν είναι μόνο οικονομική, ή πολιτική, ή και κοινωνική. Είναι και πρωτίστως διανοητική: Σήμερα ο άνθρωπος ζει σε μια σύγχυση, όπου κάθε πλευρά βλέπει μόνο αυτά που θέλει να δει, και επιχειρεί να τα επιβάλει στην πραγματικότητα, όπου βασικές έννοιες λογικής επιβίωσης, παρερμηνεύονται και διαστρεβλώνονται. Όταν ο καθένας κατασκευάζει τη δική του πραγματικότητα, όταν χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις, δίνοντας τους διαφορετικό νόημα, για να πούμε διαφορετικά πράγματα, τότε το μόνο που μας «ενώνει» είναι η αντιπαράθεση – και ο διχασμός είναι αναπόφευκτος, με τον εμφύλιο να έχει ήδη περάσει το κατώφλι. Μια τέτοια διφορούμενη και επικίνδυνη έννοια είναι αυτή του «πολιτικού συστήματος».
Σήμερα δεν βλέπουμε ούτε άτομο ούτε κίνημα που θα μπορούσε να ενώσει τις διαφορετικές έννοιες, να ενημερώσει τους πολίτες για το πού βρισκόμαστε τι κάνουμε που πάμε, να τους εμπνεύσει για το πού πρέπει να πάμε. Έχουμε μόνο το πολιτικό σύστημα που έχουμε και πολιτικούς που λειτουργούν μόνο μέσα στη διαρκή καταγγελία και αντιπαράθεση, έτσι χάριν της όποιας δημοσιότητας ή χάριν των εντολών που ακολουθούν ! Γιατί γ
νωρίζουμε ήδη πως ούτε καλημέρα δεν λένε χωρίς να ‘χουν πάρει εντολή από … (!!)
Γι’ αυτό φορτίζεται τόσο πολύ η χάριν ευφημισμού “συζήτηση” για τις ευθύνες του “συστήματος”. Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης καταγγέλλουν το “σύστημα” και ερίζουν για το ποια είναι η πιο “αντισυστημική”. Τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση δεν τολμούν να υπερασπιστούν ένα σύστημα το οποίο -ας μην το ξεχνάμε- συνέπεσε χρονικά με τη μεγαλύτερη περίοδο ευημερίας που γνώρισε αυτή η χώρα. Δεν τολμούν επειδή τα δύο από τα τρία κόμματα ευθύνονται για την ολιγωρία, την κακοδιαχείριση και για τη διαφθορά που υπονόμευσαν αυτό το σύστημα.
Σήμερα μέσα στη Βουλή βρίσκονται πολλοί εκφραστές των Αγανακτισμένων, οι οποίοι κάποτε την πολιορκούσαν και τη μούντζωναν. Κυρίαρχα, τότε, ήταν δύο παράπονα – για όσα είχαν κάνει προηγούμενες κυβερνήσεις τα οποία οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση, και για όσα γίνονταν μετά την κατάρρευση. Αυτά τα δύο παράπονα δεν βρίσκονταν σε αντίθεση, αλλά το ένα ενίσχυε το άλλο, ενώνοντας το πλήθος σε έναν μονόλογο οργής χωρίς αντίλογο.
Αν θέλουν χρήματα στα ταμεία τους, γιατί στερεύουν την αγορά από αυτά; Από που σκοπεύουν να τα πάρουν; Γιατί δεν αφήνουν να έχει ο ηλεκτρολόγος να πληρώσει την μανάβη κι αυτός τον τσαγκάρη κι αυτός τον φούρναρη κι αυτός να πάει βόλτα και για φαγητό κ αυτός.. και πάει λέγοντας; Γιατί -επαναλαμβάνω- αφού θέλουν χρήματα αντί να τα αφήνουν στις τσέπες των ανθρώπων για να τα κυκλοφορούν, αυτοί φροντίζουν να τα μαζεύουν; Ρητορικό το ερώτημα δεν περιμένω απάντηση.
Ελπίζω πως αντιλαμβάνεσαι ό,τι ΔΕΝ το κάνουν ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ, να ζεις σαν άνθρωπος εσύ και οι οικογένεια σου. Δεν τους ενδιαφέρουν τα χρήματα, σκέψου πως έχουν το μηχάνημα που τα φτιάχνει, φτιάχνουν όσο κι όποτε θέλουν και υπάρχει και τρόπος να τα διαχειριστούν για το καλό όλων των ανθρώπων, διάβασε πως γίνεται ( Το οικονομικό θαύμα του Wörgl ) και επίσης διάβασε πιο κάτω το άρθρο του Γιώργου Καισάριου που πολύ ορθά ο άνθρωπος αναρωτιέται το λογικά αυτονόητο “Αφήστε το χρήμα στα χέρια του κοσμάκη” γιατί δεν το κάνουν άραγε; (αυτήν την ερώτηση φρόντισε να την κάνεις φωναχτά στον εαυτό σου, πολλές φορές καθημερινά)
Αν το κράτος χρειάζεται χρήματα στα ταμεία του, γιατί δεν δίνει θέσεις εργασίας καλοπληρωμένες, με χαμηλούς φόρους για να έχει ο κοσμάκης χρήματα να κινούνται στην αγορά, να περνούν όλοι καλά κι ωραία; Γιατί άραγε επαναλαμβάνω; Αύξησε το πετρέλαιο και έχασε χρήματα, αύξησε την λογαριασμό της ΔΕΗ και έχασε χρήματα, με κάθε αύξηση χάνει χρήματα με κάθε μείωση κερδίζει χρήματα … τότε τι στο καλό κάνει ΑΝ θέλει χρήματα στα ταμεία του;
Μήπως δεν θέλει χρήματα κι αν όχι, τι άλλο θέλει; Τι επιδιώκει με αυτή την υποτιθέμενη “κρίση” αν όχι χρήματα; Απλά η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟΥ και λίγη ΔΙΑΚΡΙΣΗ δίνει την απάντηση κι εδώ και επίσης δίνει και το εισιτήριο να φύγεις μακριά από την κόσμο που με το ζόρι θέλουν να σε βάλουν. Χμ ! ας δούμε …
Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής, εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Όμως όσο περισσότερο χρήμα έχουν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία. Κάτι που δεν το θέλουν οι υπεύθυνοι της κρίσης με τίποτα.
Μην περιμένεις καμία βοήθεια, καμία καλυτέρευση από κανέναν υπεύθυνο, γιατί ο σκοπός του δεν είναι η καλυτέρευση, πάψε να είσαι ηττημένος κι απλά γίνε ΕΣΥ Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ του εαυτού σου, απλώς αναλαμβάνοντας ΔΡΑΣΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ. Δηλ. ανέλαβε ΕΥΘΥΝΗ ή αλλιώς πάρε την κατάσταση στα χέρια σου και σταμάτα την κλάψα, όπως επίσης σταμάτα να ακούς τους πανακριβοπληρωμένους δημοσιογραφίσκους και τις σοβαροφανείς καρτούν φάτσες των πολιτικών, που ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ, μα δουλειά τους είναι να σε κάνουν να συμφωνήσεις πως δεν υπάρχει διαφυγή από τον παραλογισμό που έντεχνα πλασάρουν. Σου πετάνε ένα κομματάκι δόλωμα, αλλά ταυτόχρονα φροντίζουν να αγνοείς ό,τι το τηγάνι είναι ήδη στην φωτιά και σε περιμένει μαζί με τα παιδιά σου.
Μην ξεχνάς πως πρώτα σε χρέωσαν κάμποσα δις και μετά “ανακάλυψαν” πως υπάρχουν κοιτάσματα στην Ελλάδα, ικανά για κοινωνική ευημερία. Όταν αυτήν την “ανακάλυψη” την γνώριζε “…και η κουτσή Μαρία”. Φροντίζουν με μεθοδικότητα να είσαι και προπαντός να παρέμεινες ηττημένος και επαίτης.
Είσαι ηττημένος όταν πιστεύεις τον πολιτικό, τα νομοσχέδια του πολιτικάντη, τον παπά, τις γραφές του παπά, τον γκουρού της κάθε παλαβομάρας που σου λέει το ένα ή το άλλο. Είσαι ηττημένος κάθε φορά που ικετεύεις, προσεύχεσαι, εκλιπαρείς, ζητάς, περιμένεις, από οποιονδήποτε το οτιδήποτε.
Είσαι ηττημένος όταν αντί να ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ τι να κάνεις με την ζωή σου, εσύ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ πως κάτι θα γίνει με την ζωή σου. Η απόσταση ανάμεσα στο ΝΑ και στο ΘΑ είναι τόσο μεγάλη που τις χωρίζει απεραντοσύνη. Όταν (κι αν) μάθεις αυτήν την τεράστια διαφορά των λέξεων, εκμηδενίσεις την απεραντοσύνη που τις χωρίζει, τότε μπορείς να είναι ΥΕΠΥΘΥΝΟΣ εσύ και μόνον ΕΣΥ, της ζωής σου. Είσαι κερδισμένος όταν έχεις την ΕΥΘΥΝΗ της ζωής σου, ΕΣΥ και δεν σε επηρεάζει τίποτε και κανένας.
Δεν είσαι μόνος σου, το έχουν κάνει χιλιάδες άνθρωποι και δεν δίνουν δεκάρα για την κρίση τους, τις αυξήσεις τους την κατάντια τους. Επικοινώνησε να βρεις τρόπους να ΚΟΨΕΙΣ την γόρδιο δεσμό της κρίσης και ανέλαβε ΕΥΘΥΝΗ.
Βρες τρόπο δηλαδή να μην τους έχεις ανάγκη, αυτό είναι το πρώτο βήμα στο μονοπάτι της Ευθύνης της ζωής σου, υπάρχουν δεκάδες τρόποι αλλά δεν θα στους πει κανένας, μονος σου πρεπει να τους βρεις. Κάνε μότο της ζωής σου τον ακόλουθο αφορισμό, όταν τον σκεφτείς και τον εφαρμόσεις τότε το χάσμα ανάμεσα στο Να και στο Θα αρχίζει να μικραίνει, φρόντισε να το εξαφανίσεις.
ΠΗΓΗΜην επιτρέπεις να σε επηρεάσει αυτό που δεν μπορείς να επηρεάσεις.
και Ζήσε Αναλόγως !«Εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανακαλύπτουν και όχι που έχουν ήδη βρει• που δεν προσφέρουν πνευματικές διακρίσεις• εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που είναι ανοικτοί όχι μόνο σε μένα ή σε ειδικούς• εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανάμεσά τους δεν υπάρχουν ούτε ηγέτες ούτε οπαδοί, τότε υπάρχει κάποια ελπίδα γι’ αυτή την ένωση στον κόσμο…..jiddu krishnamurti »
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ