Το τριήμερο είχα την ευκαιρία να μιλήσω με αρκετούς από τον πολιτικό κόσμο. Έμεινα πραγματικά έκπληκτος από τη «γερμανοποίηση» της αντίληψής τους για τα πράγματα. Αντίληψη που τους οδηγεί στη λάθος εκτίμηση πως οι εικόνες που μεταδίδονται από την Κύπρο , κάνουν τους Έλληνες να λένε «δόξα τω Θεώ». Αν αυτό ίσχυε, οι παρελάσεις δεν θα γίνονταν …κεκλεισμένων των οδών. Αδυνατούν όπως φαίνεται να κατανοήσουν την κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται και στο εσωτερικό και στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον και μοιραία αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων.
Ο «αυτόματος πιλότος» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο είχε καλομάθει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, είναι φανερό πως δεν δουλεύει πλέον. Η ΕΟΚ αρχικά και η Ευρωπαϊκή Ένωση στη συνέχεια δημιουργήθηκαν για να διασφαλίσουν την ειρήνη στην ευρωπαϊκή ήπειρο και να εγγυηθούν την ελευθερία των ευρωπαϊκών λαών. Και τα δύο αυτά αγαθά, η ειρήνη και η ελευθερία, πέφτουν θύματα του γερμανικού μιλιταρισμού. Στην πολιτική θεωρία, ο μιλιταρισμός δεν σχετίζεται με τη χρήση στρατιωτικών μέσων αλλά με την κυριαρχία στρατιωτικών αξιών, έναντι όλων των άλλων κοινωνικών, πολιτικών ακόμα και ηθικών αξιών. Στην πραγματικότητα μιλιταρισμός είναι η ωμή επιβολή και η αποστέρηση της ελευθερίας.
Αυτό αναδείχθηκε πλέον πολύ καθαρά στην κρίση της Κύπρου. Η Γερμανία έχασε το ηθικό πλεονέκτημα που είχε μέχρι σήμερα στην επιβολή της πολιτικής της στην Ευρώπη. Εμφανίζοντας τον ευρωπαϊκό νότο ως το βασίλειο της ασωτίας και της ανομίας, μπορούσε να πείθει πως αυτό που επεδίωκε ήταν απλώς να βάλει σε τάξη τα «κακά παιδιά» της Ε.Ε. Από τις αποφάσεις για την Κύπρο και μετά, κάθε στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος σε αυτό τον πλανήτη αρχίζει να καταλαβαίνει πως εδώ κάτι δεν πάει καλά.
Δεν μπορεί η Γερμανία να ενοχλείται από το υπερανεπτυγμένο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου και να σφυρίζει αδιάφορα για αυτό του Λουξεμβούργου. Προφανώς διότι ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έκανε «καλά» τη δουλειά του ως πρόεδρος του Eurogroup και εξασφάλισε «ασυλία» για το τραπεζικό σύστημα της χώρας του.
Πρόκειται για μια ωμή και αυθαίρετη καταστρατήγηση των όρων της ίδιας της ύπαρξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μπορεί να υπάρχει Ένωση με δύο μέτρα και δυο σταθμά. Η Γερμανία με την πολιτική της, απροκάλυπτα και χωρίς προσχήματα, τινάζει στον αέρα την Ευρώπη. Αντί για συνθέσεις δημιουργεί συγκρούσεις και οι συγκρούσεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο επιλύονταν πάντα με αίμα.
Για αυτό και νομίζω πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας με τη χθεσινή δήλωσή του επέδειξε πολιτική σοφία, λέγοντας: «Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι ανεκτή γιατί είναι επιλεκτική. Θα πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να μην επιλέγει τα θύματά της, όπως αυτή νομίζει ότι πρέπει να επιλέξει». Δίνω βαρύτητα στη συγκεκριμένη δήλωση εξαιτίας της ενόχλησης που προκάλεσε η δήλωση όπως διαπίστωσα σε διάφορες συνομιλίες και τηλέφωνα που είχα.
Άλλωστε και ο Παπούλιας να μην είχε μιλήσει, τα είπε όλα ο πρόεδρος του Eurogroup, ο Ολλανδός Jeroen Dijsselbloem. Ο οποίος χαζός δεν είναι και ξέρει πολύ καλά τι λέει όταν με τις δηλώσεις του αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο κούρεμα τραπεζικών καταθέσεων και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης. Ξέρετε τι γράφουν σήμερα οι Financial Times; «”Η διάσωση 10 δις ευρώ της Κύπρου σηματοδοτεί το ορόσημο για το πώς θα αντιμετωπίζει η ευρωζώνη τις αποτυχημένες τράπεζες, με τους Ευρωπαίους ηγέτες να είναι πλέον αποφασισμένοι να μεταθέσουν τα ρίσκα της πληρωμής των τραπεζικών διασώσεων από τους φορολογούμενους στους ιδιώτες επενδυτές” γράφουν σε κύριο άρθρο.
Η γερμανική στρατηγική έχει καταστεί προφανής. Για λόγους εθνικής ιδιοτέλειας χρησιμοποιεί όλους τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να μαζέψει όλο το χρήμα στα θησαυροφυλάκια των γερμανικών τραπεζών. Δημιουργεί ένταση και πανικό προκειμένου να περάσει το μήνυμα πως μόνο στη Γερμανία μπορούν να είναι ασφαλείς οι καταθέτες. Ο μόνος που κερδίζει από την Ευρωπαϊκή κρίση είναι η Γερμανία κι αυτό έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο φανερό αλλά και όλο πιο ενοχλητικό.
Τι λένε οι άλλοι διεθνείς παίκτες για αυτό; Η Ρωσία ασφαλώς και ενοχλείται αλλά έδειξε πως αποδέχεται τη γερμανική ηγεμονία σε Ελλάδα και Κύπρο. Οι ΗΠΑ περιορίζονται στο να εκφράζουν τις ευχές τους για σταθερότητα, η Μ. Βρετανία δείχνει να απουσιάζει από το προσκήνιο και η Γαλλία έχει παραδοθεί άνευ όρων στη γερμανική στρατηγική.
Υπάρχει περίπτωση της Κύπρου να λειτουργήσει ως παγκόσμιο …ξυπνητήρι; Ίσως, αν και είναι νωρίς ακόμη. Όλοι ασχολούνται με το οικονομικό σοκ ακόμη, ωστόσο αρχίζει να καθίσταται όλο και πιο ευδιάκριτο πως οι Γερμανικοί σχεδιασμοί χρησιμοποιούν το άλλοθι της δημοσιονομικής τάξης για να μεταβάλλουν γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Επιχειρούν με τον οικονομικό έλεγχο να ανατρέψουν την ειρήνη και την ελευθερία που κατακτήθηκε στα πεδία των μαχών. Όπως εύστοχα αναρωτήθηκε μια βρετανίδα τουρίστρια σε ρεπορτάζ από την Κύπρο « τελικά ποιοι νίκησαν στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο;».
Επισήμανση που δεν είναι άσχετη με το μήνυμα της πρωθυπουργού της Αυστραλίας σε ομιλία της με την αφορμή της επετείου της 25ης Μαρτίου, η οποία αναφέρθηκε στον ηρωισμό των Ελλήνων στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των Γερμανών και έκλεισε αναφωνώντας «Ζήτω η Ελλάς – Ζήτω η Ελευθερία». Η έννοια της ελευθερίας, δεδομένη για τον δυτικό κόσμο μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ξαναμπαίνει εκ των πραγμάτων ως αίτημα, όταν πλήττεται ευθέως πλέον η ελευθερία των οικονομικών συναλλαγών και η δήμευση περιουσιών αποφασίζεται εν μια νυκτί και κατά τρόπο αυθαίρετο.
Λογικά, ο Έλληνας πρωθυπουργός πρέπει να βάλει στην ατζέντα των αμέσως επόμενων ταξιδιών του μια επίσκεψη στην Αυστραλία. Να αξιοποιήσει τους δεσμούς της Κοινοπολιτείας για να ανοίξει κι έναν δίαυλο επικοινωνίας με τη Μ. Βρετανία. Και δια αυτής της οδού ίσως καταφέρει να βρει και ευήκοα ώτα στην Ουάσινγκτον. Όλα αυτά, στο βαθμό βέβαια, που δεν έχει αποδεχθεί να είναι ο πρωθυπουργός μιας κατακτημένης χώρας.
ΥΓ1: Με τη στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης στη διάρκεια της κυπριακής κρίσης θα ασχοληθώ τις επόμενες ημέρες. Δεν έχω ακόμη όλα τα δεδομένα για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα για τον χαρακτήρα της σιωπής της. Ήταν σιωπή ελιγμού, ήταν σιωπή ενοχής ή ήταν σιωπή μέχρι να τελειώσει τη δουλειά ο … αγαπημένος της; Θέλω να πιστεύω πως μια ελληνική κυβέρνηση, δεν μπορεί να έχει ξεχάσει αυτό που έλεγε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης «Εμείς και στους Θεούς όρθιοι μιλούμε»!
ΥΓ2: Το ερώτημα έχει τεθεί, είναι πραγματικό και επιζητεί μια πειστική απάντηση. Η ελληνική συμφωνία στο κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων τι σημαίνει για τη στάση της κυβέρνησης, αν ο μη γένοιτο , βρεθεί μπροστά σε μια τέτοια απαίτηση από την τρόικα; Θα πει «ναι» και στο κούρεμα των ελληνικών καταθέσεων;
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ